ΜΑΚΡΥΣ ΑΓΩΝΑΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΝΥΧΤΑ

Με το τέλος του πρώτου γύρου των αυτοδιοικητικών εκλογών στα πολιτικά συμπεράσματα που εξήχθησαν τονίστηκε ιδιαίτερα η ιδιομορφία της ψήφου που έχει να κάνει με τοπικές ιδιαιτερότητες και τοπικές  επιλογές των ψηφοφόρων.  

Σίγουρα η τοπική αυτοδιοίκηση αναλαμβάνει ή μάλλον της εκχωρούνται όλα όσα άπτονται  του καθημερινού και του αποσπασματικού και δεν διακυβεύουν  την ισχύ της κεντρικής εξουσίας, ώστε και η κεντρική εξουσία να μη υφίσταται  το πολιτικό κόστος  των τοπικών συγκρούσεων. Μόνο που τώρα περισσότερο από κάθε άλλη φορά  αυτό το καθημερινό είναι αναπόσπαστο από τις κεντρικές πολιτικές επιλογές. Παρόλ’  αυτά επειδή θεωρείται ότι οι διεκδικήσεις που αναφέρονται στο καθημερινό, σε ό,τι καλυτερεύει την καθημερινότητά  μας στην πόλη μας δεν ορθώνονται γύρω από τις συνθήκες εργασίες, αλλά τις συνθήκες ζωής, μπορούν να συσπειρώσουν άμεσα ευρύτερα στρώματα από ό,τι αυτές που αναφέρονται στις σχέσεις  παραγωγής. Είναι όμως δυνατό να γίνουν το εφαλτήριο μέσω του οποίου θα έρθουν στο προσκήνιο οι τελευταίες ως καθοριστικές των πρώτων. Πέρα από το ΚΚΕ κανένας δεν το ανέδειξε αυτό αφήνοντας στο σύστημα εξουσίας πολλά περιθώρια ελιγμών που το κάνουν ικανό να προωθεί διάφορες προτάσεις λύσης της  κρίσης της αστικής εξουσίας. Γι’ αυτό και τα αποτελέσματα των δημοτικών εκλογών επιτρέπουν ένα ευρύτατο φάσμα ερμηνείας, που εξαρτάται από το πεδίο στο οποίο  θα περιοριστεί η ερμηνεία τους και τα κριτήρια που θα χρησιμοποιηθούν γι’  αυτή.

Ετσι, σ’ ένα μικροπολιτικό επίπεδο μοιάζει το ΠΑΣΟΚ που καταποντιζόταν να επιβιώνει με κάποια πρόσωπα όπου ήρκεσε η κατάθεση της κομματικής τους ταυτότητας και η όψιμη ανεξαρτοποίησή τους για να πετύχουν την υποστήριξη μιας  μεγάλης μικροαστικής μάζας. Και  η Ν. Δημοκρατία ενώ φαίνεται να μείωσε τη δύναμή της όπου διεκδίκησε ως κόμμα την αυτοδιοικητική ψήφο, ανεχόμενη ή προκαλώντας τις διασπάσεις, με την άθροιση των ψήφων μπορεί να ισχυριστεί ότι η πολιτική της συνεχίζει να γίνεται ανεκτή από την κοινωνία. Μόνο που στις συνθήκες που βιώνουμε μικρή σημασία έχουν τα μικροπολιτικά παιχνίδια, ακόμα κι αν εξυπηρετούν πολιτικές επιλογές των κυρίαρχων κέντρων. Αυτό που έχει σημασία είναι η συμπεριφορά του εκλογικού σώματος και η αντίδρασή του σ’ αυτές τις μεθοδεύσεις.

Κι αυτό το εκλογικό σώμα ψηφίζει τον υπόδικο Α. Μπέο στο Βόλο, τον εφοπλιστή Β. Μαρινάκη στον Πειραιά και ανακηρύσσει από τον πρώτο γύρο τον Η. Ψινάκη δήμαρχο Μαραθώνα. Όχι, η κρίση δεν άλλαξε  ως δια μαγείας το αξιακό σύστημα ή την πολιτική συνείδηση του εκλογικού σώματος της Ελλάδας των μικρομεσαίων, που αρέσκεται να θαυμάζει τα πανανθρώπινα οράματα σε εικονικές πραγματικότητες, αλλά αυτό κοιτάζει να  βολέψει το ατομικό του όραμα, γαλουχημένο χρόνια ολόκληρα να επιδιώκει το ατομικό κέρδος με κάθε τρόπο.

 Οι δημοτικές λοιπόν εκλογές έδειξαν ότι μεγάλα τμήματα του εκλογικού σώματος συνεχίζουν να συμπαρατάσσονται με επιμονή  με τα πρώην κόμματα εξουσίας, όποια ονομασία κι αν έχουν, και την ανερχόμενη, εναλλακτική στο μπλοκ εξουσίας, δύναμη, το ΣΥΡΙΖΑ.Η πλειοψηφία δεν βλέπει άλλη εναλλακτική λύση πέρα από το μπλοκ εξουσίας. Μοιάζει να μη θέλει άλλο από συναινετική  συνεργασία και ήπια στάση, παρά περί το αντιθέτου  διακηρύξεις,  απέναντι στην κυβερνητική πολιτική. Και η εργατική τάξη και η μικροαστική φτωχολογιά δεν κινητοποιήθηκαν ιδιαίτερα, δεν  χρησιμοποίησαν τη ψήφο τους σαν ένα  έστω και ανεπαρκές όπλο που είχαν  στη διάθεσή τους  σε μεγάλη έκταση για να αντεπιτεθούν στην καπιταλιστική επίθεση. Η σχετική άνοδος του ΚΚΕ μπορεί και να εκφράζει τις βαθιές διεργασίες που συντελούνται μέσα στα πιο καταπιεσμένα  στρώματα της εργατικής τάξης καθώς και ρήξεις με τις δυνάμεις του …κυβερνητικού τόξου, του ΣΥΡΙΖΑ συμπεριλαμβανομένου, που έρχονται να ενεργοποιηθούν από την αδιάλλακτη πάνω σε βασικές αρχές συνειδητή αντικαπιταλιστική πάλη του κομμουνιστικού κόμματος.  Κι ο ΣΥΡΙΖΑ  ενώ εγκαταλείπει μια μια τις υποσχέσεις του για σύγκρουση με κατεστημένο και Ε.Ε  δεν δείχνει να μπορεί  να πείσει στην έκταση που θα ήθελε και στρέφεται, για να εκθέσει στο εκλογικό σώμα,  σε  σφυροκόπημα προς το  ΚΚΕ για υποστήριξη αριστερών ψηφοδελτίων, για να συσκοτίσει τις προθέσεις του, να κρύψει την αδυναμία του. Η δε σταθεροποίηση της παρουσίας και η άνοδος της Χρυσής Αυγής δεν δείχνει μόνο την έλλειψη ταξικής συνείδησης μικροαστικών στρωμάτων της κοινωνίας, την σύγχυσή τους για τις αιτίες προλεταριοποίησής τους, αλλά και την δειλία τους για αγωνιστική δράση με την προθυμία τους να πριμοδοτήσουν  όποιον υπόσχεται άμεσο τερματισμό των δεινών τους  με τη χρήση βίας.

Η προκλητική παρουσία  της Χ.Α με την αυξανόμενη επιρροή δείχνει ότι όλες οι πολιτικές συγκρούσεις όσες μεταβατικές μορφές κι αν παίρνουν, σε τελευταία ανάλυση  ανάγονται και οδηγούν στην ιστορική αναμέτρηση ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργασία. Όσες διαφορές κι αν φαίνονται  στις συμπεριφορές και το λόγο, από άποψη ουσίας  όμως και στόχου η φασιστική Χ.Α δεν αποκλίνει ιδιαίτερα από εκείνους του κυρίαρχου συστήματος. Εκφράζει τις ανάγκες της άρχουσας τάξης  να απαλλαγεί  από κάθε αντίσταση και δημοκρατική κατάχτηση της εργατικής τάξης  και των λαϊκών μαζών. Στόχος είναι η κινητοποίηση όλων των κατασταλτικών μηχανισμών του αστικού κράτους ενάντια στα δημοκρατικά δικαιώματα των μαζών. Και υπάρχει φόβος  ότι η Χ.Α στεριώνοντας με τη μη «σοβαρή» μορφή της να γίνει  το προοίμιο για την κυριαρχία μιας πιο «σοβαρής» Χρυσής Αυγής. Όπως στην μεταπολίτευση η έκρηξη της παγκόσμιας κρίσης με τα γεωστρατηγικά συμφέροντα έκανε δύσκολο στην άρχουσα τάξη και τον ιμπεριαλισμό να συνεχίσει  να κυβερνούν  με τα τανκς των συνταγματαρχών έτσι και τώρα το νέο αξεπέραστο στάδιο της καπιταλιστικής  κρίσης οδηγεί σε  χρεοκοπία τις κοινοβουλευτικές μέθοδες διακυβέρνησης. Και η κυρίαρχη τάξη φαίνεται έτοιμη να αντιμετωπίσει την χρεοκοπία της αστικής δημοκρατίας με φασιστικά μορφώματα και ανάληψη θέσεων εξουσίας άμεσα  από την ίδια την κυρίαρχη τάξη.

Ακόμα όμως κι αν   δείχνει η άρχουσα τάξη να έχει δύναμη είναι γιατί είναι ακόμα αδύναμοι οι πολιτικοί της αντίπαλοι. Γι’  αυτό το έργο του Κομμουνιστικού Κόμματος είναι βαρύ και δύσκολο. Πρέπει να κερδίσει την πλειοψηφία των εργατών διεξάγοντας ζύμωση, εξηγώντας, οργανώνοντας όλα αυτά στη βάση της εμπειρίας των μαζών με τη δραστήρια συμμετοχή των κομμουνιστών. Για να οργανωθούν οι ανεξάντλητες αλλά αφανείς  δυνάμεις της εργατικής τάξης στην πάλη τους ενάντια στον καπιταλισμό.

Μακρύς αγώνας  μέσα στην νύχτα…