“RENDEZ VOUS ” ΣΤΑ ΓΟΥΝΑΡΑΔΙΚΑ

           Στις αρχές του χρόνου ο  βουλευτής Καστοριάς του ΣΥΡΙΖΑ, Βαγγέλης Διαμαντόπουλος είχε χαρακτηρίσει  τις καταλήψεις στη Βίλα Αμαλία και στη βίλα Κάλλας ως "πραγματικά πολιτιστικά κέντρα» που  "θα γίνουν τα εφαλτήρια που θα σας πάρουν όλους και θα σας σηκώσουν" και χθες μέσα στη βουλή έδωσε «ραντεβού στα γουναράδικα»,  παραποιημένη τη λαϊκή έκφραση που χρησιμοποιούσε ο  Α. Βελουχιώτης και έδωσε αφορμή να αναπτύξουν με όλη τους την άνεση κινδυνολογίες για εμφυλίους οι κυβερνητικοί εκπρόσωποι και οι δημοσιογράφοι όπως ο Γ. Πρετεντέρης.

            Τέτοιες δηλώσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ που παραπέμπουν σε επαναστατικές εποχές  μοιάζει να θέλουν να συντηρούν ρευστό και νεφελώδες το τοπίο των πολιτικών τους επιλογών που χαρακτηρίζεται από ασάφεια, σκόπιμη ίσως, για να μπορεί να μεταλλάσσεται. ¨Ίσως θεωρείται ότι με τέτοιες δηλώσεις η αποτύπωση του ιδεολογικού τους προσώπου δεν είναι πάντα ούτε έκδηλη ούτε αντιληπτή και μπορούν κάθε φορά να δίνουν την ερμηνεία που βολεύει κατά τις περιστάσεις.   Ακόμα κι αν διάφορες ετερόκλητες δηλώσεις ή ενέργειες, περισσότερο ή λιγότερο… επαναστατικές  θέλουν να θεωρηθούν σαν κινήσεις τακτικής  για κινητοποίηση ή συσπείρωση γύρω από συγκεκριμένους στόχους, με την προοπτική μιας δήθεν ριζοσπαστικοποίησης, ή  σαν προσπάθειες να περιλάβουν όλους τους εργαζόμενους, αλλάζοντας κάθε φορά κριτήρια ή στόχους,  στην πράξη εξελίσσονται σε δαμόκλεια σπάθη  κάθε κινήματος που ισχυρίζονται ότι προασπίζονται,  συσκοτίζοντας τις ταξικές και αγωνιστικές  του προοπτικές. Μοιάζει με πολιτική επιπολαιότητα και αφέλεια, αν όχι εσκεμμένη παραπλάνηση, σε μια περίοδο  οικονομικής εξαθλίωσης, αυταρχισμού, οργανωμένης συνολικής καπιταλιστικής επίθεσης να χρησιμοποιούνται εκφράσεις επαναστατικές χωρίς αντίκρισμα ή να καλλιεργείται η πεποίθηση ότι το αυθόρμητο ή το τυχαίο, αυτό και μόνο, μπορεί να στηρίξει την αγωνιστική αντίδραση ή ακόμη να έρχονται στο προσκήνιο συγκρούσεις που είχαν νόημα σε άλλες εποχές, σαν να πολεμά κανείς φαντάσματα η να παραβιάζει ανοιχτές θύρες. (π.χ. παλιότερη πρόταση του Τάσου Κουράκη για μισθοδοσία ιερέων από την επιβολή φόρου στους αυτοπροσδιοριζόμενους ως χριστιανοί ορθόδοξοι)

           Αυτός ο νεφελώδης  και ψευδοεπαναστατικός λόγος της αξιωματικής αντιπολίτευσης ίσως θα ήταν και φαιδρός αν δεν γινόταν η γενική επίθεση της αστικής ιδεολογίας  σε ένα περιβάλλον πλήρους εξαθλίωσης  που μπορεί να οδηγήσει στη λιποταξία, έξω από τα μέτωπα της μάχης. Η στοίχιση λοιπόν της αντιπολιτευόμενης αριστεράς πίσω από πολιτικές που στην τελική διασφαλίζουν την αναδιάρθρωση του καπιταλισμού ίσως πιστεύεται ότι θα εξευμενιστεί όταν συνοδεύεται και από φαινομενικά ριζοσπαστικές δηλώσεις, παρόλο που η σκοπιμότητά τους μοιάζει διάφανη. Ο πολιτικός τους λόγος περισσότερο αποβλέπει να προσαρμόσει και να μας συμφιλιώσει με τους διαμορφωμένους υλικούς όρους ύπαρξής μας παρά να τους ανατρέψει. Γιατί δεν εντοπίζει ούτε καταδείχνει, αλλά συσκοτίζει  και αποκρύβει τη ρίζα των προβλημάτων  ακόμα και αυτά τα ίδια τα προβλήματα. Στο τέλος ο ρόλος του γίνεται και αρνητικός όταν συσκοτίζοντας  και παραποιώντας  την ταξική πραγματικότητα δίνει την εντύπωση ότι η ροή των γεγονότων δεν εξαρτάται από τη δική μας παρέμβαση, σαν η ιστορία να μας δημιουργεί κι αρκεί να επικαλεστούμε λόγια που συνδέονται με επαναστατικές πράξεις για να θεωρηθούμε επαναστάτες.

         Το περίεργο είναι ότι ο στόχος του κυρίαρχου λόγου όπως εκφράστηκε και από τον Σ. Κεδίκογλου και από τον Γ. Πρετεντέρη, αν και διέστρεψαν τη σημασία της έκφρασης, ταυτίστηκε με αυτόν της  αξιωματικής αντιπολίτευσης, ανεξάρτητα από τις αξιολογικές κρίσεις τους. Ο κυρίαρχος λόγος όλο και περισσότερο θέλει να μας πείσει για την επαναστατικότητα του ΣΥΡΙΖΑ, τόσο όσο και  ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ, παρόλο που δεν συμπεριφέρεται  πολιτικά ως αντικαπιταλιστική δύναμη.  Γι’  αυτό και η αναφορά στην πραγματικότητα εκτοπίζεται από μια αναφορά πάνω στην απεικόνισή της που και για το ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνηση δεν διαφέρει και πολύ- είναι θέμα οπτικής γωνίας. Σαν να επαναλαμβάνεται η ίδια η προ τριακονταετίας ιστορία με τον Α. Παπανδρέου και ακόμα πιο παλιά με τον… γέρο της δημοκρατίας, το Γ. Παπανδρέου – όλοι βαπτισμένοι από το κυρίαρχο σύστημα  σχεδόν… επαναστάτες.

           ¨Ολο το πολιτικό σύστημα όλο και πιο δεξιά τοποθετείται με ξεκάθαρο στόχο να εγκλωβιστεί στο περιθώριο η κομμουνιστική αριστερά μήπως και πεθάνει από ασφυξία. Κι αυτό αποδεικνύεται καθημερινά με τις κυβερνητικές αποφάσεις και τα νομοσχέδια που ψηφίζονται στη βουλή, που σιγά σιγά ξεδιπλώνουν όλη τη γκάμα των μεθόδων που έχει στη διάθεσή του όταν απειλείται.

        Κι έτσι   απαγορεύονται οι συναθροίσεις «λόγω των μέτρων ασφάλειας και των ρυθμίσεων κυκλοφορίας των οχημάτων» εξαιτίας της επίσκεψης Β. Σόιμπλε,  απολύονται χιλιάδες εργαζόμενοι χωρίς καν να μπει κανείς στο κόπο να βρει λογικά και πειστικά επιχειρήματα, ενώ  ο ίδιος ο πρωθυπουργός επαίρεται για τη διαπραγματευτική του ικανότητα που κατάφερε τη δοκιμαστική μείωση του ΦΠΑ εστίασης και η αξιωματική αντιπολίτευση κρύβει το ιδεολογικό της πρόσωπο πίσω από φράσεις η συμβολικές ενέργειες που παραπέμπουν σε επαναστατικό παρελθόν και σε παρόντα ιδεολογικό τυχοδιωκτισμό.