Στη Σύνοδο Κορυφής στις Βρυξέλλες, στις 26
Οκτωβρίου, οι 27 ηγέτες της ΕΕ κατέληξαν σε συμφωνία σχετικά με τις επιθέσεις των Ισραηλινών στη Γάζα. Αυτή περιλαμβάνει την
έκφραση ανησυχίας για την επιδείνωση της ανθρωπιστικής κατάστασης στη Γάζα και
έκκληση για ανθρωπιστικούς διαδρόμους και παύσεις για ανθρωπιστικές ανάγκες. Ήδη
και ο εκπρόσωπος του Συμβουλίου Εθνικής
Ασφαλείας του Λευκού Οίκου Τζ. Κίρμπι τις προηγούμενες ημέρες εξέφρασε την ανησυχία
του για τη δολοφονία αμάχων στους βομβαρδισμούς του Ισραήλ, αλλά παραδέχτηκε
ότι «αυτός είναι ο πόλεμος», κι αν αυτό δεν τον κάνει σωστό, όμως «δεν τον καθιστά
απορριπτέο». Κι έτσι το Ισραήλ εξασφαλίζει
την άδεια και την ανοχή, με τις ανακοινώσεις της υπερδύναμης των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής
Ένωσης, για την πραγματοποίηση της χερσαίας
επιχείρησης στη στενή λωρίδα γης της Γάζας, αδιαφορώντας για τις εκατόμβες των
νεκρών.
Μόνο
που στη λωρίδα της Γάζας δεν έχουμε πόλεμο. Το Ισραήλ και τους δυτικούς του
συμμάχους εξυπηρετεί όλη αυτή η πληροφόρηση που εστιάζει στις ρουκέτες της Χαμάς
για να χαρακτηρίσουν την επίθεση του Ισραήλ ως πόλεμο, κι ας μην ισχύει αυτό. Εδώ δεν έχουμε δυο κράτη που βρίσκονται σε
κατάσταση ένοπλης μάχης μεταξύ τους ή ακόμα και δυο ομάδες, έστω με τη μια
πλευρά να είναι πιο ισχυρή. Εδώ έχουμε μόνο ένα κράτος, το Ισραήλ, να ρίχνει στρατιωτικά εκρηκτικά υψηλής
τεχνολογίας σε μη στρατιωτικές υποδομές μέσα σε ένα γιγάντιο στρατόπεδο
συγκέντρωσης πυκνοκατοικημένο με παιδιά και πότε πότε ένας μαχητής στη Γάζα
εκτοξεύει μια ρουκέτα που σχεδόν ποτέ δεν σκοτώνει κανέναν και προκαλεί
ελάχιστες ζημιές. Το Ισραήλ σκοτώνει κατά χιλιάδες αμάχους και μετατρέπει
ολόκληρα τετράγωνα πόλεων σε συντρίμμια, ενώ η Χαμάς και άλλες αντιστασιακές
ομάδες προκαλούν ελαφριές υλικές ζημιές. Αυτό όμως δεν είναι πόλεμος, αυτό
είναι μακελειό. Οι απολογητές του Ισραήλ χαρακτηρίζοντάς τον πόλεμο προσπαθούν
να δικαιολογήσουν όλες τις θηριωδίες του.
Και όλη αυτή η θηριωδία
χρηματοδοτείται και υποστηρίζεται από την ανθρωπιστική Δύση, η οποία δεν ασκεί
καμιά πίεση στο Ισραήλ για να σταματήσει να σφαγιάζει αμάχους. Αντίθετα οι ΗΠΑ
έχουν εντείνει την στρατιωτική τους παρουσία στη Μέση Ανατολή με ανησυχητικό
τρόπο, έτσι που η κλιμάκωση σε έναν ευρύτερο πόλεμο στη Μ. Ανατολή να μην είναι
καθόλου έξω από τη σφαίρα του δυνατού.
Κι
από κοντά η μικρόνοη πολιτική μας ηγεσία
δια του πρωθυπουργού Κ. Μητσοτάκη θεώρησε υποχρέωσή της να βρεθεί κοντά στον
συντονιστή αυτής της σφαγής, στον πρωθυπουργό του Ισραήλ Μπ. Νετανιάχου και να
τον διαβεβαιώσει για τη φιλία της, υποστηρίζοντας το δικαίωμα του Ισραήλ στην
αυτοάμυνα, σύμφωνα μάλιστα με το Διεθνές Δίκαιο, το οποίο στην πραγματικότητα
κατάφωρα καταπατείται. Ο πρωθυπουργός μας το μόνο που βρήκε να πει για τη σφαγή
που γίνεται είναι «ό,τι και αν συμβεί πρέπει να συμβεί χωρίς μεγάλο
ανθρωπιστικό κόστος». Ο υποκριτικός ανθρωπισμός της Δύσης συμπυκνωμένος σε μια
φράση από τον δειλό αλαζόνα ηγέτη μιας
χρεωκοπημένης χώρας που φαντασιώνεται επιτυχίες, επειδή του επιτρέπουν να
συναγελάζεται με τους ισχυρούς του πλανήτη.
Όλοι
αυτοί οι μέτριοι, άψυχοι, κουτοπόνηροι πολιτικοί της κυβέρνησης και των άλλων
αστικών κομμάτων δεν έχουν άλλο μέσα τους παρά το δέος για τη δύναμη των ΗΠΑ
και την αίγλη της Ε.Ε των οποίων ζητούν κάθε φορά την επιδοκιμασία, ακόμα κι αν
ευτελίζουν κάθε λογικό επιχείρημα κάθε ηθική
αρχή. Πώς λοιπόν θα ήταν δυνατό να μην σέρνονται πίσω από το Ισραήλ, να μην
προσφέρουν κάθε στρατιωτική διευκόλυνση στις ΗΠΑ με τις διάφορες βάσεις και
λιμάνια που τις διαθέτουν;
Και
σ’ αυτήν την τραγωδία των Παλαιστινίων τα αστικά κόμματα συμπολίτευσης και
αντιπολίτευσης συμφωνούν στην υποστήριξή τους προς το Ισραήλ και την πολιτική
των ΗΠΑ. Και ούτε κανένα από τα κόμματα που οψίμως μετά την αποτυχία στις αυτοδιοικητικές
εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ περιλαμβάνει στον προοδευτικό χώρο διαχώρισε τη θέση του. Η σοσιαλδημοκρατία
με τις διάφορες μορφές της δεν σταματά
να αποκαλύπτει τρόπους για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης.
Δεδομένου της καταστροφής της
ΕΣΣΔ, του κομμουνισμού καθώς υποχωρούσε, οι σοσιαλδημοκράτες ήταν παντού,
ανοιχτά υποστηρίζοντας τον φτιασιδωμένο καπιταλισμό της οικολογίας και του
δικαιωματισμού, τον ιμπεριαλισμό που καταβροχθίζει λαούς κάτω από ψευδεπίγραφες
επαναστατικές σημαίες ανεξαρτησίας και αυτονομίας. Φερέφωνα της άρχουσας τάξης
που πουλούσαν τις ιδέες της σαν προοδευτικές, εγκλωβίζανε εργαζόμενους και
συνδικάτα στις πολιτικές της άρχουσας τάξης, καλλιεργώντας τη βεβαιότητα ότι ο
προνομιακός τρόπος ζωής τους εξαρτάται από την εύρυθμη λειτουργία του
καπιταλισμού και η αντίσταση σ’ αυτόν δεν είναι στα άμεσα συμφέροντά τους.
Με την
καπιταλιστική κρίση στη χώρα μας και την αντιλαϊκή πολιτική του, αποδυναμώθηκε
ο κύριος εκφραστής της σοσιαλδημοκρατίας στα μεταπολιτευτικά χρόνια το ΠΑΣΟΚ
και ενισχύθηκε, μέχρι ανάληψης της διακυβέρνησης της χώρας, εξαιτίας των
ψεύτικων υποσχέσεών του η αυτοδιαφημιζόμενη
αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ. Στα τεσσεράμισι χρόνια διακυβέρνησης του ο πρόεδρος του
ΣΥΡΙΖΑ Α. Τσίπρας και οι συν αυτώ, πατώντας πάνω στην καπηλεία των αγώνων της
αριστεράς και ξεγελώντας με ανέφικτες υποσχέσεις εγκλώβισαν και αδρανοποίησαν
το λαϊκό κίνημα, ολοκληρώνοντας την καπιταλιστική επίθεση που το ΠΑΣΟΚ και η
Ν.Δ θα δυσκολεύονταν να φέρουν σε πέρας χωρίς έντονες αντιδράσεις. Κι έτσι
ξανααναστήθηκε η Ν.Δ και δόθηκε φιλί ζωής στο ΠΑΣΟΚ για να φτάσει στις εκλογές
το διψήφιο ποσοστό. Και τώρα, στο κόμμα της ισχνής αξιωματικής αντιπολίτευσης
ξεκατινιάζονται κυριολεκτικά, έχοντας επιλέξει έναν αγνώστου ταυτότητας
αμερικανοτραφή για αρχηγό τους και στελέχη του που δήθεν υπερασπίζονται τον χαμένο αριστερό του χαρακτήρα να έχουν μοναδική έγνοια τη συγκράτηση της διαρροής ψηφοφόρων προς το ΚΚΕ, ενώ το πολιτικό σύστημα ψάχνει να βρει την
ισορροπία του, πάντα με το φόβο μήπως σύσσωμος ο λαός ξυπνήσει από τη νάρκη της
αδιαφορίας του. Είναι που στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις η μόνη
αριστερά, η κομμουνιστική, σταθερά φαίνεται να ανεβάζει τα ποσοστά της και το
βασικότερο, να έχει όλο και μεγαλύτερη απήχηση στις λαϊκές μάζες.
Σ’ όλο
τον κόσμο, η πλειοψηφία των εργαζομένων διαδηλώνει υπέρ των Παλαιστινίων, ενώ όλες
οι αστικές κυβερνήσεις της Δύσης προσπαθούν να φιμώσουν τις φωνές διαμαρτυρίες με
αυταρχικότητα, απαγορεύσεις και βία, ξεχνώντας τις δημοκρατικές ευαισθησίες τους
και απαιτώντας να συμφωνήσουν να
παρακολουθούν σιωπηλά τη γενοκτονία ενός λαού. Είναι σαν εξαιτίας του μακελειού
στη Γάζα να χαράσσεται η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα σε μια ηγεσία, της κυρίαρχης τάξης, που έχει
απόλυτη αλληλεγγύη με το ρατσιστικό καθεστώς του Ισραήλ και των λαών που συμπαραστέκονται
στους Παλαιστινίους. Γιατί αυτό που
συμβαίνει στην Παλαιστίνη, δεκαετίες τώρα, έχει τις ρίζες του στα ευρωπαϊκά
ρατσιστικά, αποικιακά ιδεώδη και είναι απότοκο της ιμπεριαλιστικής πολιτικής
στην περιοχή. Γι’ αυτό αφορά τους εργαζόμενους όπου γης, γι’ αυτό και το Κομμουνιστικό
Κόμμα, εκφραστής της εργατικής τάξης, είναι
πρωτοπόρο στις κινητοποιήσεις, για να σταματήσει η γενοκτονία, πριν το αίμα
αυτό πνίξει όλο τον κόσμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου