ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΙ ΣΤΗ ΛΩΡΙΔΑ ΤΗΣ ΓΑΖΑΣ

 

Εδώ και πάνω από δεκαπενταετία  οι κάτοικοι της λωρίδας της  Γάζας, οι μισοί από τους οποίους είναι παιδιά, έχουν εγκλωβιστεί σαν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης.  Με την προ ημερών επιχείρηση της Χαμάς ήταν σαν να  παραβίασαν τα τείχη του στρατοπέδου, έστω να δηλώσουν ότι υπάρχουν μέσα από τον τρόμο.  

      Την τελευταία φορά, το 2018,  που οι Παλαιστίνιοι οργάνωσαν συνεχιζόμενες μαζικές ειρηνικές διαμαρτυρίες δολοφονήθηκαν συστηματικά από Ισραηλινούς ελεύθερους σκοπευτές. Σε μόλις μία ημέρα, 62 άνθρωποι είχαν σκοτωθεί, ενώ δυτικοί ηγέτες και μέσα ενημέρωσης δικαιολογούσαν τα φρικτά εγκλήματα πολέμου που διαπράχθηκαν από την ισραηλινή κυβέρνηση εναντίον των Παλαιστινίων σαν δικαίωμα του Ισραήλ στη σφαγή. Γιατί η Δύση βαφτίζει το στρατό κατοχής του Ισραήλ στα παλαιστινιακά εδάφη νόμιμη εξουσία και αυτούς που αντιστέκονται σ’ αυτόν τον στρατό κατοχής τρομοκράτες. Γιατί για τη φιλελεύθερη Δύση οι Παλαιστίνιοι δεν έχουν το δικαίωμα να υπερασπιστούν τον εαυτό τους,  όταν εκτοπίζονται από τη γη τους, όπως στη Δυτική Όχθη του Ιορδάνη, όταν  περιορίζονται  σε περιοχές που λειτουργούν στην πραγματικότητα σαν στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπως στη λωρίδα της Γάζας, όταν φυλακίζονται στις φυλακές του Ισραήλ. Οι απανταχού φιλελεύθεροι της καπιταλιστικής Δύσης είναι τόσο απασχολημένοι  να σταματήσουν προς όφελος του Ισραήλ την αντιπαράθεση, που βρίσκονται πάντα να το υπερασπίζονται και να καλούν για εφαρμογή τον νόμου και της τάξης, μόνο που αυτός ο νόμος και η τάξη είναι του καταπιεστή.  Εάν τιμούμε τους Εβραίους που εξεγέρθηκαν στο γκέτο της Βαρσοβίας, στα χρόνια του ναζισμού που εφαρμόζονταν γι’ αυτούς η «τελική λύση», τότε η ηθική συνέπεια επιτάσσει να τιμούμε την για δεκαετίες ηρωική αντίσταση των Παλαιστινίων στη Γάζα και όχι μόνο.

          Όπως εδώ και  χρόνια, και τώρα τα δυτικά μέσα ενημέρωσης αντιστρέφουν πονηρά τη σχέση επιτιθέμενου και υπερασπιστή και αναφέρουν ότι η βία ξεκίνησε με την επίθεση της Χαμάς, αυθόρμητα και από το πουθενά. Οι Παλαιστίνιοι συλλαμβάνονται, βασανίζονται, δολοφονούνται καθημερινά από το Ισραήλ. Τα εδάφη τους καταλαμβάνονται από στρατιώτες και αποίκους. Οι αραβικές χώρες γυρίζουν την πλάτη στους Παλαιστίνιους. Το Ισραήλ κατεδαφίζει σχολεία. Γκρεμίζει σπίτια οικογενειών. Ξεριζώνει ολόκληρους ελαιώνες. Ρίχνει τσιμέντο σε πηγές νερού στα παλαιστινιακά εδάφη. Συλλαμβάνει και φυλακίζει μικρά παιδιά. Έχει 2 εκατ. ανθρώπους φυλακισμένους στη Γάζα. Αλλά οι Παλαιστίνιοι για τη Δύση είναι "τρομοκράτες". Το μιλιταριστικό κράτος του Ισραήλ εκτός από το μονοπώλιο της νόμιμης άμυνας και της νόμιμης βίας θέλει και το μονοπώλιο της νόμιμης αγριότητας. Το Ισραήλ έχει δολοφονήσει ηλικιωμένους, ανάπηρους, έγκυες γυναίκες και μωρά. Ωστόσο, οι Ισραηλινοί, μαζί με όλη την κυρίαρχη εξουσία της Δύσης,  συμπεριφέρονται σαν να εφευρέθηκε η βία χθες, για να ασκηθεί αποκλειστικά εναντίον τους.

          Και αυτές τις ημέρες, όλος ο δυτικός τύπος και τα μέσα ενημέρωσης έχουν και πάλι αναλάβει να αθωώσουν το Ισραήλ. Μας λένε ότι η Χαμάς επιτέθηκε εντελώς απρόκλητα, για κανέναν άλλο λόγο παρά μόνο επειδή οι Παλαιστίνιοι είναι κακά τέρατα που αγαπούν να σκοτώνουν Εβραίους. Και επαναλαμβάνουν χρόνια τώρα ότι πρέπει να υποστηρίζουμε οποιαδήποτε πολεμική πράξη από τη μεριά του Ισραήλ κριθεί απαραίτητη, γιατί μόνο τη βία καταλαβαίνουν όλα αυτά τα τέρατα. Αυτή την αντίληψη συμπυκνώνει η  τρομακτική δήλωση του υπουργού Άμυνας του Ισραήλ που δεν εκφράζει παρά φασιστικές πρακτικές και αντιλήψεις που το κράτος του Ισραήλ έχει υιοθετήσει. Ο υπουργός διέταξε την πλήρη πολιορκία της μακροχρόνια αποκλεισμένης  Λωρίδας της Γάζας, χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα, φαγητό, καύσιμα. Και δικαιολόγησε την απανθρωπιά ότι « μαχόμαστε ενάντια σε ανθρώπινα κτήνη και δρούμε αναλόγως».

         Η υποκρισία των φιλελεύθερων  αστικών δημοκρατιών του καπιταλισμού αποκαλύπτεται στην αντιμετώπιση του αγώνα των Παλαιστινίων. Ισχυρίζονται ότι είναι υπέρμαχοι των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και  οποιαδήποτε παραβίαση αυτών των δικαιωμάτων τους οδηγεί  να λαμβάνουν τιμωρητικά μέτρα κατά των παραβατών παντού  στον κόσμο όχι όμως και στο Ισραήλ, αποδεικνύοντας ότι η επίκλησή τους είναι το προσωπείο τους για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους.  Μαζί με τα μέσα ενημέρωσής τους που επαναλαμβάνουν τον κυρίαρχο λόγο του δυτικού καπιταλισμού κατηγορούν για αντισημιτισμό κάθε κριτική στις φασιστικές μεθόδους του Ισραήλ και εστιάζουν, μεγεθύνοντας ακόμα και παραποιώντας γεγονότα, στις μεθόδους των παλαιστινιακών οργανώσεων που περιλαμβάνουν αναμφισβήτητα και τον τρόμο. Μόνο που αυτός ο τρόμος είναι απάντηση στον ισραηλινό που δεκαετίες τώρα κυριαρχεί στη γη της Παλαιστίνης. Ο σκοπός όμως είναι ξεκάθαρα η δικαιοσύνη για τον παλαιστινιακό λαό και όλοι αυτοί οι μαχητές είναι πρόθυμοι να θυσιάσουν τη ζωή τους γι’ αυτό το σκοπό.

        Τα δυτικά μέσα ενημέρωσης αν έλεγαν την αλήθεια γι’ αυτή τη σύγκρουση,  αντί να γράφουν τίτλους που στοχοποιούν τους παλαιστίνιους και λένε ότι κάθε αντίσταση στο Ισραήλ είναι τρομοκρατία, η πολιτική πίεση θα μπορούσε να είχε ασκηθεί εδώ και πολύ καιρό, για να εξαναγκαστεί μια ειρηνική και δίκαιη επίλυση αυτού του ακανθώδους ζητήματος. Αν ανέφεραν τα γεγονότα όπως συμβαίνουν δεν θα υπήρχε αρκετή δημόσια συναίνεση για τον ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ να υποστηρίζει ένα βάναυσο καθεστώς απαρτχάϊντ που δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς αδιάκοπη βία και οι ειρηνικές λύσεις θα ήταν δυνατές.  

        Η ιμπεριαλιστική Δύση μετά τον Β παγκόσμιο πόλεμο φύτεψε το κράτος του Ισραήλ στη Μ. Ανατολή εκμεταλλευόμενη το ολοκαύτωμα των Εβραίων από τους ναζί, το μπούκωσαν με χρήμα και όπλα, σαν  φύλακα των συμφερόντων της στην περιοχή. Και το Ισραήλ αδιαφορώντας  για τις συνέπειες που προκαλεί η  κλιμάκωση της επιθετικότητας του εναντίον των Παλαιστινίων, χρησιμοποιεί τη βιαιότητα των αντιδράσεων που γεννά η απελπισία για να δικαιολογήσει τη δική του βαναυσότητα. Με τον λαό του Ισραήλ να  ακολουθεί αυτήν την αδιέξοδη και βάρβαρη πολιτική, με πολύ περιορισμένες αντιδράσεις εναντίον της, ζώντας κι αυτός στη φυλακή ενός στρατικοποιημένου κράτους με το φόβο και την ανασφάλεια παρά πόδας. Αυτός ο λαός που  λέει ότι δεν θα ξεχάσει ποτέ το ολοκαύτωμα συνεργεί στο να επαναληφθεί σ’ έναν άλλο λαό.  Αν λοιπόν αυτό ισχύει, θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν οι Ισραηλινοί  ότι αυτό που κάνουν στους Παλαιστίνιους δεν είναι καλύτερο από αυτό που τους συνέβη στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.

         Γιατί για δυόμιση εκατομμύρια ανθρώπους η λωρίδα της Γάζας έχει μετατραπεί στη μεγαλύτερη υπαίθρια φυλακή στον κόσμο.  Τα τελευταία 16 χρόνια, το Ισραήλ έχει υποβάλει τους Παλαιστίνιους που ζουν εκεί σε απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης. Κανένας άνθρωπος δεν πρέπει να ζει έτσι. Το πρόβλημα με την καταπίεση ενός πληθυσμού με τη μέγιστη δύναμη είναι ότι κάποια στιγμή αρχίζουν να πιστεύουν ότι δεν έχουν τίποτα να χάσουν αν αντεπιτεθούν. Και είναι φυσικό επακόλουθο η βιαιότητα της αντίδρασης να είναι ανάλογη της βίας που έχει ασκηθεί για καιρό. Όλες οι βίαιες επιχειρήσεις των Παλαιστινίων έχουν προκληθεί  από την ισραηλινή επιθετικότητα και κατοχή. Είναι πράξεις αντίστασης.

          Και βέβαια ΗΠΑ και  ευρωπαϊκές κυβερνήσεις παραμένουν σιωπηλές για την κατεχόμενη Παλαιστίνη ή βγάζουν λάβρες ανακοινώσεις ενάντια σε κάθε πράξη αντίστασης χαρακτηρίζοντάς τες τρομοκρατικές, όπως έκαναν και τώρα.  Το ίδιο και η χώρα μας, με το σύνολο των πολιτικών κομμάτων από Ν. Δημοκρατία μέχρι τους φασίστες των Σπαρτιατών εκτός από το ΚΚΕ, συμπαραστέκεται στο Ισραήλ και δεν βρίσκει μια λέξη συμπάθειας για το δεινοπαθούντα παλαιστινιακό λαό. Κι επειδή  η Παλαιστίνη είναι ένα από τα μέτωπα όπου αντιμετωπίζεται ο ιμπεριαλισμός, ο καπιταλισμός και η αποικιοκρατία, γι’ αυτό το μόνο κόμμα που στέκεται δίπλα στο λαό της Παλαιστίνης είναι το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας. Οι κυβερνήσεις της καπιταλιστικής Δύσης, μαζί με τη δική μας, είναι συνένοχες για κάθε σταγόνα αίματος που χύνεται στην Παλαιστίνη, γιατί είναι αυτές που χρηματοδοτούν τους εποικισμούς,  τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς. 

      Όταν λοιπόν αναπτύσσεται ένα έντονο λαϊκό αντιιμπεριαλιστικό κίνημα στις χώρες μας, όταν αγωνιζόμαστε στο εσωτερικό των χωρών μας ενάντια στην πολιτική που εκμεταλλεύεται και σκοτώνει είναι ο καλύτερος τρόπος για να στηρίξουμε τον αγώνα των Παλαιστινίων και των απανταχού καταπιεσμένων, θύματα του ιμπεριαλισμού και καπιταλισμού.