Κυριακή 10 Ιουνίου 2012

ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΕΝ ΟΨΕΙ


         Στο φόβο  και την απόγνωση κτίζεται η κυριαρχία της φασιστικής ιδεολογίας.
        Η κρίση, με την αρωγή των πολιτικών και λοιπών διαμορφωτών της κοινής γνώμης,  συνέτριψε την όποια ενότητα,  φέρνοντας σε αντίθεση τους εργαζομένους μεταξύ τους και   με κείνους που δεν βρίσκουν δουλειά, δημιούργησε νέα κατώτερη τάξη, την τάξη των ανέργων, κι έτσι η κατανομή της εργασίας τείνει να μεταμορφωθεί σε κατανομή και διαχείριση της αθλιότητας. Όσο η κρίση αναπτύσσει τους ταξικούς ανταγωνισμούς τόσο ο κυρίαρχος λόγος αρνείται ν’ αναγνωρίσει την ταξική διάσταση της κρίσης. Και η Χρυσή Αυγή αποθεώνει μετά από χρόνια την οικογένεια, προς την οποία οι περισσότεροι άνεργοι προσβλέπουν. Δυο χρόνια τώρα αν η εξαθλίωση βρίσκεται  υπό κάποιο έλεγχο συχνά συμβαίνει  γιατί επιβιώνουν πολλοί χάρη στην αλληλεγγύη των μελών της οικογένειάς τους.  Όσοι δεν μπορούν να αντισταθούν στην απελπισία αυτοκτονούν…
       Παρόλ΄ αυτά,    η βιαιότητα της κρίσης και η αναταραχή  που επέφερε δεν προκαλεί σε μεγάλες πληθυσμιακές ομάδες αμφιβολίες για τα πλεονεκτήματα του καπιταλιστικού  συστήματος, που πιστεύουν στη μοναδικότητά του, ενώ η κριτική τους  περιορίζεται στον τρόπο που γίνεται η διαχείριση της κρίσης. Κι εδώ ακριβώς βρίσκουν γόνιμο έδαφος οι φασιστικές προπαγάνδες που εκμεταλλεύονται το μίσος των μαζών  και των μεσαίων τάξεων με σκοπό να τις κερδίσουν υπέρ αυτών. Εκδηλώνει ο φασισμός, με το δημαγωγικό  και συγκεχυμένο πρόγραμμά του,  το δήθεν αντικαπιταλιστικό, που στρέφεται εναντίον του ξένου κεφαλαίου, εναντίον των μεταναστών  και  στην πραγματικότητα δεν πλήττει κανένα, την επιθυμία να ανταποκριθεί  στις διεκδικήσεις των μεσαίων τάξεων που απειλούνται  από την ανεργία και τον κίνδυνο να υποβιβαστούν στην τάξη του προλετάριου.  
           Η αυξανόμενη ένταση της κρίσης επιδεινώνει την ανομολόγητη ταξική πάλη και  προκαλεί αντίδραση των απειλουμένων συμφερόντων. Δεν είναι όμως μόνο η άγνοια των  εργατικών στρωμάτων  που ενισχύει τις τάξεις ακροδεξιών και φασιστικών κομμάτων.  Είναι και τα μικροαστικά ή και αστικά στοιχεία, οι διανοούμενοι που έχουν γίνει προλετάριοι ή απειλούνται να γίνουν σύντομα και από ταξική περηφάνεια αρνούνται τη ριζική κοινωνική μεταμόρφωση που προτείνει ο κομμουνισμός κι ενώ μπορεί να παίρνουν κι αυτοί μισθούς πείνας έχουν το αίσθημα ότι ανήκουν  σε  άλλη τάξη και θεωρούν κοινωνικό ατύχημα, ανάξιο γι’ αυτούς, το ότι συγχέονται  με τους εργάτες. Κι εδώ ιδιαίτερα προστίθενται και οι νέοι της αστικής τάξης που βρέθηκαν χωρίς θέση και χωρίς ελπίδα και βλέπουν κλειστές όλες τις διεξόδους.
       Ο φασιστικός αντικαπιταλισμός ανταποκρίνεται στους συγκεχυμένους πόθους των μεσαίων τάξεων, υπόσχεται ασφάλεια και προστασία από τους μετανάστες που θεωρεί πηγή δεινών και αντικαθιστά την πάλη των τάξεων με την πάλη εναντίον των ξένων καπιταλιστών, εναντίον της διεθνούς πλουτοκρατίας. Η προπαγάνδα τους υπόσχεται να θέσει τέρμα στα δεινά από τα οποία υποφέρουν οι διάφορες κατηγορίες δυσαρεστημένων με αόριστες, ασαφείς και μερικές φορές αντιφατικές υποσχέσεις, που όμως απομακρύνουν την προοπτική μιας κοινωνικής ανατροπής. 
          Ακόμα και η αδυναμία σχηματισμού κυβέρνησης μετά τις εκλογές της 6ης Μαΐου, που οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις τη χρέωσαν στην αριστερά και ιδιαίτερα στο ΚΚΕ, για τον πολύ κόσμο  αποκάλυψε  ότι το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα δεν διαθέτει κύρος και δύναμη και στράφηκε να τα αναζητήσει  αλλού. Και από το πουθενά, 38 χρόνια μετά τη δικτατορία σχεδόν μισό εκατομμύριο ψηφοφόροι ψηφίζουν  τη Χρυσή Αυγή, πιστεύοντας ότι έχει τη δύναμη και κυρίως την πυγμή για να δαμάσει τους κλέφτες και ψεύτες του πολιτικού συστήματος και να εφαρμόσει χωρίς έλεγχο από πουθενά μια πολιτική εξυπηρετήσεως των συμφερόντων  τους. Τα πραγματικά επικίνδυνα παιχνίδια με αυταρχικές, ακόμα κι αν δεν έχουν το όνομα το φασισμού, διεξόδους τώρα ξεκινούν.
            Γιατί βέβαια οι φασιστικές ιδέες  βρίσκονται σε διαρκή μεταμόρφωση.  Η θέλησή των οπαδών τους να επιβληθούν  σε μια κοινωνία που  φαινομενικά τους αποκρούει, τους υποχρεώνουν να προσφύγουν  σε όλα τα μέσα, να εκμεταλλευτούν όλες τις ευκαιρίες για να επιτύχουν χωρίς να εγκαταλείψουν τις αρχές τους και  σ’ αυτό οφείλονται  οι πολλαπλές αντιφάσεις  και παλινωδίες τους. Ισχυρίζονται ότι θα καταργήσουν την πάλη των τάξεων  με την ενσωμάτωση όλων των συμφερόντων  στην κρατική διάρθρωση με τρόπο  ώστε να παραμερισθούν και να εκλείψουν οι διαμάχες. Ουσιαστικά ο φασισμός είναι κίνημα αντιδραστικό και αντεργατικό που στηρίζεται στο μύθο της κατάργησης της ταξικής πάλης
          Η κρίση  αποκάλυψε  τις εσωτερικές αντιθέσεις της αστικής δημοκρατίας κι έγιναν σαφέστερες και εντονότερες οι ταξικές αντιθέσεις, που επιδιώκεται να επικαλυφτούν με γενικές και αόριστες υποσχέσεις και ιδέες για ανθρώπινα δικαιώματα, δημοκρατικές ελευθερίες κλπ., που ολοένα και συρρικνώνονται, και με το φόβο για βρικολάκιασμα του φασισμού σε περιβάλλον  που οι ίδιες οι αστικές πολιτικές δυνάμεις διαμορφώνουν.  Σ΄ αυτό το περιβάλλον επιστρατεύονται όλα τα μέσα, και η φασιστική ιδεολογία, στην προσπάθεια καταδίκης κάθε απόπειρας αλλαγής του κόσμου που πρεσβεύει η κομμουνιστική ιδεολογία.
         Η πολιτική δημοκρατία  χρειάζεται  για τη σταθερότητά της μια συνεχώς επεκτεινόμενη οικονομία, αλλά η ύφεση στην  ανάπτυξη  της καπιταλιστικής οικονομίας δεν επιτρέπει στις άρχουσες τάξεις να προβαίνουν σε παραχωρήσεις, οι οποίες μέχρι σήμερα πετύχαιναν να αμβλύνουν τις διεκδικήσεις με την ανύψωση του βιοτικού επιπέδου της εργατικής τάξης. Οι αρχές της καπιταλιστικής κοινωνίας δεν είναι πλέον σε θέση  να εξασφαλίσουν τη γενική ευημερία, την οποία υπόσχεται  το δημοκρατικό περιεχόμενο του πολιτεύματος.
        Όσο θα εντείνεται η κρίση, η άσκηση  της εξουσίας θα προσλαμβάνει  αποφασιστικό χαρακτήρα στον αγώνα μεταξύ  των υποτελών τάξεων και της άρχουσας τάξης. Κατά συνέπεια το ρεύμα που επέτρεπε  μέχρι τώρα την ανάπτυξη των δημοκρατικών θεσμών θα ανακοπεί. Ακόμα κι εκεί όπου η οικονομία θα κλονιστεί λιγότερο, οι δημοκρατικοί θεσμοί, αν εξακολουθούν να επιζούν μέσα στα πλαίσια του καπιταλισμού, θα είναι εξασθενημένοι. Κι όσο θα βαθαίνει η κρίση  οι κυρίαρχες τάξεις θα φρονούν ότι δεν θα μπορέσουν να επιζήσουν παρά μόνο αν θυσιάσουν τμήμα των δημοκρατικών θεσμών.
      Ποια μορφή θα πάρει ο φασισμός στη χώρα μας;

3 σχόλια:

Αντωνης είπε...

Εξαιρετικό το κείμενο, όπως πάντα. Μια συντακτική παρατήρηση:

Στην πρόταση: "Εκδηλώνει ο φασισμός, με το δημαγωγικό και συγκεχυμένο πρόγραμμά του, την επιθυμία να ανταποκριθεί στις διεκδικήσεις των μεσαίων τάξεων που απειλούνται από την ανεργία και τον κίνδυνο να υποβιβαστούν στην τάξη του προλετάριου, του οποίου βέβαια ο δήθεν αντικαπιταλισμός του στρέφεται εναντίον του ξένου κεφαλαίου, εναντίον των μεταναστών και στην πραγματικότητα δεν πλήττει κανένα"

το "του οποίου" φαίνεται να αναφέρεται στο "του προλεταριάτου", πράγμα που προφανώς δεν είναι αυτό που θέλεις να πεις ("ο δήθεν αντικαπιταλισμός..." κλπ δεν αφορά το προλεταριάτο).

Αν μπορείς διόρθωσε το συντακτικό στη φράση για να είναι ευκρινέστερη.

Συντροφικά.

Προλύτης είπε...

Ευχαριστώ που το πρόσεξες. Η αντωνυμία άλλαζε το νόημα της φράσης και δεν το είχα προσέξει.

Β.Π είπε...

Ας βάλουμε και λίγα μαθηματικά στην πολιτική μας σκέψη
Χρειαζόμαστε νέα συνθήματα, όπως π.χ το:
ΨΑΞΤΕ ΤΟΝ ΔΙΑΙΡΕΤΗ
- Ας λύσουμε πρώτα αυτήν την απλή εξίσωση Π=Δ/(Α+Ε)
-Ας βρούμε πρώτα την : [Άγνωστη παράμετρο της Οικονομίας]
βλέπε : http://www.vostiniotismos.blogspot.gr/2011/03/blog-post_22.html#more
-Ας δούμε πρώτα ότι μπορούν να υπάρξουν : [Όχι ένα, αλλά δύο φορολογικά]
βλέπε: http://www.vostiniotismos.blogspot.gr/2011/11/blog-post.html#more
Διαφορετικά θα καταντήσουμε σαν : «Ο παπάς και η γάτα»
http://www.vostiniotismos.blogspot.gr/2012/07/blog-post.html#more