ΠΕΡΙ ΦΑΣΙΣΜΟΥ ΠΑΛΙ

          Ανάμεσα στις ειδήσεις που τις τελευταίες μέρες είναι αφιερωμένες στο ανάγνωσμα της Χρυσής Αυγής θα μπορούσε να συμπεριληφθεί και η   είδηση για το ναυάγιο  πλοιαρίου που μετέφερε περίπου 500 μετανάστες από την Αφρική, ανοιχτά του νησιού Λαμπεντούζα και της κήρυξης εθνικού πένθους γι’ αυτό στην Ιταλία.

             Αυτές οι  ειδήσεις συνδέονται με τις πολιτικές που εφαρμόζονται στην καπιταλιστική Ευρώπη, και όχι μόνο, και τις συνέπειές τους, άμεσες και έμμεσες.

              Η οικονομική κρίση που αγγίζει όλες τις υποτελείς τάξεις  και τις οδηγεί στην απελπισία και απογοήτευση είναι καταλύτης για τη στροφή τους στο φασισμό που εκμεταλλεύεται τις ανάγκες τους για ασφάλεια. Χρόνια ολόκληρα έχοντας εκπαιδευτεί  ως κοινωνία σε αναζητήσεις και επιδιώξεις καθαρά κερδοφόρες, ποσοτικές, καταναλωτικές, χωρίς να εγγράφεται στο ιδεολογικό  επίπεδο το ζήτημα της πολιτικής πάλης των τάξεων και του κοινωνικού μετασχηματισμού κι έχοντας διαγράψει κάθε έννοια ταξικής αλληλεγγύης εκκολάπταμε έναν λανθάνοντα κοινωνικό φασισμό με ανοχή και στον κρατικό ρατσισμό.  Κι όταν το καταναλωτικό μας όνειρο το διέλυσε η καπιταλιστική επίθεση δεν διστάσαμε, ένα μεγάλο ποσοστό, να εξουσιοδοτήσουμε δηλωμένους φασίστες που συμπεριφέρονται σαν παρακράτος, να… καθαρίσουν για μας, επιμένοντας να αγνοούμε ότι ο φασισμός δεν είναι παρά η δύναμη που επιστρατεύει η κυρίαρχη τάξη, όταν έχει εξαντληθεί η αστική δημοκρατία υπηρετώντας τη.

               Ακόμα όμως η άρχουσα τάξη αισθάνεται αρκετά δυνατή, ώστε  να μπορεί να σιγουρεύει τα οφέλη της χωρίς απροκάλυπτα να καταφεύγει στο φασισμό κι έτσι έχει την πολυτέλεια να περηφανεύεται, αποκτώντας και την έξωθεν καλή μαρτυρία,  ότι εφαρμόζει τους κανόνες της δημοκρατίας.  Εξάλλου και από τα κέντρα εξουσίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατηγορηματικά δηλώνεται η καταδίκη του φασισμού και κάθε ρατσιστικής πολιτικής κι εμείς είμαστε μέρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

               Μόνο που δεν πρέπει να ξεχνάμε πως είναι η καπιταλιστική Δύση η οποία  όχι μόνο εξαθλιώνει  τις εγχώριες υποτελείς τάξεις αποστερώντας τες από όλες τις   κατακτήσεις των τελευταίων δεκαετιών αλλά και  με την ιμπεριαλιστική πολιτική της έχει εξαθλιώσει τους κατοίκους χωρών του τρίτου κόσμου. Κι αφού διαμόρφωσε  στις χώρες τους συνθήκες τέτοιες που να αναγκάζουν τους κατοίκους σε μαζική φυγή η καπιταλιστική Δύση δημιούργησε φραγμούς κι επιτηρήσεις ώστε να απωθεί τα κύματα μεταναστών. Και στη συνέχεια,   όταν συμβαίνουν τέτοιες τραγωδίες χύνονται κροκοδείλια δάκρυα κι εκφράζεται  η ανθρωπιστική αλληλεγγύη.

                Σε ολόκληρη την Ευρώπη, που επαίρεται για το δημοκρατικό της σύστημα, για το σεβασμό της στα ανθρώπινα δικαιώματα και τις πολιτικές ελευθερίες, όπως έχουν διαμορφωθεί οι συνθήκες το πεδίο είναι ελεύθερο ώστε να βγει στην επιφάνεια  ο πιο βαθύς μας ρατσισμός. Όσο εμείς εξαθλιωνόμαστε περνά στη συνείδησή μας ότι για όλους αυτούς τους παρείσακτους από τις υπανάπτυκτες χώρες που μας παίρνουν πολλές φορές και τις δουλειές μας και κοστίζουν στο κράτος μας δεν ισχύουν ούτε καν τα δεδομένα των διανθρώπινων σχέσεων. Και δεν έχουμε να κάνουμε  με έλλειψη συνείδησης όταν στρεφόμαστε εναντίον των μεταναστών αλλά με μια πολύ συγκεκριμένη συνείδηση, όπως έχει διαμορφωθεί στα δημοκρατικά μας κράτη. Αυτή μας επιτρέπει, θεωρώντας το αυτονόητο σχεδόν,  να υψώνουμε στην Ευρώπη  φραγμούς για τους παρείσακτους και να ενεργοποιούμε νόμους που πιστεύουμε πως μας προφυλάσσουν απ’ αυτούς. Και πάνω σ’ αυτόν το ρατσισμό χτίζεται σιγά σιγά η ανοχή μας στο φασισμό. Αποδίδεται η ευθύνη για τα αισθήματα ξενοφοβίας στους ίδιους τους μετανάστες εξαιτίας της δυσκολίας τους  για ενσωμάτωση ή στην φιλελευθεροποίηση των όρων υποδοχής προσφύγων και μεταναστών, ενώ ο φασισμός  διακηρύττει ότι σταθερός σε μια εθνικιστική στάση θα εξασφαλίσει  στους γηγενείς τα δικαιώματα και ελευθερίες που απειλούνται από τους μετανάστες.

              Ο ρατσισμός μας  που από τη δεκαετία του ’90 πήρε την ανιούσα ξεκίνησε σαν ρατσισμός περιφρόνησης, ένας ρατσισμός που μείωνε τους αλλοδαπούς, αλλά συνέχισε να διακηρύττει την ισότητα  ανάμεσα στους ανθρώπους. Κι έτσι κατάφερνε να παραμένει… λογικός καλώντας τους αλλοδαπούς να εκπολιτιστούν σύμφωνα με τους δικούς  μας όρους. Και κάπως έτσι το κυρίαρχο σύστημα, παρόλο που διακήρυττε τη βαθιά δημοκρατικότητά του, αποδέχτηκε την ακροδεξιά παραφυάδα του ΛΑΟΣ και αγνόησε  την απειλή του φασισμού που αντιπροσώπευε αυτή η πιο ελαφρά και καλυμμένη εκδοχή του με τον εθνικιστικό λόγο και τις λεκτικές επιθέσεις στους μετανάστες που οδήγησαν αν όχι στην αποδοχή αλλά στην ανοχή της Χ.Α.

         Κάπως έτσι και στην Ευρώπη η κυρίαρχη τάξη της μπορεί να μεταμφιέζει το ρατσισμό της πολλαπλασιάζοντας τις αποχρώσεις του, ώστε να μην αναγνωρίζεται ως τέτοιος, πράγμα που της επιτρέπει να φαίνονται αληθείς  οι διακηρύξεις της  για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ατομικές ελευθερίες και γενικά για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.