ΠΟΙΟΣ ΑΛΛΟΣ ΕΧΕΙ ΣΕΙΡΑ;

         Το θρίλερ με το ξανθό κοριτσάκι που βρέθηκε στον καταυλισμό των τσιγγάνων έδωσε μια ακόμα αφορμή για ένα νέο κυνήγι, αυτή τη φορά εναντίον των  ρομά – όπως η ορθώς πολιτική γλώσσα απαιτεί να ονομάζονται.

               Είναι απορίας άξιον το μέγεθος της έκπληξης και της δυσαρέσκειάς που εκδηλώθηκε με αφορμή αυτή την υπόθεση,   στην αποκάλυψη ύποπτων οικονομικών δοσοληψιών με εμπόρευμα τα  παιδιά. Σαν να μη ζούμε σε μια κοινωνία όπου η οικονομία έχει καταλάβει το σύνολο της ζωής μας, σαν να μην έχουμε συναινέσει στην ανάπτυξη μιας  οικονομίας που αναζητά το κέρδος παντού και κατέληξε να έχει αυτονομηθεί από τον άνθρωπο, έτσι ώστε αντί να έχει τη φροντίδα  να του λύνει  τις βασικές του ανάγκες να του κατασκευάζει συνέχεια άλλες. Στο όνομα της οικονομικής ανάπτυξης τα πάντα έχουν εμπορευματοποιηθεί με στόχο το ασταμάτητο κυνήγι του κέρδους, τη διαρκή συσσώρευση του κεφαλαίου. Ο άνθρωπος έχει γίνει αντικείμενο κερδοσκοπίας, άρα αντικείμενο προς εμπορευματοποίηση. Κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα έγινε  εμπόρευμα προς πώληση, επόμενο είναι και η ίδια η ανθρώπινη ύπαρξη να θυσιάζεται στο βωμό της οικονομίας, της παραγωγικότητας και της κερδοφορίας των λίγων. Όσο η εμπορευματοποίηση της ανθρώπινης ύπαρξης δεν έχει εικόνα και  δεν μας απειλεί ελάχιστα μας απασχολεί. Η εγγύτητα αυτού του περιστατικού φόβισε και πυροδότησε  μίσος κι έχθρα  για τη συγκεκριμένη μειονότητα. Ενδεικτικά είναι τα διάφορα σχόλια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης .

               Αυτό το περιστατικό αποκομμένο, αυτονομημένο από τον κοινωνικοπολιτικό περίγυρο εύκολα μπορεί να τροφοδοτήσει την αγανάκτηση για την περιφρόνηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων και την απέχθεια προς μια ορισμένη μειονότητα. Μια μειονότητα που πεισματικά, αιώνες τώρα, ακολουθεί τους δικούς της κώδικες συμπεριφοράς στο περιθώρια της καπιταλιστικής κοινωνίας και γι’ αυτό μας είναι πολύ εύκολο να της χρεώσουμε τέτοιες αποκλίνουσες από τη κυρίαρχη ηθική δραστηριότητες,  αθωώνοντας σχεδόν τους ενσωματωμένους στο σύστημα που ενορχήστρωσαν αυτές τις δραστηριότητες. Η μέχρι θανάτου εκμετάλλευση των ανηλίκων, που συμβαίνει στην Ασία ή Αφρική,  στην πολιτισμένη Δύση γίνεται απλώς  ευκαιρία για  επίδειξη  φιλάνθρωπων αισθημάτων και μένει στη σκιά ο ρόλος της. Σε περιπτώσεις όπως αυτή με το ξανθό κοριτσάκι, και άλλες παρόμοιες,  μένει στο ημίφως ο ρόλος αξιοτίμων μελών του κοινωνικοπολιτικού κατεστημένου. Κι όταν αυτός  ο ρόλος αποκαλύπτεται καταγράφεται ως μεμονωμένο γεγονός σε μια κοινωνία που διαλαλεί το σεβασμό της  για τα δικαιώματα των παιδιών. Όλα τα αναγάγουμε σε θέματα  ηθικής κι έτσι καλύπτεται το σκληρό καπιταλιστικό πνεύμα, το όνειρο οικονομικής επιτυχίας, η αξία που αποδίδεται στο χρήμα.  Ποια πιστοποιητικά θα μπορούσαν να εκδοθούν, ποιες αγοραπωλησίες  να γίνουν αν μέλη του κυρίαρχου συστήματος δεν ήλεγχαν τα κυκλώματα αυτά;

           Και βέβαια υποδόρια και πάλι διαχέονται και εγκαθίστανται, πριν το καταλάβουμε, αντιλήψεις φασίζουσες που η κυρίαρχη ιδεολογία με ευφυΐα χειρίζεται. Έχοντας συνδέσει το φασισμό με ωμές εικόνες, με οργανωμένα μέλη με μαύρα μπλουζάκια ή πουκάμισα  που χτυπούν  αλύπητα τα θύματά τους, έχοντας μάθει να τον ξεχωρίζουμε  από τα εξωτερικά του στοιχεία, το διάκοσμο που χρησιμοποιεί, όπως σβάστικες και ναζιστικούς χαιρετισμούς,  πιστεύοντας πως ο φασισμός υποδηλώνεται από τα ενδύματά του, σε όλο αυτό το θρίλερ, που αξιοποιούν δεόντως τα ΜΜΕ, περισσότερο αναγνωρίζουμε μια αστυνομική ιστορία παρά μια φασίζουσα προπαγάνδα. Μια προπαγάνδα που προσπαθεί να παρασύρει ένα πλήθος μέσω συναισθημάτων  για να ταυτιστεί με το κυρίαρχο σύστημα, που εμφανίζεται να συγκρούεται  για χάρη του και προς υπεράσπισή του  με ό,τι μπορεί να το απειλήσει. Πριν μερικές μέρες ήταν η Χρυσή Αυγή που απειλούσε το δημοκρατικό κόσμο και οι κυβερνώντες προχώρησαν στη διάλυση  της δύναμής της  αποδεικνύοντας έμπρακτα ότι προστατεύουν τους πολίτες.  Το κοινοβούλιο ψηφίζει αναστολή χρηματοδότησης της Χ.Α, άρση ασυλίας των βουλευτών που κατηγορούνται από τη Δικαιοσύνη, κατόπιν όμως προτροπής του υπουργού Δικαιοσύνης, για να αποδείξει εμπράκτως την αντίθεσή του με το φασιστικό μόρφωμα. Στην περίπτωση με το ξανθό κοριτσάκι η  αστυνομία δείχνει την ίδια αποφασιστικότητα στο κυνήγι της παρανομίας μειονοτήτων. Οι πυλώνες του συστήματος αναβαπτίζονται για να κερδίσουν και πάλι την εμπιστοσύνη των μαζών.

        Ο ίδιος ο καπιταλισμός όμως που τροφοδοτεί αυτές τις δραστηριότητες, που τις αποδέχεται μάλιστα και πάλι μένει στο απυρόβλητο. Έτσι έχει όλη την άνεση να απειλήσει δια των υπηρετών του ( ο ακαδημαϊκός Αρβανιτόπουλος νομιμοποιείται να θέσει σε αυτόματη αργία όσους δεν απογραφούν, ώστε να δρομολογηθεί η απόλυση, κατόπιν αυθαίρετων αποφάσεων,   των διοικητικών υπαλλήλων των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων) να καταδικάσει στην ανέχεια και εξαθλίωση το μεγαλύτερο μέρος μιας κοινωνίας που, μπερδεμένη ανάμεσα στις υποσχέσεις για μελλοντική ευμάρεια και τις παρελθοντικές εργατικές  κατακτήσεις που εξασφάλιζαν μια ποιότητα ζωής στο καπιταλιστικό σύστημα,  επιμένει  να πιστεύει ότι ο καπιταλισμός έχει ανθρώπινο πρόσωπο κι αυτό που τώρα ζούμε είναι μια κρίση που έχει ημερομηνία λήξης.

           Παρά τα φαινόμενα και τα λεγόμενα η κυρίαρχη άποψη καταχωνιάζει, αλλοιώνει  ενοχλητικά περιστατικά η δραστηριότητες που απογυμνώνουν το σύστημα από τις ιδεολογικές   επικαλύψεις του   ή τα εξουδετερώνει, ενσωματώνοντάς τα ή αποκηρύττοντας τα,  όταν κάποια απ’ αυτά επιμένουν να ξεφεύγουν από το στιγμιαίο κι επικαιρικό και υπάρχει κίνδυνος να σημαδεύσουν κοινωνικές πρακτικές και να προκαλέσουν τη σκέψη μας και τον εφησυχασμό μας.

         Δυστυχώς, σ΄  αυτό το κλίμα, όπου η αγωνιστική διαδοχή και παράδοση έχει κάπου διακοπεί μοιάζει να πρέπει να αρχίσουμε ανακαλύπτοντας το δικό μας  αγωνιστικό αλφάβητο. Γι’ αυτό η ύπαρξη του κομμουνιστικού κόμματος ακριβώς σε τέτοιες περιστάσεις είναι αναγκαία. Για να μη γεννήσει η απελπισία  εκείνο το αίσθημα ασφυξίας που οδηγεί στην ακραία επιλογή του θανάτου του άλλου- και το σύστημα ετοιμάζει μεθοδευμένα αυτόν τον «άλλο».  Μετανάστες, τσιγγάνοι… ποιος άλλος έχει σειρά;