ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ, ΜΙΑ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ

 

Ένας χρόνος μετά το θεαματικό και παράτολμο χτύπημα της Χαμάς στο Ισραήλ, στον τυραννικό καταπιεστή Παλαιστινίων και καταπατητή της γης τους,  που φάνηκε σαν διάλειμμα από τη φυλακή της Γάζας, η απάντηση του Ισραήλ σ’ αυτήν την επιχείρηση, σαν έτοιμη από καιρό, ήταν καταστροφική και γενοκτονική. Χιλιάδες άμαχοι και παιδιά έχουν σκοτωθεί, καταστράφηκαν σχολεία, σπίτια, νοσοκομεία, προσφυγικοί καταυλισμοί, κάθε είδους υποδομές, με το Ισραήλ να επεκτείνει την τερατώδη επίθεσή του, με τα ίδια αποτελέσματα, και στο Λίβανο. Σύσσωμη η  Δύση, μαζί και η δική μας κυβέρνηση του Κ. Μητσοτάκη που συμμετέχει ενεργά στους νατοϊκούς σχεδιασμούς, πέρα από κάποια δειλά και προσχηματικά ψελλίσματα για επικράτηση της ειρήνης υποστηρίζει αναφανδόν το Ισραήλ συνεχίζοντας να προσποιείται ότι το πρόβλημα ξεκίνησε στις 7 Οκτωβρίου του 2023 με την επιχείρηση της Χαμάς.   

          Κι όμως είναι αυτή η επίθεση της Χαμάς που έφερε ξανά στο προσκήνιο τη μεγάλη τραγωδία που από το 1948 εκτυλίσσεται στη Μ. Ανατολή με τα εκατομμύρια των Παλαιστινίων να είναι πρόσφυγες ή αποκλεισμένοι  στο μεγαλύτερο στρατόπεδο συγκέντρωσης με τις ευλογίες της Δύσης. Το παλαιστινιακό ζήτημα έμοιαζε να το τυλίγει η λήθη και να διαμορφώνεται μια κατάσταση που ευνοούσε το Ισραήλ. Μεμονωμένες φωνές διαμαρτυρίας για τον άνισο αγώνα ανάμεσα σε παλληκαράκια με σφενδόνες και τα τανκς ενός πάνοπλου στρατού χάνονταν μέσα  στον ειδησεογραφικό  βουητό που ομαλοποιούσε την κατάσταση για το Ισραήλ. Η 16χρονη πολιορκία της Γάζας δεν ήταν πλέον σημαντική είδηση ούτε η επέκταση των εποικισμών στη Δυτική όχθη που επιταχύνονταν.

          Αυτή την πορεία προς τη λήθη του παλαιστινιακού η απεγνωσμένη επιχείρηση της Χαμάς την αντέστρεψε. Ένα χρόνο τώρα οι διαμαρτυρίες σ’ όλο τον κόσμο ενάντια στο Ισραήλ δεν καταπαύουν. Αντίθετα αυξάνονται οι φωνές που απαιτούν αποκατάσταση των εθνικών δικαιωμάτων των Παλαιστινίων και όλο και περισσότεροι άνθρωποι στη Δύση αντιλαμβάνονται το απάνθρωπο σχέδιο του Ισραήλ. Το Ισραήλ αποδεικνύει ότι σαν κράτος που οικοδομήθηκε με αποικιοκρατικούς όρους, οργανώθηκε με νόμους απαρτχάιντ, στηρίζεται στη δύναμη των ΗΠΑ και εξυπηρετεί  τα ιμπεριαλιστικά σχέδια δεν έχει κανένα δισταγμό να καταρρίψει κάθε έννοια δικαίου και να  καταπατήσει όλους τους κανόνες του διεθνούς δίκαιου, απαιτώντας με θρασύτητα την επιδοκιμασία από κράτη,  διεθνείς οργανισμούς και λαούς. Αιματοκυλεί Λίβανο, Γάζα, Συρία και απαιτεί ακόμα και την αποχώρηση Ιρλανδών ειρηνευτών από φυλάκιο κατά μήκος των λιβανο-ισραηλινών συνόρων για να προχωρήσει ανενόχλητο στις εχθροπραξίες του, μη σεβόμενο κανένα διεθνή οργανισμό.

         Χρησιμοποιώντας το Ολοκαύτωμα για να παρουσιαστεί σαν θύμα δεν διστάζει να αιματοκυλίσει όλη τη Μ. Ανατολή. Παρά τα χρόνια όμως της συνεχούς συκοφαντίας που εξισώνει την υποστήριξη του αγώνα της Παλαιστίνης με τον αντισημιτισμό, στη Δύση ο παλαιστινιακός αγώνας έχει γίνει ένας σημαντικός ενοποιητικός παράγοντας για τα λαϊκά κινήματα και η συμπαράσταση προς την Παλαιστίνη έχει δει μια τεράστια έκρηξη. Την ίδια στιγμή που ο ανθρωπισμός και ο προοδευτικός φιλελευθερισμός όπως εκφράζονται από τις αστικές μας δημοκρατίες έδειξαν τα όρια τους, είτε αγνοώντας τη γενοκτονία είτε δικαιολογώντας τη με περίτεχνες λεκτικές περικοκλάδες. 

        Όλο αυτόν τον χρόνο πολλοί περισσότεροι άνθρωποι διαπιστώνουν την προκατάληψη και αναξιοπιστία των κυρίαρχων μέσων ενημέρωσης που είτε αγνοούν είτε δικαιολογούν τις σφαγές των Ισραηλινών. Όπως στα δικά μας μέσα ενημέρωσης, που  οι ανταποκριτές τους στο Ισραήλ σχεδόν αναπαράγουν τα ισραηλινά δελτία τύπου,  φορώντας κράνος και υποκρινόμενοι παρουσία σε μέτωπα πολέμου. Η δημοσιογραφική κάλυψη των γεγονότων μετατρέπεται σε θεατρικό δρώμενο. Με  δεδομένο λοιπόν ότι οι δυτικοί δημοσιογράφοι και πολιτικοί λένε ψέματα για το τι συμβαίνει στη Γάζα, μια μεγάλη πλειοψηφία  αρχίζει να καταλαβαίνει όλο και περισσότερο ότι πιθανώς λένε ψέματα και για άλλα πράγματα. Η μηχανή προπαγάνδας ίσως επιτέλους ν’  αρχίζει να παρουσιάζει τριγμούς.

           Ο παλαιστινιακός αγώνας αναδεικνύεται για άλλη μια φορά ως η αιχμή του παγκόσμιου αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλισμό, την αποικιοκρατία και τον ρατσισμό. Γι’ αυτό και ξεσηκώθηκε τέτοια αντίδραση και στη χώρα μας για τη συμμετοχή στρατιωτών στις πορείες διαμαρτυρίας και από την ακροδεξιά με τον Θ. Πλεύρη μέχρι την μεταμφιεσμένη σε αριστερά δεξιά με τον Π. Παππά, μαζί με τα δημοσιογραφικά εξαπτέρυγα, που  εγκαλούν τον  στρατιώτη, μέλος της ΚΝΕ,  γιατί  εξέφρασε με θάρρος την αντίδρασή του σ’ αυτή τη σφαγή. Είναι που η αντίδραση σ’ αυτή τη γενοκτονία βρίσκεται στο επίκεντρο μιας αυξανόμενης ενότητας δυνάμεων στη χώρα μας και  παγκοσμίως που πραγματικά αγωνίζονται ενάντια όλων αυτών που δεν αναγνωρίζουν στους παλαιστίνιους το δικαίωμα για μια γη. Που αγωνίζονται ενάντια στα ιμπεριαλιστικά σχέδια των ΗΠΑ και των συν αυτώ, ενάντια στο ρατσισμό του Ισραήλ που αντιμετωπίζει τους παλαιστίνιους σαν υπανθρώπους, ενάντια στην εθνοκάθαρση που εξαφανίζει λαούς επειδή δεν χωρούν πουθενά. Δηλ. ενάντια σε μια ναζιστική πολιτική, η οποία δεν ομολογείται, αλλά εφαρμόζεται.

          Η Δύση όμως, και κυρίως η  πολύ δημοκρατική Ε.Ε ανησυχεί, στα λόγια, για την άνοδο της ακροδεξιάς και του φασισμού, βρίσκοντας κάποια κόμματα όπως το Κόμμα της  Ελευθερίας στην Αυστρία ή η Εναλλακτική για τη Γερμανία ή ανθρώπους όπως ο Τραμπ να ενσαρκώνουν αυτήν την απειλή. Έτσι ώστε όσο μετράμε ποσοστά, συμμεριζόμαστε τους φόβους της δημοκρατικής ηγεσίας μας και επιδοκιμάζουμε τις νομοθετικές της πρωτοβουλίες για την αποτροπή του κινδύνου η ίδια αυτή ηγεσία να ενισχύει την προπαγάνδα υπέρ του Ισραήλ, να επιτρέπει τον αποκλεισμό από τρόφιμα, νερό και φάρμακα των παλαιστινίων, να αδιαφορεί για τη δολοφονία παιδιών και τη λιμοκτονία των κατοίκων και να αποκαλεί αντισημίτη όποιον διαμαρτύρεται για την κτηνωδία του Ισραήλ. Πρώτη  είδηση γίνεται περιστασιακά  η πρωτιά του Κόμματος της Ελευθερίας στις τελευταίες εκλογές στην Αυστρία με δακρύβρεχτα άρθρα για τον κίνδυνο που ελλοχεύει, με τα υπόλοιπα αστικά κόμματα να παρουσιάζονται ως σωτήρες, όταν αυτό το κόμμα δυο φορές στο παρελθόν συμμετείχε σε κυβερνήσεις, το 2000 και το 2017. Όπως έγινε και στη Γαλλία, όπου τελικά ο πολύς δημοκρατικός Ε. Μακρόν επέβαλε τον ακροδεξιό πρωθυπουργό του για να περνά αντίστοιχο πρόγραμμα, αλλά  …ευτυχώς απετράπη μια κυβέρνηση  της Λεπέν.

          Ο φασισμός έρπει σε όλη τη Δύση, εισχωρεί παντού στη Βουλή και στις κυβερνήσεις και ο πιο επικίνδυνος δεν είναι αυτός που κατονομάζεται. Τα φασιστικά ή ακροδεξιά κόμματα δημιουργούνται, ενισχύονται και υπάρχουν για να εξυπηρετούν την κυρίαρχη εξουσία μας. Είναι το άλλοθι της και ο μπαμπούλας για τους λαούς, για να συσπειρώνονται γύρω από αυτήν όσο ενεργεί και νομοθετεί φασιστικοποιώντας  το κράτος και την κοινωνία χωρίς να το λέει. Γι’ αυτό δεν έχει καμιά σημασία  τι λένε οι κυβερνήσεις μας, αλλά τι κάνουν. Και συμπράττουν σε μια γενοκτονία και στην επέκταση του πολέμου με όλους τους κινδύνους για μια γενικότερη ανάφλεξη.