ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΕΣ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ

Κι όλες αυτές τις μέρες του πολέμου στην Ουκρανία χανόμαστε μέσα σε ειδήσεις και σχόλια στα οποία αδυνατούμε ν’ αναγνωρίσουμε την αλήθεια. Τα δυτικά μέσα ενημέρωσης, για τα ρωσικά μόνο να εικάσουμε μπορούμε αφού έχει απαγορευτεί η πρόσβασή μας σ’ αυτά,  έχουν επιδοθεί σε μια ατέλειωτη προπαγάνδα ωμότητας και θηριωδίας. Ο βομβαρδισμός του μαιευτηρίου, ο βομβαρδισμός του θεάτρου της Μαριούπολης, οι  σκοτωμένοι πολίτες στη Μπούτσα και τελευταία οι σκοτωμένοι από πύραυλο στον σιδηροδρομικό σταθμό Κραματόρσκ, είναι οι πιο αξιοσημείωτες φρικαλεότητες που κυκλοφόρησαν στα δυτικά πρωτοσέλιδα των δυτικών ΜΜΕ και χρεώνονται στους Ρώσους. Και παρόλο που  στις επίσημες αφηγήσεις γι’ αυτά τα συμβάντα υπάρχουν μεγάλες τρύπες αντιφάσεων και ασαφειών δεν εμποδίζει τα ΜΜΕ με σιγουριά να αποδίδουν την ευθύνη αποκλειστικά  στις ρωσικές δυνάμεις. Δημοσιογράφοι και πολιτικοί αποσκοπούν με τη συνεχή προπαγάνδα να προκαλέσουν συναισθήματα οργής στον κοινό στόχο που είναι η Ρωσία αποσκοπώντας στην οικοδόμηση της ευρείας συναίνεσης για αντίποινα. 

         Στο επίπεδο της πληροφόρησης κινούμαστε σε ένα ολισθηρό έδαφος, όπου η σκόπιμη παραποίηση ή εσφαλμένη απόδοση μιας πραγματικής ή κατασκευασμένης πράξης έχει γίνει ο κανόνας. Βασικό χαρακτηριστικά της προπαγάνδας που χρησιμοποιείται από την κυρίαρχη τάξη είναι η πρόκληση βασικών συναισθημάτων, όπως θυμό ή φόβο, ενώ είναι ανεπαρκής σε επαληθεύσιμα γεγονότα ή στην προβολή οποιουδήποτε λογικού κινήτρου. Η προπαγάνδα της θηριωδίας εκμεταλλεύεται την εγγενή θολότητα του πολέμου και αξιοποιεί την εξάρτηση των μέσων ενημέρωσης από κυβερνητικές πηγές και την ικανότητα του κράτους να αποκλείει αντίθετες φωνές προς όφελός του. Η εικόνα λοιπόν που έχουμε ζωγραφίσει για τη σύγκρουση Ρωσίας -Ουκρανίας δεν αποτελεί εξαίρεση.  

          Κι αυτή η αδιαφορία  για την αλήθεια δεν είναι βέβαια κάτι νέο για τις δυτικές δημοκρατίες με τις αξίες και τις αρχές τους, που λησμονούνται όταν απειλούνται συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης. Τον ίδιο τρόπο χειραγώγησης των πληροφοριών χρησιμοποιούν εδώ και δεκαετίες με μεγάλη επιτυχία. Κι επειδή οι δυτικές δημοκρατίες νοιάζονται πολύ για το τι σκέφτονται οι πολίτες τους, τους βοηθούν, με την αποσιώπηση ή διαστρέβλωση, να …σκεφτούν σωστά. Γιατί  γνωρίζουν ότι η ευρεία συναίνεση για την απτή επιθετικότητα που απαιτείται για τη διατήρηση της ιμπεριαλιστικής δύναμης  βρίσκεται σε άμεση σύγκρουση με την προσεκτικά κατασκευασμένη εικόνα των ιμπεριαλιστών, όπως ΗΠΑ, ως ηθικών δυνάμεων.  

          Προκειμένου να ευθυγραμμιστεί η κοινή γνώμη με τους ιμπεριαλιστικούς στόχους, οι παγκόσμιοι ιμπεριαλιστές γνωρίζουν ότι πρέπει να επικαλεστούν το αίσθημα της δικαιοσύνης για την τιμωρία εγκλημάτων, ενώ απανθρωποποιούν τους ιμπεριαλιστικούς εχθρούς τους και τους περιγράφουν ως διεφθαρμένα τέρατα. Όποιος λοιπόν εξακολουθεί να σπεύδει, χωρίς κριτική, να καταναλώνει κάθε νέο περιστατικό προπαγάνδας θηριωδίας που προωθείται από τα δυτικά μέσα ενημέρωσης δεν είναι απλά ένας ευκολόπιστος αθώος, αλλά συνειδητά επιλέγει να είναι με την κυρίαρχη εξουσία  που ελπίζει πως θα του εξασφαλίζει την ευζωία του. Οι φαντασιώσεις  των καλών προθέσεων και αγαθών σκοπιμοτήτων  που υποστηρίζει είναι τα  προσχήματα για την ευθυγράμμιση με τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα που ελπίζει να αφήσουν και γι’ αυτόν τα αποφάγια. 

         Όταν λοιπόν ο πρόεδρος της Ουκρανίας Ζελάνσκι στην απεύθυνσή του στο ελληνικό κοινοβούλιο μέσω τηλεδιάσκεψης, σε μια από τις δεκάδες επαναλαμβανόμενες  ομιλίες του σε οργανισμούς, κοινοβούλια κλπ. με τις οποίες ζητά συνεχώς όπλα και αυστηροποίηση των κυρώσεων εναντίον της Μόσχας, χρησιμοποίησε  τις άκαιρες συγκρίσεις του ουκρανικού πολέμου με τον πόλεμο της ανεξαρτησίας της χώρας μας, πρόσφερε το πρόσχημα στην πολιτική ηγεσία της χώρας να παρουσιάσει την πρόσδεσή της στο ιμπεριαλιστικό ΝΑΤΟ ως αγώνα για ελευθερία. Το βίντεο  όμως με μέλη του φασιστικού τάγματος Αζώφ, που εμφανίστηκαν ως ελληνικής καταγωγής μαχητές της ελευθερίας ανέτρεψε αυτό το αφήγημα και ακόμα και οι κυβερνητικοί που το προώθησαν βρέθηκαν σε θέση απολογούμενου. Αυτή η ανατροπή βέβαια δεν θα μπορούσε να συμβεί αν ήδη το ΚΚΕ δεν είχε υπονομεύσει τα θεμέλιά του επίσημου αφηγήματος  με τη θέση του και τη στάση του. Γιατί μόνο οι κομμουνιστές ανέδειξαν το γεγονός πως ο ουκρανικός λαός  συμπιέζεται στις ιμπεριαλιστικές μυλόπετρες  σε μια σύγκρουση ΝΑΤΟ -Ρωσίας και ξεριζώνεται και καταστρέφεται, μ’ ένα πρόεδρο που μοιάζει να αδιαφορεί για τον λαό που εκπροσωπεί και μοιάζει περισσότερο να φροντίζει για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της Δύσης, δηλ. των ΗΠΑ.  Σαν να τον ενδιαφέρει με τις συναισθηματικές εκκλήσεις να πείσει τα ακροατήρια των δυτικών χωρών για αποστολή περισσότερων όπλων με εμφανή στόχο την παράταση του πολέμου για εξασθένιση της Ρωσίας, ενισχύοντας την αμερικανική ηγεμονική θέση στο παγκόσμιο σύστημα του ιμπεριαλισμού.Την ίδια στιγμή που ο φασισμός στην Ουκρανία μοιάζει να είναι ένα συστημικό πρόβλημα, το οποίο τα κυρίαρχα δυτικά μέσα ενημέρωσης συγκαλύπτουν συνεχώς τελευταία, παρόλο που η Ουκρανία είναι η μόνη χώρα που έχει ενσωματώσει επίσημα ανοιχτούς νεοναζί σε ηγετικές θέσεις, συμπεριλαμβανομένης της Εθνικής Φρουράς.

         Παγιδευόμαστε μεταξύ αντιτιθέμενων ιμπεριαλιστικών συμφερόντων, αφού ο ουκρανικός πόλεμος δεν είναι παρά αποτέλεσμα των ιμπεριαλιστικών φιλοδοξιών της Ρωσίας και των ΗΠΑ. Κι εμείς, αφού ανήκουμε στο δυτικό στρατόπεδο,  εκβιαζόμαστε σε δηλώσεις αποκήρυξης σχετικά με τη Ρωσία, την ίδια στιγμή που λεηλατείται η ζωή  μας με την ενεργειακή κρίση και τον πληθωρισμό, ενώ ο πόλεμος ίσως να μην είναι μια τόσο μακριά απειλή.