ΟΙ ΕΚΛΟΓΙΚΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΑΦΕΤΗΡΊΑ ΑΓΩΝΩΝ

 

Από τις διπλές βουλευτικές εκλογές του καλοκαιριού στις αυτοδιοικητικές του φθινοπώρου, με τις υποσχέσεις να επαναλαμβάνονται, τους εξωραϊσμούς  της πραγματικότητας  να κυριαρχούν και τους φόβους να εξαπλώνονται, οι ψηφοφόροι πιεστικά κατευθύνονται να επικυρώσουν για μια ακόμα φορά επιλογές της κυρίαρχης εξουσίας. Σε τοπικό επίπεδο αναπτύσσεται ο ψηφοθηρικός μηχανισμός κομματικής αναπαραγωγής από τα κόμματα εξουσίας, νυν και πρώην, αλλά συνήθως με το μανδύα του ανεξάρτητου υποψηφίου οι συμπράξεις μεταξύ τους είναι πιο εύκολες και λιγότερο δεσμευτικές. Γιατί και οι υποψήφιοι στους προεκλογικούς τους λόγους δεν κάνουν άλλο από το να απομονώνουν τοπικά προβλήματα δηλώνοντας την πρόθεσή τους να τα λύσουν, συνδυάζοντάς τα με γενικόλογες αναφορές στο ρόλο της κεντρικής πολιτικής ηγεσίας, είτε υπερθεματίζοντας τη συνεισφορά της είτε κατακεραυνώνοντας την αδράνειά της, ανάλογα αν ανήκουν στη συμπολίτευση ή στην αντιπολίτευση.

        Ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης με νωπή την λαϊκή εντολή, κατά τα λεγόμενα, μοιάζει να μην ανησυχεί ιδιαίτερα για την πορεία του κόμματός του, αφού επισήμως υποστηρίζει το κόμμα του μόνο θέσεις περιφερειαρχών και τριών δημάρχων. Εξάλλου, με μια αξιωματική αντιπολίτευση που με το νέο εξ Αμερικής πρόεδρό της περνά την περίοδο των εφηβικών προβληματισμών της  και το ΠΑΣΟΚ να μαζεύει τα απομεινάρια της παλιάς του δόξας, η Ν.Δ μοιάζει ουσιαστικά να μην έχει αντίπαλο από το αστικό μπλοκ και στις αυτοδιοικητικές.  Άλλωστε ο ΣΥΡΙΖΑ περισσότερο φαίνεται να επιδιώκει να μπλοκάρει, αν μπορεί και όπου μπορεί, μαζί με ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ., την ενίσχυση των συνδυασμών της Λαϊκής Συσπείρωσης, παρά να αναδείξει τη δική του δυναμική.

       Ένας καθοριστικός παράγοντας όμως σ’ αυτές τις εκλογές μπορεί να αναδειχτεί η μεγάλη καταστροφή στη Θεσσαλία από τις πλημμύρες. Κι αυτό, γιατί αποκάλυψε την ουσιαστική αδιαφορία της κεντρικής κυβέρνησης, αλλά και της τοπικής αυτοδιοίκησης για τα πραγματικά προβλήματα των κατοίκων. Όλοι οι εμπλεκόμενοι των διοικήσεων, τοπικών και κεντρικών, προσπαθούσαν να υποβαθμίσουν την καταστροφή και να μεγιστοποιήσουν τη συνδρομή τους. Από τις πενιχρές αποζημιώσεις που εξήγγειλε η κυβέρνηση μέχρι τα λαμπιόνια για χριστουγεννιάτικο στολισμό του  δήμαρχου Βόλου η αρωγή τους αφορούσε περισσότερο την επικοινωνιακή διαχείριση παρά την πραγματική βοήθεια. Εξάλλου, η εκχώρηση από  την κεντρική διοίκηση τομέων που σχετίζονται με το καθημερινό και το τοπικό στην τοπική αυτοδιοίκηση κατά κόρον χρησιμοποιείται σαν δικαιολογία για να μη χρεωθεί η ίδια παραλείψεις και ολιγωρίες που συντέλεσαν στη μεγιστοποίηση της καταστροφής. Το ίδιο και  η τοπική αυτοδιοίκηση, είτε σε επίπεδο περιφέρειας είτε σε επίπεδο δήμου, με τα έργα και τις ημέρες τοπικών αρχόντων όπως ο Κ. Αγοραστός και ο Α. Μπέος, περισσότερο φαίνεται να έχει μετατραπεί  σε εφαλτήριο επιβολής οικονομικών συμφερόντων, με τους κατοίκους των περιοχών να είναι οι μεγάλοι χαμένοι, που  οι κάλπες, σε μεγάλο βαθμό, θα δείξουν αν το έχουν συνειδητοποιήσει.

         Με τις συμπράξεις των τριών αστικών κομμάτων Ν.Δ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, στην πραγματικότητα, όπως και στις βουλευτικές εκλογές, η μόνη αντιπολίτευση και στις τοπικές εκλογές είναι το ΚΚΕ με το ψηφοδέλτιο της Λαϊκής Συσπείρωσης και τους κατά τόπους υποψηφίους της, με ισχυρό παράδειγμα άσκησης φιλολαϊκής πολιτικής σε τοπικό επίπεδο  τη δημαρχία Πελετίδη στην Πάτρα. Γιατί μόνο οι υποψήφιοι της  δεν θα είναι απλοί πληρεξούσιοι του καπιταλιστικού κράτους σε τοπικό επίπεδο, για να εφαρμόζουν μέσα από τα τοπικά όργανα  πολιτική υπέρ των μεγαλοεπιχειρηματιών. Αυτό δηλαδή  που γίνεται σε μεγάλο βαθμό από πολλούς τοπικούς άρχοντες, οι οποίοι με τις δράσεις τους δημιουργούν τοπικά πολιτικά και οικονομικά φέουδα, τα οποία με τη δύναμη που αποκτούν ικανοποιούν προσωπικές φιλοδοξίες και  ιδιωτικά οικονομικά συμφέροντα.

          Σ’ αυτές τις εκλογές, βουτηγμένοι στις λάσπες και απογοητευμένοι από την καθημερινότητα που η ακρίβεια ζωής μας τσακίζει, πέρα από το ΚΚΕ άλλη δύναμη δεν υπάρχει που η ενίσχυσή της να αφαιρέσει από την κυρίαρχη τάξη πολιτική ισχύ και σε τοπικό επίπεδο. Ο ΣΥΡΙΖΑ, αφού καπηλεύτηκε την αριστερά και τους αγώνες της έχει αποκαλυφτεί πια ότι είναι  η άλλη όψη του νομίσματος της κυρίαρχης εξουσίας, και γι’ αυτό στο στόχαστρό του μπαίνει συνέχεια  το Κομμουνιστικό Κόμμα. Δηλώνοντας ο νεόκοπος αρχηγός του Σ. Κασσελάκης από την Πάτρα, με δήμαρχο τον κομμουνιστή Κ. Πελετίδη,  «Ο προοδευτικός κόσμος έχει την ευκαιρία την Κυριακή να επιλέξει «καθαρά χέρια» με τα υπονοούμενα του δεν εκφράζει παρά έναν αντικομμουνισμό που αποκαλύπτει εναντίον ποιου στην πραγματικότητα στρέφεται το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ.

         Επειδή λοιπόν  στην Ελλάδα, από την αρχή, την πολιτική έκφραση του εργατικού κινήματος αποτέλεσαν οι κομμουνιστές, γι’ αυτό όλο το αστικό πολιτικό σύστημα, με τον ένα ή άλλο τρόπο, κάθε φορά, προσπαθεί να το αποπροσανατολίσει και  διεμβολίσει και  στοχοποιεί το ΚΚΕ. Κι αν η σοσιαλιστική δημαγωγία του ΠΑΣΟΚ ενέπνευσε έναν ολόκληρο κόσμο, καθώς μάλιστα παρακολουθούνταν και από την προσδοκία της εξουσίας, και επαναλήφθηκε μετά από σχεδόν 35 χρόνια η  ελπίδα ότι με την ανάθεση στον «αριστερό» ΣΥΡΙΖΑ ο εφιάλτης των μνημονίων θα εξαφανιζόταν, όμως και τα δυο κόμματα, εκφάνσεις της σοσιαλδημοκρατίας, με τη μεγάλη απόσταση λόγων και έργων διέψευσαν ελπίδες και απομάκρυναν  ιδεολογικά και ψυχικά αριστερές μάζες που πείθονταν πως η προοπτική του σοσιαλισμού περνάει από άλλους δρόμους. Το ΚΚΕ όμως επέμενε όλα αυτά τα χρόνια της παραπλάνησης, της  φθοράς, της συκοφαντίας  να βρίσκεται απέναντι σε μια πολιτική που εξαθλιώνει και εξευτελίζει, με συνέπεια να αποδεικνύει έργω και λόγω ότι συνεχίζει ο τίτλος  κομμουνιστικός να έχει μια ηρωική ιστορία και ένα αγωνιστικό παρόν  στο επίπεδο της μαζικής δράσης, αλλά και της πάλης των ιδεών και να σηματοδοτεί την αφοσίωση στον τελικό στόχο, την αταξική κοινωνία.  

         Εν μέσω λοιπόν ενός ξεχασμένου πολέμου στην Ουκρανία με τους εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς που ποτέ δεν μαθαίνουμε, ενός αγώνα που ξεκινούν για άλλη μια φορά οι δεινοπαθούντες Παλαιστίνιοι εναντίον του Ισραήλ,  του κράτους -απαρτχάϊντ, στο δικό μας σύμπαν, με την κυβέρνηση που αλαζονικά σε κάθε κριτική να κραδαίνει αυτάρεσκα το εκλογικό της ποσοστό υποστηρίζοντας την ορθότητα της πολιτικής της  και τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης εν ονόματι του δικαιωματισμού να επαναφέρει και επεκτείνει στερεότυπα και πρότυπα της πιο συντηρητικής πατριαρχικής και ταξικής αντίληψης, οι αυτοδιοικητικές εκλογές είναι ευκαιρία να σηματοδοτήσουν την απόφαση ενός λαού για αγώνες και αντίσταση ενισχύοντας τους υποψηφίους της Λαϊκής Συσπείρωσης που στηρίζεται από το ΚΚΕ.