ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ ΣΤΗΝ ΚΑΛΠΗ

      Αποδυνάμωση και αποτυχία των παραδοσιακών κομμάτων εξουσίας,  θεαματική αύξηση του ΣΥΡΙΖΑ, σχετική στασιμότητα του ΚΚΕ, σχεδόν θριαμβευτική είσοδο της Χρυσής Αυγής στο κοινοβούλιο τα χαρακτηριστικά του αποτελέσματος  των εκλογών. Επιπλέον, απουσία   αριστερών ριζοσπαστικών επιλογών, μόνο κατακερματισμός, εσωτερικές διαφοροποιήσεις  σε  κόμματα και ανάθεση ρόλων  πολιτικών αρχηγών σε ανεκδιήγητους τύπους- Μιχαλιολάκο  πρωτίστως και Καμμένο.

            Η αριστερά,  για την πλειοψηφία,  δεν αποτέλεσε πηγή αντικαπιταλιστικής  έμπνευσης  και αποτελεσματικής σύγκρουσης με τις πραγματικότητες και τα διλήμματα που συνόδευσαν την εφαρμογή του μνημονίου.  Η λογική που επικράτησε  στο σύνολο του εκλογικού σώματος δεν έχει πολιτικά χαρακτηριστικά. Οι προδομένοι των πρώην δυο μεγάλων κομμάτων, που αγανακτισμένοι πέρυσι βγήκαν στις πλατείες, φέτος ψήφισαν και επένδυσαν το θυμό και την αγανάκτηση σε όποιο  κομματικό σχηματισμό πλειοδοτούσε σε  εθνικιστικές κορώνες απαξίωσης της πολιτικής των μνημονίων ή, στην πιο αριστερή εκδοχή, πρότεινε δημιουργία αριστερών μετώπων αποσυνδεδεμένων από ταξικές διαιρέσεις. Και τώρα περιχαρείς περιμένουμε το αποτέλεσμα των εκλογικών  επιλογών μας, όπως πέρυσι ενθουσιαστήκαμε με τον ανασχηματισμό του Παπανδρέου, γιατί τον χρεώσαμε στην πίεση των αγανακτισμένων.

              Ενώ φαίνεται η σημασία  των δυο πρώην μεγάλων κομμάτων  για την εξασφάλιση της κοινωνικής συναίνεσης  να δέχεται σοβαρά πλήγματα, στην πραγματικότητα το πολιτικό παιχνίδι κυρίως και πρωτίστως εξαρτάται απ’  αυτούς.  Έσπευσαν  να μιλήσουν για οικουμενική ή εθνικής σωτηρίας κυβέρνηση με απώτερο σκοπό να εγκλωβιστούν όλοι στη λογική τους. Οι περισσότεροι δημοσιογράφοι στα διάφορα κανάλια είδαν αυτήν την πρόσκληση να απευθύνεται σε όλα τα κόμματα, πλην Χρυσής Αυγής και ΚΚΕ, αφήνοντας να αιωρείται μια ταύτιση στα δύο άκρα.

       Ο ασκός του Αιόλου  άνοιξε. Και υπεύθυνοι είμαστε και εμείς. Αν η υπογραφή των μνημονίων  από την κυβέρνηση Παπανδρέου μας αιφνιδίασε, καταχράστηκε την εμπιστοσύνη  μας που του εξασφάλιζε το φιλολαϊκό παρελθόν του ΠΑΣΟΚ, το αποτέλεσμα των εκλογών καθρεφτίζει ακριβώς τη διάθεση του εκλογικού σώματος, όχι την απόφασή του.

           Η λαϊκή δυσαρέσκεια από την οικονομική κρίση δεν μεταφράστηκε σε αριστερή επιλογή. Η θεαματική αύξηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν σηματοδοτεί αριστερή στροφή, που θα συνδέει την αγωνιστική  αντιμετώπιση  της παρούσας κρίσης με τη προοπτική ριζοσπαστικών κοινωνικών μετασχηματισμών.  Το εκλογικό σώμα ψήφισε ΔΗΜΑΡ και ΣΥΡΙΖΑ,  γιατί είδε ότι δεν επιδιώκουν να  προκαλέσουν καταλυτικές ρωγμές στο  πολιτικοκοινωνικό σύστημα, αλλά μάλλον ευελπιστούν μια αλλαγή στο συσχετισμό  δυνάμεων στο εσωτερικό  του μπλοκ εξουσίας, που θα διασφαλίζει εκ νέου, στις καινούργιες συνθήκες και υπο καθεστώς κρίσης την αναπαραγωγή των  μικρομεσαίων μικροαστικών στρωμάτων.

     Σ΄ αυτές τις εκλογές για πρώτη φορά με τέτοιο θριαμβικό τρόπο εισέρχεται η φασιστική ακροδεξιά στη βουλή και μάλιστα με ένα λόγο που ακόμα και στον καιρό της δικτατορίας  χρησιμοποιούσε το παρακράτος.  Η απήχησή της συνδέεται  με τη ρητορική της κατά του κατεστημένου, το οποίο θεωρείται από πολλούς πως πρόδωσε το έθνος, ενώ η χρησιμοποίησή της από τον κυρίαρχο λόγο  σαν φόβητρο, αν δεν αποδεχτούμε το μονόδρομο των μνημονίων, μας απέτρεψε να συλλάβουμε τη φύση και τα αίτια της τωρινής κρίσης και πιθανόν μετεκλογικά  η παρουσία της στη βουλή δημιουργήσει αφορμές για ενώσεις "δημοκρατικών δυνάμεων".   Η επιτυχία της ακροδεξιάς  στον πληθυσμό σε μεγάλο βαθμό οφείλεται στο ότι φαίνεται να προσφέρει μια ελπίδα και πίστη ότι τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι αλλιώς. Βέβαια αυτές οι ελπίδες στηρίζονται σε εσφαλμένες βάσεις και σε απαράδεκτους μηχανισμούς  αποκλεισμού. Η υπόσχεσή  της  όμως ότι παρέχει εναλλακτική λύση εύκολη, χωρίς κόπο και προσπάθεια ηχεί σαγηνευτική σε μια κοινωνία που δεν διαπαιδαγωγήθηκε πολιτικά.        

    Στις εκλογές αυτές οι συσσωρευμένες εκρηκτικές επιπτώσεις  της κρίσης στο σύνολο του πληθυσμού δεν ώθησαν  μεγάλα τμήματα εργαζομένων προς το ΚΚΕ. Είναι που η κομμουνιστική εκδοχή κατανόησης της κρίσης και αντιμετώπισής της προϋποθέτει  ταξική συνειδητοποίηση, αγώνα και προσπάθεια;

      Τα δύσκολα τώρα αρχίζουν…