H κυβέρνηση συνεχίζει να ταυτίζει τις ενέργειές της σε όλους τους τομείς με την απόλυτη επιβολή της επικοινωνιακής και μόνο πολιτικής και συνακόλουθα της κυριαρχίας των πληροφοριών που συγκροτούν και πληρούν τον κόσμο των Μέσων Επικοινωνίας. Αναδεικνύει την επικοινωνία σχεδόν σε αυτόνομη αξία, ενώ διακηρύττει ότι τη θέτει στην υπηρεσία του σχεδίου της για έναν διάφανο κόσμο, ελέγξιμο από το σύνολο των πολιτών. Έτσι προβάλλεται η δημοκρατική χρήση και δράση των μέσων επικοινωνίας σε όλες τις μορφές τους και παρακάμπτεται η λεπτή χειραγώγηση που επιδιώκεται με την επιβολή μιας ψευδούς θεώρησης της πραγματικότητας.
Είναι σαν να εφαρμόζεται στην Ελλάδα η νέα διάκριση των εξουσιών: η πραγματική πολιτική που ασκείται από Βρυξέλλες και Ουάσιγκτον και η εικονική πολιτική που ασκείται σε όλο το εύρος της, και μέχρι στιγμής επιτυχημένα, από την κυβέρνηση Παπανδρέου.
Δεκαοκτώ μήνες στην εξουσία η κυβέρνηση προβαίνει σε υποσχέσεις και εξαγγελίες που μετά από λίγο διάστημα σιωπηλά ανασκευάζονται ή διαψεύδονται, χωρίς ποτέ να θεωρήσει υποχρέωσή της, η τουλάχιστον να αναγκαστεί, να λογοδοτήσει γι’ αυτό.
Ακόμα όμως και στα πλαίσια αυτά εντυπωσιακή είναι η συρρίκνωση της κριτικής πάνω στις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 11ης Μαρτίου και η εστίαση κυρίως, αν όχι μόνο, στην ευθύνη όλων των ελλήνων για την υλοποίηση τους. Το αίτημα της συναίνεσης πάνω σε ειλημμένες αποφάσεις, που έρχεται πάλι στο προσκήνιο και η προβολή των ύποπτων σκοπιμοτήτων του e-mail που κυκλοφόρησε για επικείμενη πτώχευση της Ελλάδας, προσπάθησαν να μεταθέσουν το ενδιαφέρον σε άλλα πεδία.
Ο γραμματέας του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ Καρχιμάκης σε συνέντευξή του στο ραδιόφωνο της ΝΕΤ κατηγόρησε τη ΝΔ για εμπλοκή στην υπόθεση και τόνισε ότι «δε θέλω πραγματικά να πιστέψω ότι προέρχεται από πολιτικούς αντιπολιτευτικούς κύκλους. Γιατί αυτό θα ισοδυναμούσε με εθνική προδοσία εάν αυτό αποδειχθεί».
Η κυβέρνηση φάνηκε να δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα σ’ αυτή τη φήμη που κυκλοφόρησε, επιλήφθηκε μάλιστα και εισαγγελέας της υποθέσεως, και φτάνοντας στα άκρα τη χαρακτήρισε εθνική προδοσία. Πέρα από τις αντιφάσεις που αναδεικνύει η συμπεριφορά της (η περίφημη οικονομική της πολιτική είναι τόσο εύθραυστη ώστε να απειλείται από ένα ανώνυμο e-mail), το ανησυχητικό σημείο είναι η ευκολία με την οποία κάθε εκδήλωση που δείχνει να μη συμπορεύεται με τις επιλογές της χαρακτηρίζεται αντεθνική.
Η διολίσθηση σε φρασεολογία λογικής εποχών πριν τη μεταπολίτευση δεν είναι πια απλώς υποψία. Την ίδια στιγμή που προσπαθεί η κυβέρνηση να περιορίσει σε διάφορες εκδηλώσεις και θεσμούς την διάσταση του εθνικού ( το υπουργείο Παιδείας δεν χαρακτηρίζεται πια εθνικό) συγχρόνως το επικαλείται για να επιβάλλει στους πολίτες την αναγκαιότητα των επιλογών της. Ακόμα κι αν φαίνεται υπερβολικό, η σύγκριση με τη λογική, και όχι βέβαια με την πρακτική, των μετεμφυλιακών κυβερνήσεων δεν είναι αυθαίρετη. Αυτό δείχνει την ένδεια των επιχειρημάτων της κυβέρνησης Παπανδρέου και την ανεπάρκειά της να ανταπεξέλθει στις δυσκολίες της άσκησης εξουσίας. Μια κυβέρνηση που προσπαθεί να επιβάλλει με κάθε επικοινωνιακό μέσο την προοδευτικότητά της ως αξίωμα καταφεύγει σε ιδεολογία περασμένων εποχών μόνο και μόνο για να ακυρώσει ως αντεθνικό κάθε πολιτικό λόγο που αντιτίθεται στον δικό της. Προς το παρόν η επικράτηση αυτής της λογικής είναι απλώς κι ένας από τους λόγους που δυσχεραίνει την αποδοχή από μεγάλα τμήματα του ελληνικού πληθυσμού της κριτικής στην βασική οικονομική πολιτική της κυβέρνησης.
Ο φόβος όμως πάντα ελλοχεύει ότι η διεύρυνση αυτής της λογικής μπορεί να προκαλέσει συνέπειες επικίνδυνες ακόμα και για τη διατήρηση της λειτουργίας μιας φορμαλιστικής δημοκρατίας, δημιουργώντας ένα άτυπο πλέγμα προστασίας και υποστήριξης των κυβερνητικών αποφάσεων, χωρίς τυπικά να καταστρατηγούνται δημοκρατικοί θεσμοί, με την περιθωριοποίηση, σε πρώτο στάδιο φωνών που τολμούν να αρθρώσουν λόγο ουσιαστικά διαφορετικό από τον επίσημο. Ο ρόλος σ’ όλα αυτά των Μέσων Επικοινωνίας είναι «εκ των ων ουκ άνευ».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου