Ο ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΗΣ ΟΚΤΩΒΡΙΑΝΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ

Κι επειδή η ΕΣΣΔ ήταν εκείνη που μετέτρεψε τη θεωρία σε πράξη και διέδωσε την  μαρξιστική ερμηνεία του κόσμου και τις λύσεις που προσφέρει η μαρξιστική σκέψη για τις αντιφάσεις της καπιταλιστικού κόσμου. Κι επειδή το σοβιετικό παράδειγμα  απέδειξε στις υποτελείς τάξεις και λαούς ότι είναι δυνατή η μεταμόρφωση των συνθηκών της οικονομίας, ότι δεν υπάρχουν  οικονομική μοίρα και αθεράπευτες ανισότητες. Γι’ αυτό, για να ψαύσουμε πάλι όνειρα που πραγματοποίησε κι ελπίδες που τροφοδότησε, 97 χρόνια από την Οκτωβριανή επανάσταση, το άρθρο του Δ. Γληνού για τον «διεθνικό χαρακτήρα της Οχτωβριανής επανάστασης, το σοσιαλιστικό έθνος» που γράφτηκε στην κατοχή.

«Από διπλήν άποψη η Οχτωβριανή Επανάσταση ξεπερνάει τα σύνορα της χώρας, όπου διαδραματίστηκε και απλώνεται απάνω σ’ όλα τα έθνη της γης. Από τη μια μεριά είναι επανάσταση προλεταριακή, λαϊκή και σαν τέτια είναι ένας κρίκος στην αλυσίδα όλων των επαναστατικών κινημάτων, που γεννήθηκαν μέσα στους κόλπους της καπιταλιστικής κοινωνίας από την ταξική αντίθεση ανάμεσα στην αστοκρατία και τις εργαζόμενες μάζες των λαών, που είνε θύματα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Και είνε το πρώτο επαναστατικό κίνημα, που επεκράτησε σε μιαν απέραντη χώρα, στο ένα έχτο της γης που δημιούργησε τη πρώτη σοσιαλιστική κοινωνία του κόσμου. Γι’  αυτό έγινε ο δάσκαλος και  ο καθοδηγητής της επανάστασης σ’ όλες τις χώρες της γης. Η Τρίτη Διεθνής, που ιδρύθηκε το 1919 ήταν το αναγκαστικό επακόλουθο  της Οχτωβριανής  Επανάστασης και στάθηκε  ο φάρος, που καθοδήγησε από τότε το επαναστατικό κίνημα σ’ όλες τις χώρες της γης, όπου το προλεταριάτο είχε φτάσει σε τέτιαν ανάπτυξη και συνειδητοποίηση, ώστε να μπορεί να μπει στον αγώνα με τα οργανωμένα πρωτοποριακά στοιχεία του, με τα κομμουνιστικά  κόμματα.

               Και ο δεσμός ανάμεσα  στα κομμουνιστικά κόμματα όλου του κόσμου, που σφυρηλατήθηκε μέσα στη φωτιά των αγώνων, και τώρα ακόμη, που η Τρίτη Διεθνής, αφού έπαιξε τον ιστορικό της ρόλο αυτοδιαλύθηκε, παραμένει μέσα στην ενότητα της μαρξιστικής –λενινιστικής–σταλινικής θεωρίας και μέσα στην ακατάλυτην αλληλεγγύη του προλεταριάτου και των λαϊκών μαζών, που σ’  όλες τις χώρες της γης αγωνίζονται για την απολύτρωσή τους. Ετσι η Οχτωβριανή Επανάσταση έχει κιόλας  δημιουργήσει μια υπερεθνικήν ενότητα όλων των λαών και αυτή θα είνε  η κινητήρια δύναμη, που θα πλάσει τη νέα μορφή του διεθνισμού, που θα πηγάσει από την επικράτηση της προλεταριακής επανάστασης σε πολλές χώρες μετά τον παγκόσμιο πόλεμο. Από την άλλη μεριά η Οχτωβριανή Επανάσταση και το πρώτο σοσιαλιστικό κράτος που επήγασε απ’ αυτήν, η Σοβιετική Ενωση, έφερε στον κόσμο μια νέα μορφή στις σχέσεις ανάμεσα στα έθνη. Εδημιούργησε την έννοια του σοσιαλιστικού διεθνισμού, σε αντίθεση προς την έννοια  του ιμπεριαλιστικού, καπιταλιστικού διεθνισμού. Ο καπιταλιστικός διεθνισμός έχει παρουσιάσει ως τόρα δυο μορφές. Η πρώτη μορφή είνε ο διακανονισμός των σχέσεων ανάμεσα σε πραγματικά ή φαινομενικά ανεξάρτητα εθνικά κράτη και ο διακανονισμός αυτός ονομάζεται διεθνικό δίκαιο, δημόσιο  και ιδιωτικό. Η μορφή αυτή του διεθνισμού είνε μια προσπάθεια  απάνω στη βάση του απόλυτου ανταγωνισμού των συμφερόντων της κάθε εθνικής αστοκρατίας και κεφαλαιοκρατίας να βρεθεί ένας τρόπος να εξομαλύνουνται με γενικά αναγνωρισμένους κανόνες οι διαφορές αυτές. Το Διεθνικό Δικαστήριο της Χάγης και αργότερα η Κοινωνία των Εθνών, που δημιουργήθηκε μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, είνε τα  αποκορυφώματα   της προσπάθειας αυτής. Το πόσο λίγο όμως οι προσπάθειες αυτές κατόρθωσαν πραγματικά να διακανονίσουν τις  αντιθέσεις φάνηκε από το ξέσπασμα του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου.

               Η δεύτερη μορφή  του καπιταλιστικού διεθνισμού είνε ο καθαυτό  ιμπεριαλιστικός διεθνισμός. Το αποκορύφωμα  και τούτης  της μορφής επρόκειτο να είνε η εθνικοσοσιαλιστική αυτοκρατορία της Γερμανίας και η κωμική απομίμηση του, η ρωμαϊκή αυτοκρατορία του Μουσολίνι. Ο ιμπεριαλιστικός αυτός διεθνισμός με τη «νέα τάξη» και τη «νέαν Ευρώπη», που πήγαινε να δημιουργήσει, δεν ήτανε τίποτε άλλο παρά η εκμεταλλευτική κυριαρχία ενός λαού απάνω στους άλλους. Τι θα εσήμαινε ο διεθνισμός αυτός το γνώρισαν κιόλας οι λαοί της Ευρώπης, στα τρία χρόνια που στενάζουν κάτω από τη βάρβαρη τυραννία των φασιστών και των εθνικοσοσιαλιστών.

               Απέναντι  σε τούτη τη μορφή του ιμπεριαλιστικού διεθνισμού υψώνεται ο σοσιαλιστικός διεθνισμός. Ενώ ο ιμπεριαλιστικός διεθνισμός θεμελιώνεται απάνω στην εκμετάλλευση των λαών από ένα κυρίαρχο λαό και είνε μια επέχταση της εσωτερικής εκμετάλλευσης των εργαζομένων από την κυρίαρχη αστική τάξη, ο σοσιαλιστικός διεθνισμός θεμελιώνεται απάνω στην αρχή της κατάργησης της εκμετάλλευσης ενός λαού, όπως η σοσιαλιστική κοινωνία  θεμελιώνεται απάνω στην κατάργηση των τάξεων και της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

               Η ίδια η Σοβιετική Ενωση, που έλυσε το πρόβλημα των εθνοτήτων μέσα στους κόλπους της μας έδωκε κιόλας τον τύπο ενός υπερεθνικού  κράτους, που είνε ολότελα διαφορετικό από τα καπιταλιστικά ιμπέρια. Με την νίκη και την επικράτηση του σοσιαλισμού και τις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης και του άλλου κόσμου θα επικρατήσει και η νέα μορφή  σοσιαλιστικού διεθνισμού. Είτε δημιουργηθούν  και άλλες ανάλογε ενώσεις προς τη Σοβιετική Ενωση, είτε παραμείνει σε διάφορες χώρες η μονοεθνική μορφή του κράτους,  η σοσιαλιστική διεθνική κοινωνία θα έχει ολότελα άλλη μορφή και από τα καπιταλιστικά ιμπέρια και από την Κοινωνία των  Εθνών. Οι διεθνικοί ανταγωνισμοί πρόκειται να υποχωρήσουν απέναντι στη διεθνική σοσιαλιστική αλληλεγγύη και τον διακανονισμό των οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων έξω από κάθε τάση για εκμετάλλευση και σκλαβωμό ενός λαού από άλλον.

               Ισοτιμία των λαών, απόλυτος σεβασμός του εθνισμού και της ιδιομορφίας των, εναρμόνιση αμοιβαία των συμφερόντων, διεθνική αλληλεγγύη θα είνε οι αρχές, που θα διέπουν τη σοσιαλιστική διεθνική κοινωνία των λαών.      

               Ετσι η Οχτωβριανή  Επανάσταση έγινε η αφετηρία  για να δημιουργηθούν στη συνείδηση των ανθρώπων νέες μορφές συμβίωσης. Το σοσιαλιστικό έθνος  είνε κάτι εντελώς νέο  απέναντι στο αστικό έθνος και ο σοσιαλιστικός διεθνισμός κάτι εντελώς νέο απέναντι στον καπιταλιστικό διεθνισμό. Η βασική αρχή που διέπει τις νέες αυτές μορφές που υψώνουν την ανθρωπότητα σ’ ένα νέο ανώτερο στάδιο πολιτισμού, είνε η κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο  και λαού από λαό».   

                                   (Από Δημ. Γληνού, εκλεκτές σελίδες, τ. τέταρτος, εκδ. Στοχαστής,)