ΘΛΙΒΕΡΑ ΑΝΘΡΩΠΑΚΙΑ

             Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Ε. Βενιζέλος ικανοποιημένος   από την αγωνιώδη του προσπάθεια να διατηρηθεί στο προσκήνιο της πολιτικής σκηνής  απονέμει το παράσημο του Μεγαλόσταυρου του Φοίνικα στον Captain Wei  σε μια τελετή που γι’  αυτόν  αποτελεί «μία πράξη αναγνώρισης προς τον Captain Wei, προς την COSCO, προς τον κινεζικό λαό, είναι μία πράξη τιμής οφειλόμενης εδώ και πάρα πολύ καιρό» και όχι μια έκφραση δουλοπρέπειας εφόσον ο ίδιος είναι πρωταγωνιστής.

         Ο υπουργός οικονομικών Ι. Στουρνάρας αρνείται να απαντήσει στη βουλή  για την πληρωμή του ομολόγου και αφού δηλώσει ότι δεν φοβάται τον Π. Καμμένο διευκρίνιζει αργότερα ότι θέλει στη βουλή να απαντά θεμελιωμένα προσθέτοντας ότι  «Η Ελληνική Δημοκρατία πληρώνει σύμφωνα με το νόμο. Δεν πρόκειται εμείς να χρεοκοπήσουμε το κράτος, η Ελληνική Δημοκρατία πληρώνει τα ομόλογα που λήγουν σύμφωνα με το νόμο»

           Ο πρωθυπουργός  Α. Σαμαράς  επαίρεται για την κατασκευή του ΤΑΠ χαρακτηρίζοντάς τη «την πιο σημαντική θετική οικονομική εξέλιξη που αφορά τη χώρα μας τα τελευταία δέκα χρόνια» και δηλώνοντας με αυτοπεποίθηση πως «προεξοφλεί ότι η Ελλάδα, η Ελλάδα που χτίζουμε σήμερα θα είναι πολύ καλύτερη, ισχυρότερη και πιο ανταγωνιστική από εκείνη που είχαμε πριν από την κρίση»

           Το Συμβούλιο Εφετών αποφασίζει παράταση της προσωρινής κράτησης του Κώστα Σακκά για ακόμα έξι μήνες, αφού έκλεισε τριάντα μήνες προφυλάκισης για την ίδια υπόθεση κατά παράβαση του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας. ΄

         Στιγμιότυπα από έργα και ημέρες προσώπων που υπηρετούν το ισχύον πολιτικό σύστημα. Διαφορετικές προσωπικότητες που  σχεδόν ενεργούν πανομοιότυπα, οι διαφοροποιήσεις περιορίζονται στο ύφος του λόγου,  έκφραση προσώπου ή ένταση φωνής.  

    ¨Όχι δεν καταργείται  η προσωπικότητα του κάθε πολιτικού η δικαστικού. Ως μέλη όμως   συγκεκριμένων κοινωνικών  τάξεων και ομάδων διέπλασαν την προσωπικότητά τους με βάση την κοινωνική και παραγωγική δραστηριότητά τους – μη ξεχνάμε ότι η ουσία του ανθρώπου είναι το σύνολο των κοινωνικών σχέσεών. Στο συγκεκριμένο σύστημα οι επικρατούντες κοινωνικοί τύποι προσωπικότητας, οι αξιολογικοί τους προσανατολισμοί, οι σχέσεις  προσωπικότητας και κοινωνίας υποτάσσονται και εξυπηρετούν την ατομική ιδιοκτησία και τον ανταγωνιστικό καταμερισμό της εργασίας. Ο βαθμός ελευθερίας  της προσωπικότητας βρίσκεται σε συνάρτηση με το χαρακτήρα του κοινωνικού καθεστώτος.

       Δεν είμαστε λοιπόν  μόνο οι υποτελείς τάξεις  που χειραγωγημένες από τις κυρίαρχες, με εμφανιζόμενες αυτονομημένες τις κοινωνικές σχέσεις   νιώθουμε  τη διαφορά ανάμεσα  στη ζωή μας στο βαθμό που είναι προσωπική  και στη ζωή μας στο βαθμό που  εξαρτάται από κάποιο κλάδο   εργασίας και συνδέεται  με τις συνθήκες που επικρατούν σ’  αυτόν. Αυτή  η διαφορά υπάρχει  και μάλιστα μεγεθύνεται πολλαπλασιαστικά μέσα από τα ΜΜΕ και στους ενσυνειδήτως υπηρετούντες το σύστημα ως μέλη του.  Κι αν αποσυνδέσεις τον  Ε.  Βενιζέλο, το Γ. Στουρνάρα, τον Α. Σαμαρά, τον Κ. Κουβέλη κλπ. από τις κοινωνικές θέσεις  ή τίτλους που κατέχουν τι άλλο από θλιβερά ανθρωπάκια θα απομείνουν; Με τη δουλοπρέπεια, τις μωροφιλοδοξίες, τους εγωισμούς, τις ανασφάλειες, τις φοβίες κλπ.

         Έπλασαν κι αυτοί τον εσωτερικό τους κόσμο αφομοιώνοντας, εσωτερικεύοντας  μορφές κοινωνικής δραστηριότητας, πολιτισμικές αξίες και με  τη σειρά τους  εξωτερικεύουν τις  δικές τους ψυχικές διεργασίες. Οι ανάγκες τους, τα κίνητρα και οι αξιολογικοί προσανατολισμοί τους, που εξαρτώνται από το κοινωνικό σύστημα και τη θέση τους σ΄ αυτό,   ρυθμίζουν  και την κοινωνική συμπεριφορά τους.  Δέσμιοι λοιπόν των υφιστάμενων σχέσεων, από αδυναμία μάλλον παρά από έλλειψη βούλησης  δεν μπορούν να εκτιμήσουν κατά διαφορετικό τρόπο την υπάρχουσα πολιτικοοικονομική κατάσταση για να παρακινηθούν  σε διαφορετικές ενέργειες. Και γι’  αυτό συνεχίζει το  πολιτικό σύστημα να μας γελά κατάμουτρα. Οι υπηρέτες του  παίζουν στην πλάτη μας το παιχνίδι της ματαιοδοξίας και κερδοσκοπίας.  Διατηρούν ακόμα την ταξική τους αλαζονεία βρωμισμένη, τσαλακωμένη, φθαρμένη μεν ανά την υφήλιο αλλά   σε μας τολμούν να την επιδείξουν με περισσό θράσος. Κι εμείς ακόμα δεν έχουμε παρακουραστεί από τη μικροπρέπειά τους.  Κι αυτοί τι ανάγκη μας έχουν; Είμαστε τόσοι πολλοί, ατέλειωτη στρατιά,  που παραμονεύουμε το κόκκαλο που μας πετάνε, συνεχίζοντας   ακόμα  να  πιστεύουμε ότι τους έχουμε ανάγκη.

      Αδιαφορούν αν  ο πολιτικός τους λόγος χάνει το περιεχόμενό του βουλιάζοντας σ’  αυτό το άμορφο ιδεολογικό ρευστό που καλύπτει την κοινωνική πραγματικότητα, χάνοντας τη μνήμη ιστορική ή πρόσφατη. Η αδιαφορία τους για το νόημα των λόγων  δεν μπορεί παρά να συνοδεύεται από την πλήρη σύγχυση των ιδεών. Εξάλλου το πραγματικό πολιτικό παιχνίδι παίζεται πίσω από το παραβάν της αστικής δημοκρατίας  και πίσω από τα αστραπόβροντα περί υπεράσπισης των δικαιωμάτων που όλοι ετούτοι επικαλούνται για να πείσουν και να πειστούν  για τις επιλογές τους.  Ο πολιτικός τους  λόγος απλώς χρησιμεύει  ως προπέτασμα για την συγκάλυψη συμφερόντων πιο άμεσων και ιδιωτικών. Οι πολιτικές πράξεις τους δεν αποβλέπουν  στους σκοπούς που διακηρύττονται γι’ αυτό και είναι μάταιο τα λόγια τους να μετριούνται με γνώμονα τις προβαλλόμενες επιδιώξεις. Στην τελική, γι’  αυτούς σημασία έχουν μόνο οι συναισθηματικοί συνειρμοί που διεγείρονται από τις κενές λέξεις και το θέαμα των κούφιων πράξεων. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η υποκατάσταση της  πολιτικής από την κυκλική  συναισθηματική φόρτιση – εκφόρτιση. Γι΄ αυτό πια είναι χωρίς νόημα  οποιαδήποτε συμφωνία ή ουσιαστική διαφωνία. Γιατί η αντίθεση  προϋποθέτει θέσεις που υποστηρίζονται με λογικά επιχειρήματα, τα οποία πια έχουν εξαντληθεί. Αυτό που απομένει είναι μόνο το αξίωμα περί της αιωνιότητας του καπιταλισμού κι επομένως της υπεράσπισής του που είναι υπεράνω πάσης λογικής.  

         Αυτοί υπηρετούντες την καθεστηκυία τάξη πραγμάτων από θέση ισχύος αδυνατούν να την υπερβούν. Εμείς όμως, ενώ χάνουμε τη ζωή μας, τι ακριβώς υπηρετούμε;