Ένα χρόνο μνημόνιο, σχεδόν η πλειοψηφία ενός ολόκληρου λαού φαίνεται ότι συμβιβάστηκε με την αντίληψη ότι δεν υπάρχει εναλλακτική πρόταση ενάντια στην παρούσα τάξη πραγμάτων. Μια κοινωνία μικροαστών, με το φόβο μήπως χάσει ολότελα το επίπεδο ζωής που έχει εξασφαλίσει μέχρι τώρα, περιμένει … αδρανώντας.
Η κυβέρνησή μας την ίδια στιγμή, χωρίς να πτοείται από τις αυτοδιαψεύσεις της, συνεχίζει να υποστηρίζει ότι ...σώζει τη χώρα, καλώντας σε πανεθνική συστράτευση, την ίδια στιγμή που απαξιώνει ό,τι αποτελούσε πυρήνα της εθνικής μας ιδιότητας- ανεξαρτησία αυτονομία.
O επίτροπος Ολι Ρεν, όπως και οι υπόλοιποι γραφειοκράτες της Ευρωπαϊκής Ενωσης που εφαρμόζοντας εντολές κυβερνούν την Ευρώπη, υποστηρίζει ότι " απαιτείται διακομματική υιοθέτηση όλων των δημοσιονομικών στόχων του μνημονίου" καταργώντας απροκάλυπτα με την παρέμβασή του όχι μόνο την αυτονομία της εθνικής πολιτικής ζωής, αλλά και τον πυρήνα της λειτουργίας της, που είναι η διαπάλη σε προγράμματα και ιδέες, έστω και προσχηματικά.
Η καγκελάριος της Γερμανίας κατηγορεί συλλήβδην τις χώρες του νότου, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας, για τις πρόωρες συντάξεις και τις διακοπές τους, έχοντας απροκάλυπτα, και χωρίς αντιρρήσεις, αναλάβει το ρόλο του γενικού κυβερνήτη όλης της Ευρώπης.
Τα εγχώρια ΜΜΕ και σχεδόν το σύνολο των πολιτικών παραγόντων που εναλλάσσονται στην εξουσία μας εκπαιδεύουν στην υπακοή και τη μοιρολατρική αποδοχή των τεκταινομένων, και υπογραμμίζοντας την άμβλυνση των διαχωριστικών πολιτικών γραμμών καθαγιάζουν τη συναίνεση για να εγκαταλείψουμε κάθε προσπάθεια αντίδρασης σ’ όλες αυτές τις αποφάσεις που λεηλατούν το μέλλον μας.
Πανεπιστημιακοί, οικονομολόγοι, πολιτικοί αποφεύγοντας να θίξουν τα πραγματικά επίμαχα θέματα, το έλλειμμα πολιτικής, μετέχουν σε ατέρμονες συζητήσεις για λεπτομέρειες που καμιά αξία δεν έχουν, ούτε πρακτική ούτε θεωρητική, αποπροσανατολίζοντάς μας και αποφεύγοντας να πάρουν θέση. Ιδιαίτερα οι πολιτικοί των δυο μεγάλων κομμάτων και των παραφυάδων τους, τραυλίζοντας κάποια διαφωνία τους ψιθυριστά απλώς επιδιώκουν να μας καθησυχάσουν, για να μπορέσουμε ευκολότερα να αποδεχτούμε αποφάσεις που πάρθηκαν ερήμην μας και να δικαιολογήσουν τους απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς προς ένα ολόκληρο λαό από τους εντολείς τους.
Όλες αυτές οι ενέργειες και θεωρίες που εκπορεύονται εκ των άνω έχουν κύριο στόχο να αναχαιτίσουν τη δυναμική της πολιτικής και τη διαμόρφωση διακριτών πολιτικών ταυτοτήτων. Δεν τους ενδιαφέρει να διαμορφωθεί μια δήθεν ώριμη και συμφιλιωμένη κοινωνία. Αυτό που επιδιώκεται είναι οι ανταγωνισμοί και αντιπαραθέσεις, που βέβαια ξέρουν ότι θα αναπτυχθούν, να εκδηλωθούν μέσα από άλλους διαύλους, να λάβουν άλλες μορφές οι αντιδράσεις, σε καμία περίπτωση πολιτικές. Θέλουν ν’ αποφευχθεί η ανάπτυξη τύπων συλλογικής ταυτότητας με πολιτικά και ταξικά κριτήρια και μας οδηγούν σε άλλες μορφές ταύτισης με κύρια την εθνικιστική κι εθνοτική. Η προσπάθεια για περιορισμό της αντιπαράθεσης γύρω από πραγματικές εναλλακτικές επιλογές στην πολιτική οδηγεί στην εκδήλωση των ανταγωνισμών με μορφές που υπονομεύουν την ίδια τη βάση της δημοκρατικής πολιτικής σφαίρας, που πριν μερικά χρόνια ήταν το καύχημα της Ευρώπης.
Δεν χρειάζονται πια δικτατορίες στρατιωτικού τύπου, επεμβάσεις τύπου Πιουριφιόι. Η οικονομική συνένωση σχεδόν όλων των κρατών της Ευρώπης έχει πια θεσμοθετήσει αυτές τις πολιτικές επεμβάσεις και η αδυναμία των οικονομικά ασθενέστερων κρατών επιτρέπει και νομιμοποιεί περιστολές δικαιωμάτων, αρχίζοντας από τα εργασιακά, όχι όμως και σταματώντας σ’ αυτά. Οι δηλώσεις των εγχώριων και ξένων πολιτικών με τους ωμούς εκβιασμούς τους ( ο Ολι Ρεν μας εκβιάζει με το δάνειο, ο Παπανδρέου με τους μισθούς και συντάξεις) είναι παραδείγματα εκφυλισμού κι αυτής της αστικής δημοκρατίας.. Η δημοκρατία έχει γίνει κενό γράμμα. Η ιδιαιτερότητά της δημοκρατίας που είναι η νομιμοποίηση της διαφωνίας και της διαπάλης ακυρώνεται και παρόλα αυτά συνεχίζει ασυστόλως η Ευρωπαϊκή Ενωση να δηλώνει ότι την υπερασπίζεται. Υπονομεύεται η ίδια η βάση της δημοκρατικής δημόσιας σφαίρας, αποδυναμώνεται η ίδια η πολιτική ζωή.
Την ίδια στιγμή που μιλούν για Ευρωπαϊκή Ενωση αντιμετωπίζονται περιφρονητικά από τις οικονομικά ισχυρές βόρειες χώρες τα οικονομικά ασθενέστερα κράτη. Η οικονομική ένωση της Ευρώπης αποδεικνύεται ξεκάθαρα πως ήταν το πρόσχημα για την υποδούλωση των ασθενέστερων οικονομικά λαών. Η οικονομία και η πνευματική χειραγώγηση πέτυχαν αυτό που ο πόλεμος δεν θα κατόρθωνε. Κατάπιαμε «αμάσητη» την προπαγάνδα για τα σφάλματά μας και αποδεχτήκαμε για εικόνα μας το είδωλο του εαυτού μας, που δημιούργησαν και μας υπέβαλλαν σε αγαστή συμφωνία πολιτικοί, ΜΜΕ, πνευματικοί ταγοί κλπ. Παγιδευμένοι, σαν φοβισμένα ζώα, απεμπολήσαμε περηφάνεια και αξιοπρέπεια, έχοντας για χρόνια εκπαιδευτεί να είμαστε καταναλωτές και όχι πολίτες χάσαμε την ταξική μας συνείδηση.
Από το παρελθόν των ιδεολογιών έμεινε μόνο το Κομμουνιστικό Κόμμα, "απολιθωμένο", να εμμένει στον κλασικό προσδιορισμό των κατηγοριών Αριστερά και Δεξιά, που, φεύ, αποδεικνύεται τώρα ότι ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Ίσως τελικά ό τι σε καιρούς αμεριμνησίας μοιάζει απολίθωμα να μπορεί να μετατραπεί σε βράχο σε καιρούς φουρτουνιασμένους…. Ιδωμεν
O επίτροπος Ολι Ρεν, όπως και οι υπόλοιποι γραφειοκράτες της Ευρωπαϊκής Ενωσης που εφαρμόζοντας εντολές κυβερνούν την Ευρώπη, υποστηρίζει ότι " απαιτείται διακομματική υιοθέτηση όλων των δημοσιονομικών στόχων του μνημονίου" καταργώντας απροκάλυπτα με την παρέμβασή του όχι μόνο την αυτονομία της εθνικής πολιτικής ζωής, αλλά και τον πυρήνα της λειτουργίας της, που είναι η διαπάλη σε προγράμματα και ιδέες, έστω και προσχηματικά.
Η καγκελάριος της Γερμανίας κατηγορεί συλλήβδην τις χώρες του νότου, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας, για τις πρόωρες συντάξεις και τις διακοπές τους, έχοντας απροκάλυπτα, και χωρίς αντιρρήσεις, αναλάβει το ρόλο του γενικού κυβερνήτη όλης της Ευρώπης.
Τα εγχώρια ΜΜΕ και σχεδόν το σύνολο των πολιτικών παραγόντων που εναλλάσσονται στην εξουσία μας εκπαιδεύουν στην υπακοή και τη μοιρολατρική αποδοχή των τεκταινομένων, και υπογραμμίζοντας την άμβλυνση των διαχωριστικών πολιτικών γραμμών καθαγιάζουν τη συναίνεση για να εγκαταλείψουμε κάθε προσπάθεια αντίδρασης σ’ όλες αυτές τις αποφάσεις που λεηλατούν το μέλλον μας.
Πανεπιστημιακοί, οικονομολόγοι, πολιτικοί αποφεύγοντας να θίξουν τα πραγματικά επίμαχα θέματα, το έλλειμμα πολιτικής, μετέχουν σε ατέρμονες συζητήσεις για λεπτομέρειες που καμιά αξία δεν έχουν, ούτε πρακτική ούτε θεωρητική, αποπροσανατολίζοντάς μας και αποφεύγοντας να πάρουν θέση. Ιδιαίτερα οι πολιτικοί των δυο μεγάλων κομμάτων και των παραφυάδων τους, τραυλίζοντας κάποια διαφωνία τους ψιθυριστά απλώς επιδιώκουν να μας καθησυχάσουν, για να μπορέσουμε ευκολότερα να αποδεχτούμε αποφάσεις που πάρθηκαν ερήμην μας και να δικαιολογήσουν τους απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς προς ένα ολόκληρο λαό από τους εντολείς τους.
Όλες αυτές οι ενέργειες και θεωρίες που εκπορεύονται εκ των άνω έχουν κύριο στόχο να αναχαιτίσουν τη δυναμική της πολιτικής και τη διαμόρφωση διακριτών πολιτικών ταυτοτήτων. Δεν τους ενδιαφέρει να διαμορφωθεί μια δήθεν ώριμη και συμφιλιωμένη κοινωνία. Αυτό που επιδιώκεται είναι οι ανταγωνισμοί και αντιπαραθέσεις, που βέβαια ξέρουν ότι θα αναπτυχθούν, να εκδηλωθούν μέσα από άλλους διαύλους, να λάβουν άλλες μορφές οι αντιδράσεις, σε καμία περίπτωση πολιτικές. Θέλουν ν’ αποφευχθεί η ανάπτυξη τύπων συλλογικής ταυτότητας με πολιτικά και ταξικά κριτήρια και μας οδηγούν σε άλλες μορφές ταύτισης με κύρια την εθνικιστική κι εθνοτική. Η προσπάθεια για περιορισμό της αντιπαράθεσης γύρω από πραγματικές εναλλακτικές επιλογές στην πολιτική οδηγεί στην εκδήλωση των ανταγωνισμών με μορφές που υπονομεύουν την ίδια τη βάση της δημοκρατικής πολιτικής σφαίρας, που πριν μερικά χρόνια ήταν το καύχημα της Ευρώπης.
Δεν χρειάζονται πια δικτατορίες στρατιωτικού τύπου, επεμβάσεις τύπου Πιουριφιόι. Η οικονομική συνένωση σχεδόν όλων των κρατών της Ευρώπης έχει πια θεσμοθετήσει αυτές τις πολιτικές επεμβάσεις και η αδυναμία των οικονομικά ασθενέστερων κρατών επιτρέπει και νομιμοποιεί περιστολές δικαιωμάτων, αρχίζοντας από τα εργασιακά, όχι όμως και σταματώντας σ’ αυτά. Οι δηλώσεις των εγχώριων και ξένων πολιτικών με τους ωμούς εκβιασμούς τους ( ο Ολι Ρεν μας εκβιάζει με το δάνειο, ο Παπανδρέου με τους μισθούς και συντάξεις) είναι παραδείγματα εκφυλισμού κι αυτής της αστικής δημοκρατίας.. Η δημοκρατία έχει γίνει κενό γράμμα. Η ιδιαιτερότητά της δημοκρατίας που είναι η νομιμοποίηση της διαφωνίας και της διαπάλης ακυρώνεται και παρόλα αυτά συνεχίζει ασυστόλως η Ευρωπαϊκή Ενωση να δηλώνει ότι την υπερασπίζεται. Υπονομεύεται η ίδια η βάση της δημοκρατικής δημόσιας σφαίρας, αποδυναμώνεται η ίδια η πολιτική ζωή.
Την ίδια στιγμή που μιλούν για Ευρωπαϊκή Ενωση αντιμετωπίζονται περιφρονητικά από τις οικονομικά ισχυρές βόρειες χώρες τα οικονομικά ασθενέστερα κράτη. Η οικονομική ένωση της Ευρώπης αποδεικνύεται ξεκάθαρα πως ήταν το πρόσχημα για την υποδούλωση των ασθενέστερων οικονομικά λαών. Η οικονομία και η πνευματική χειραγώγηση πέτυχαν αυτό που ο πόλεμος δεν θα κατόρθωνε. Κατάπιαμε «αμάσητη» την προπαγάνδα για τα σφάλματά μας και αποδεχτήκαμε για εικόνα μας το είδωλο του εαυτού μας, που δημιούργησαν και μας υπέβαλλαν σε αγαστή συμφωνία πολιτικοί, ΜΜΕ, πνευματικοί ταγοί κλπ. Παγιδευμένοι, σαν φοβισμένα ζώα, απεμπολήσαμε περηφάνεια και αξιοπρέπεια, έχοντας για χρόνια εκπαιδευτεί να είμαστε καταναλωτές και όχι πολίτες χάσαμε την ταξική μας συνείδηση.
Από το παρελθόν των ιδεολογιών έμεινε μόνο το Κομμουνιστικό Κόμμα, "απολιθωμένο", να εμμένει στον κλασικό προσδιορισμό των κατηγοριών Αριστερά και Δεξιά, που, φεύ, αποδεικνύεται τώρα ότι ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Ίσως τελικά ό τι σε καιρούς αμεριμνησίας μοιάζει απολίθωμα να μπορεί να μετατραπεί σε βράχο σε καιρούς φουρτουνιασμένους…. Ιδωμεν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου