Δευτέρα 22 Αυγούστου 2011

ΚΑΙ ΜΟΝΑΞΙΑ ΚΑΙ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΣ


   Στην ΕΤ3, στην εκπομπή «Ατέλειωτο Κονσέρτο» την Κυριακή το  βράδυ μεταδόθηκε το «Πάρτυ στη Βουλιαγμένη» του Λ. Κηλαηδόνη του σωτηρίου έτους 1983. Εκείνο το πάρτι σηματοδότησε στα πολιτιστικά δρώμενα της εποχής την υποχώρηση της πολιτικοποίησης, που σημάδεψε την πρώτη μεταπολιτευτική δεκαετία. Παρακολουθώντας το σχεδόν τριάντα χρόνια μετά, μπορεί να  αναγνωρίσει   κανείς  κάποια δείγματα αυτού που βιώνουμε σήμερα. Φαίνεται σαν  η μακαριότητα, που κυριάρχησε  την τελευταία εικοσαετία  στον ισοπεδωτικό καταναλωτικό προοδευτισμό μας, να εμφανίζεται για πρώτη φορά έτσι απενοχοποιημένα    σ’  εκείνο το πάρτι.
      Δυο χρόνια μετά την άνοδο στην εξουσία του ΠΑΣΟΚ, μια κοινωνία αισιόδοξη, με την πλειονότητα των πολιτών να πιστεύει στις εξαγγελίες της νέας κυβέρνησης,  που ετοιμάζεται για την  αναρρίχησή της  στη  μεσαία τάξη και  δυναμικά  καταλαμβάνει πρώτο τραπέζι πίστα στην κοινωνική ανέλιξη, δείχνει, τριάντα χρόνια μετά ,  μέσα από τις οθόνες μας ανέμελα να διασκεδάζει με «εναλλακτικούς» τρόπους,  εκείνο το βραδινό με την πανσέληνο.
       Με την άνοδο  του ΠΑΣΟΚ η μισή Ελλάδα του πολιτικού περιθωρίου αισθάνεται πως  κυριαρχεί και  οι αριστερές ιδέες, που με τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης είχαν αποκτήσει μια ασυναγώνιστη ηθική νομιμοποίηση και μια πνευματική επιρροή «κατακτούν» την εξουσία.  Αντιμέτωπη με την καθεστηκυία τάξη πραγμάτων της εποχής η λέξη Αλλαγή του ΠΑΣΟΚ γίνεται μια θετική μεθυστική έννοια. Βιώναμε καθυστερημένα αιτήματα του  Μάη του 68. Ταυτίζαμε την κριτική  στο σύστημα με την επανάσταση και την προσωπική απελευθέρωση σαν τρεις διαφορετικούς τρόπους να κάνει κανείς το ίδιο πράγμα, περνώντας από τη θεωρία  στην πράξη και αντιστρόφως. Αφού χρησιμοποιήθηκε ο εμφύλιος και ο αγώνας της αριστεράς για την αξιοπιστία του εκλογικού αγώνα του ΠΑΣΟΚ, μετά ήλθε και η ώρα της «συμφιλίωσης» και της … απόστασης. Το ΠΑΣΟΚ αρνείται πια την αναγκαιότητα της φάσης του επαναστατικού αλληλοσπαραγμού,  ευαγγελίζεται την ευτυχία που θα πραγματοποιηθεί  προοδευτικά υπό την αιγίδα του, με τη βοήθεια  μιας προωθημένης φιλελεύθερης διανόησης και τέχνης.
      Αρχίζει να διαμορφώνεται η ιδεολογία από τα ξεφτίδια της αριστεράς, με επιδέξια συναρμολόγηση είναι αλήθεια,  που θα κυριαρχήσει όλα τα χρόνια μέχρι το μνημόνιο. Αλλη μαγική λέξη και η απελευθέρωση η… ατομική. Ενάντια στην αστική ηθική, ενάντια στο κεφάλαιο, ενάντια στον ιμπεριαλισμό… όλα εξυπηρετούν το ίδιο σύστημα, είναι μια ενότητα. Το κακό είναι ένα. Έτσι είναι εύκολο να γίνεται χρήση μεταφορών: παλεύοντας κανείς ενάντια στην  υποκριτική αστική ηθική συγχρόνως συμμαχεί και  με όσους αγωνίζονται ενάντια  στον ιμπεριαλισμό. Η αναστρεψιμότητα   αξιών και προσπαθειών  είναι κινητήρια αρχή για την ιδεολογία της απελευθέρωσης, γιατί επιτρέπει τη συμμετοχή σε μεγάλους αγώνες  χωρίς σημαντική διακινδύνευση. Ο ασκητισμός του επαναστάτη στην εποχή της χούντας δίνει τώρα τη θέση του στη βούληση για απρόσκοπτες απολαύσεις. Ο μικροαστικός ηδονισμός κρύβεται πίσω από την επιθυμία  για ριζική αλλαγή. Η συμμετοχή σε ένα πάρτι σαν αυτό της Βουλιαγμένης επιδιώκει να αποκαλύψει την  αυθεντικότητα, τον  αυθορμητισμό της έκφρασης που ανάγονται σε κριτήρια.  Αυτό που έχει σημασία είναι να καλείται ο καθένας να ανακαλύπτει τον εαυτό του και  να τον κάνει γνωστό στους άλλους.  Σ΄ αυτό το πάρτυ άλλοι παρακολουθούν ντυμένοι, άλλοι χορεύουν, άλλοι κολυμπούν στη θάλασσα. Συμβολίζει την ελευθερία που πρέπει να αναχθεί σε θέαμα.
     Ετσι κάπως ξεκινά η εμφάνιση ομάδων,  με εφήμερες  κοινωνικές  μορφές,  που καθορίζονται περισσότερο από τα κοινωνικά στυλ και τις μόδες παρά από συμπεριφορές συνδεδεμένες με την κοινωνική τάξη,  και η  αυξανόμενη  μέριμνα για την ιδιωτική σφαίρα… εφόσον  εκτός από τον ιμπεριαλισμό υπάρχει και η μοναξιά. Με το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία ένα μεγάλο τμήμα του λαού  πίστεψε ότι δίνεται καίριο πλήγμα(!) στον ιμπεριαλισμό,  άρα το μόνο που μένει να καταπολεμήσουμε είναι η  μοναξιά. Μια καλή αρχή γι’ αυτό ήταν το πάρτι στη Βουλιαγμένη …
    Και ακολούθησαν πολλά πάρτι… και ο ιμπεριαλισμός ανίκητος....

2 σχόλια:

Αντωνης είπε...

Allo ena exairetiko post.

Προλύτης είπε...

Είναι που πιστεύω πως κάπως έτσι υποσηρίχτηκαν αξίες που προώθησαν την έλλειψη μαχητικότητας