ΣΤΡΑΤΟΚΡΑΤΙΑ Ή ΑΣΤΥΝΟΜΟΚΡΑΤΙΑ

             Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης από την έναρξη της λειτουργίας τους τα ιδιοποιήθηκε η κρατική εξουσία αναδεικνύοντάς τα σε κύριους ιδεολογικούς μηχανισμούς

               Και ενώ πιστεύαμε μέσα στις αυταπάτες μας,  στην εκπνοή της δεκαετίας του ’80, ότι η εξέλιξη τεχνικών και κοινωνικών διαδικασιών ναρκοθετούσαν τους όρους της κρατικής κυριαρχίας με την είσοδο του ιδιωτικού κεφαλαίου που έβλεπε στη λειτουργία ιδιωτικών ραδιοτηλεοπτικών σταθμών  μια κερδοφόρα επένδυση, συγχρόνως δεν βλέπαμε την επέκταση της ιδεολογικής εξουσίας της κυρίαρχης τάξης. Στην αρχή μάλιστα η εμφανιζόμενη απεμπλοκή του ιδιωτικού τομέα από τα βραχυπρόθεσμα παιχνίδια εξουσίας στα οποία συμμετείχε η κρατική ραδιοτηλεόραση και η συμμόρφωσή της  με τις προτιμήσεις του κοινού έκαναν τα ιδιωτικά ραδιοτηλεοπτικά μέσα  να εμφανιστούν σαν πνοή ελευθερίας επιτρέποντάς τα να κατακτήσουν μεγάλο κοινό. Μόνο που δεν άργησε να γίνει αντιληπτό, και ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια του μνημονίου ξεκάθαρο, ότι αυτά τα ραδιοτηλεοπτικά Μέσα στην ουσία δεν λειτουργούν ιδεολογικά ανταγωνιστικά προς τα κρατικά,  γιατί κι αυτά είναι κάτω από την πολιτική και οικονομική κηδεμονία της κεντρικής εξουσίας και η αυτόνομη ύπαρξη τους ήταν  ένας μύθος  που ολοκληρωτικά κατέρρευσε τα τελευταία χρόνια.

            Σε ενέργειες όπως το κλείσιμο της ΕΡΤ πριν πέντε μήνες, στη ψήφιση  του άρθρου 18 σχετικά με την ρύθμιση για την ψηφιακή εκπομπή των καναλιών (νομιμοποιούνται τα εδώ και 23 χρόνια μη αδειούχα τηλεοπτικά κανάλια, να συνάπτουν συμβάσεις με τους παρόχους δικτύου της ψηφιακής τηλεόρασης, κατά την ειδησεογραφία) και στη σημερινή εκκένωση του ραδιομεγάρου της ΕΡΤ στην Αγία Παρασκευή  από δυνάμεις των ΜΑΤ αναγνωρίζεται  η στενή σχέση των ΜΜΕ με την  κρατική εξουσία και τα καπιταλιστικά συμφέροντα που αυτή υπηρετεί. Και είναι αυτή η σχέση που οδηγεί στη χειραγώγηση των λαϊκών μαζών,  εφόσον ο  έλεγχος  των ραδιοτηλεοπτικών Μέσων συμβάλλει  αποφασιστικά στον έλεγχο των μέσων παραγωγής  και επομένως σε  άσκηση της πολιτικής εξουσίας προς όφελος της κυρίαρχης τάξης.   

           Μια παραβολή λόγων του δικτάτορα Γ. Παπαδόπουλου το μακρινό 1967 για το ρόλο του Τύπου με τις δικαιολογίες του κυβερνητικού εκπροσώπου Σ. Κεδίκογλου για το κλείσιμο της ΕΡΤ πριν πέντε μήνες  και δηλώσεις  του πρωθυπουργού Σαμαρά δεν δείχνει και μεγάλες διαφορές στο σκεπτικό τους  για τους μηχανισμούς με τους οποίους η κοινωνία πρέπει να πληροφορείται, να διεγείρεται, αναστατώνεται  για να προσαρμόζεται στις ανάγκες που η άρχουσα τάξη δημιουργεί και ελέγχει. Ο περιορισμός της ελευθεροτυπίας  από τον Παπαδόπουλο χρεώνεται στην ασυδοσία των δημοσιογράφων, το κλείσιμο της ΕΡΤ από τον Κεδίκογλου χρεώνεται στο καθεστώς φαυλότητας που επικρατούσε σ’  αυτήν. Και στις δυο περιπτώσεις αποφάσεις της εκτελεστικής εξουσίας.  Στη μια περίπτωση βέβαια η κυβέρνηση αντλεί τη νομιμότητά της από τα άρματα μάχης που την υποστήριζαν ενώ η κυβέρνηση Σαμαρά προέκυψε μέσα από εκλογές. Μόνο που οι αποφάσεις που παίρνει η τελευταία  όλο και περισσότερο για την εφαρμογή τους χρειάζονται την αρωγή των δυνάμεων ασφάλειας. Γνωρίσαμε, για επτά χρόνια, ένα στρατοκρατούμενο καθεστώς, για τη σωτηρία του έθνους, πριν 46  χρόνια και τώρα διολισθαίνουμε ταχύτατα σε ένα αστυνομοκρατούμενο καθεστώς, πάλι για τη σωτηρία του έθνους. Και τότε και τώρα τα Μέσα Ενημέρωσης στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος τους.

        Παπαδόπουλος: «Γνωρίζετε, ίσως  κύριοι κάλλιον εμού τας ευθύνας τα οποίας έχει  ο Τύπος δια την κατάστασιν εις την οποίαν  περιήλθεν η χώρα μας και η οποία μας υπεχρέωσε να αχθώμεν δια της Επανάστασεως εις την προσπάθειαν αυτήν της αναγεννήσεως του έθνους. Αν δεν ετίθετο εις την  διάθεσιν της φαυλότητος ο Τύπος ίσως  η κατάστασις δεν θα εξετραχηλίζετο εις το σημείον εις το οποίο ευρέθη»

        Κεδίκογλου: «Σε μια περίοδο που ο Ελληνικός λαός υφίσταται θυσίες, δεν υπάρχουν περιθώρια για καθυστερήσεις ή για δισταγμούς. Όπως δεν υπάρχουν περιθώρια ανοχής για «ιερές αγελάδες» που παραμένουν άθικτες, όταν επιβάλλονται περικοπές παντού.
Όταν πρέπει να τελειώνουμε με τα ελλείμματα και να βγούμε από την κρίση, δεν...μπορούμε να ανεχόμαστε θύλακες αδιαφάνειας και δημόσιας σπατάλης. Η Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση, η ΕΡΤ, είναι μια χαρακτηριστική περίπτωση μοναδικής αδιαφάνειας και απίστευτης σπατάλης. Κι αυτό τελειώνει σήμερα..»

       Παπαδόπουλος: «.. Η ελευθεροτυπία  την στιγμήν αυτήν διέρχεται εις την χώραν μας από μια ιδιάζουσα περίοδον.  Είναι αληθέστατον ότι δεν έχει καταργηθή. Είναι όμως επίσης αληθές ότι έχει περιορισθή. Υπάρχει ένας έλεγχος. Αναγκαίος και χρήσιμος  δι’ όλους. Ο έλεγχος αυτός είναι χρήσιμος ακόμη και δια τους δημοσιογράφους οι οποίοι ευλόγως  δεν δύνανται  από της μιας στιγμής εις την άλλην να επανεύρουν τους εαυτούς  των και να καταστούν και πάλιν αυτό που  ήθελαν πάντοτε να είναι: φορείς ενός υψηλού λειτουργήματος και ουχί μεταφορείς ταπεινών και φαύλων σκοπών. Δεν κατηργήθη  η ελευθεροτυπία. Διέρχεται απλώς αύτη  ένα μεταβατικόν στάδιον, το οποίον υπαγορεύουν οι εθνικοί σκοποί της Εθνεγερσίας της 21ης Απριλιου»

             Σαμαράς: (από δηλώσεις του  σε  εκδήλωσης της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων (ΕΤΕπ) στις 12 Ιουνίου)

  «..Σήμερα είμαστε υποχρεωμένοι να διορθώσουμε τα στραβά δεκαετιών, γιατί αλλιώς δεν μπορεί να ορθοποδήσει ο τόπος.  Κάποιοι μέχρι πριν λίγους μήνες υποστήριζαν ότι αυτό που προσπαθούμε σήμερα είναι αδύνατον. Τώρα κανείς πια δεν το λέει αυτό. Έχουμε δείξει ότι είναι εφικτό και τα αποτελέσματα έχουν ήδη αρχίσει να φαίνονται. Το προχωράμε παρά τα εμπόδια, παρά τις κραυγές, τα ψέματα, πολλές φορές και τις ύβρεις όσων δεν θέλουν να προχωρήσει τίποτα. Πάρτε για παράδειγμα το θέμα της ΕΡΤ χθες. Αποφασίσαμε να κλείσουμε προσωρινά αυτό που υπήρχε έως τώρα και να δημιουργήσουμε μια νέα δημόσια Ραδιοτηλεόραση στη θέση του. Αλλά αυτό το “προσωρινά” χθες βράδυ κανείς δεν ήθελε να το πει, κανείς δεν το έλεγε, γιατί προφανώς ότι είναι προσωρινό το κλείσιμο δεν ήθελαν να το μάθει ο Ελληνικός λαός. … Καταργούμε, λοιπόν, μια εστία αδιαφάνειας, σπατάλης. Κάποιοι ενοχλούνται, γιατί θέλουν να διατηρηθεί και η αδιαφάνεια και η σπατάλη..».

          Παπαδόπουλος: «Ο Τύπος είναι αυτό το οποίο είπον προηγουμένως, ότι πρέπει να είναι, όταν είναι ελεύθερος. Με καλήν κατανόησιν, με καλήν αντίληψιν, και με μορφωμένα στέλεχη δια να επιτελέση  το κοινωνικόν του λειτούργημα. Και βεβαίως η ελευθεροτυπία είναι το κλίμα μέσα  εις το οποίον ημπορεί να επιτελέση αυτήν την αποστολήν. Δεν έχουμε όμως αυτήν  την στιγμήν, Κύριοι,  δεσμεύσει την ελευθεροτυπίαν. Διότι επιτρέψατε μου να είπω, ο Τύπος μέχρι της 21ης Απριλίου δεν ήτο τύπος. Τώρα έχουμε ανοίξει τους κρουνούς δια να ξεχυθή  το ποτάμι μέσα εις αυτό  το οποίον υπήρχε, δια να εκκαθαρίση από το μίασμα τον χώρον. Η εκκαθάρισις του χώρου αυτού θα μας επιτρέψη να δημιουργήσωμεν μέσα εις αυτόν, τον πραγματικόν Τύπον, ο οποίος ελευθέρως πλέον να ημπορή να επιτελέση την αποστολήν του..»

           Σαμαράς: «..Με το νόμο που σήμερα προτείνουμε μπαίνουν τα θεμέλια για μια -και θα έλεγα για την πιο ριζοσπαστική, την πιο δημοκρατική- μεταρρύθμιση που έχει γίνει για τα Μέσα Δημόσιας Ενημέρωσης ποτέ στον τόπο μας. Κάποιοι θέλουν να μείνουμε κολλημένοι στο χθες. Εμείς πάντως θα συνεχίσουμε να κοιτάμε μπροστά. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι αυτό που κάνουμε είναι τολμηρό. Δεν ξέρω αν είναι τολμηρό ή αυτονόητο. Εκείνο που ξέρω είναι ότι έχουμε υποχρέωση να σταματήσουμε αυτό που γινόταν μέχρι σήμερα, να πάψουμε, δηλαδή, να σκεπάζουμε τα προβλήματα και να αρχίσουμε επιτέλους να τα λύνουμε. Και στα μεγάλα- συγγνώμη που θα το πω- δεν υπάρχουν κόμματα. Υπάρχει μόνον η Πατρίδα. Κι εγώ για την Πατρίδα μιλάω τώρα.  Να μην συμβιβαστούμε, λοιπόν, με τη στασιμότητα, με τη μετριότητα, με την αδιαφάνεια. Να τα ξεπεράσουμε όλα αυτά, να μην συνεχίσουμε τις κακές παραδόσεις κομμάτων και συντεχνιών, να τις καταργήσουμε. Και να τις καταργήσουμε τώρα, σήμερα, όχι αόριστα στο μέλλον. Δεν λέγεται τόλμη αυτό. Τόλμη λεγόταν παλιά. Εγώ το ονομάζω ελάχιστη υποχρέωση του μέσου πολίτη να φέρει το καινούργιο σε ένα χθες που σάπισε…»