Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ

 

Και εν μέσω αμερικανικών εκλογών, με τις βόμβες του Ισραήλ να στοχεύουν αμάχους στη Λωρίδα της Γάζας και στο Λίβανο, το βίντεο μιας νεαρής στην πανεπιστημιούπολη του Αζάντ στην Τεχεράνη με εσώρουχα, που στη συνέχεια φαίνεται να τ’ αφαιρεί, κάνει το γύρο των κοινωνικών δικτύων και αποτελεί αντικείμενο πολυάριθμων αντιδράσεων, κυρίως συμπαράστασης και αγανάκτησης. Σύμφωνα με την εκδοχή που δημοσιεύτηκε φέρεται να έβγαλε τα ρούχα της για να διαμαρτυρηθεί κατά των αστυνομικών ασφαλείας του πανεπιστημίου  που την ενόχλησαν λόγω του ακατάλληλου χιτζαμπ της. Ανακηρύχθηκε ηρωίδα που μετέτρεψε το σώμα της σε όπλο ενάντια  στο σκοταδισμό του σκληρού ιρανικού καθεστώτος και  το  σώμα της με τα εσώρουχα  έγινε  σύμβολο αντίστασης, ένα σώμα που φωνάζει και διατρανώνει μια αλήθεια, την αλήθεια της Δύσης. Αυτό το βίντεο κατέληξε να θεωρείται στη Δύση τεκμήριο της φρίκης των μεθόδων ενός καθεστώτος που καταπιέζει τις γυναίκες και καταδικάζει τους αντιφρονούντες μέχρι θανάτου.

         Κι ενώ ένα χρόνο τώρα σε βίντεο και φωτογραφίες βλέπουμε γυναίκες στη Γάζα και στο Λίβανο να σώζουν ζωές σε νοσοκομεία που βομβαρδίζονται, να μαγειρεύουν φαγητό για πρόσφυγες κάτω από ισραηλινά πυρά, να θυσιάζουν τη ζωή τους για να σώσουν τα παιδιά τους, να  πυροβολούνται από ισραηλινούς ελεύθερους σκοπευτές,  η ευαίσθητη Δύση, μια μεγάλη πλειοψηφία, μόνο όταν μια γυναίκα γδύθηκε χρησιμοποίησε τη λέξη «γενναιότητα» για να χαρακτηρίσει την πράξη της.

       Η Μ. Ανατολή υποφέρει από τις καταστροφές της δυτικής ιμπεριαλιστικής επέμβασης, με όργανο το Ισραήλ,  και ο ισλαμικός κόσμος παραμένει στην υποτιθέμενη πολιτισμική του κατωτερότητα. Τα στερεότυπα για τον ισλαμικό κόσμο επικρατούν στις δυτικές συνειδήσεις, ακόμα και τα πιο χοντροκομμένα γίνονται δεκτά ως αλήθειες. Οι δυτικοί φιλελεύθεροι στην πραγματικότητα πιστεύουν ότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος να ζήσουν οι άνθρωποι από τον δικό τους. Και όσοι δεν θέλουν να ενστερνιστούν την δική τους "ανθρωπιστική" ιδέα για την ύπαρξη είναι εξ ορισμού απολίτιστοι που πρέπει να υποταχτούν με κάθε τρόπο στο δικό τους αξιακό σύστημα. Χρόνια τώρα οι δυτικές κυρώσεις στο Ιράν, αλλά και των ΗΠΑ εναντίον της Κούβας ατέλειωτες τώρα δεκαετίες,  που στρέφονται κι εναντίον των γυναικών δεν ξεσήκωσαν κύματα διαμαρτυρίας ούτε κατ’ ελάχιστον σε σχέση μ’ αυτά που προκάλεσε το βίντεο με τη ημίγυμνη γυναίκα. Κι αν μοιάζει οι Ιρανές να μετράνε μόνο όταν περπατάνε γυμνές στο δρόμο, είναι γιατί χρησιμοποιούνται ως εργαλείο για τη δυτική ιμπεριαλιστική πολιτική και τίποτε περισσότερο. Είναι που το Ιράν πρέπει να απαξιωθεί, γιατί απειλεί να πυρπολήσει τα συμφέροντα των ΗΠΑ με την εμπροσθοφυλακή τους το Ισραήλ.

         Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να επικρίνεται το θεοκρατικό καθεστώς του Ιράν και  να καταδικάζεται η καταπίεση των γυναικών σ’ αυτό. Όχι όμως μ’ έναν τρόπο που απλώς θέλει να δικαιώνει την προοδευτική κι ελεύθερη Δύση για  να απαξιώσει τη σκοταδιστική κοινωνία του Ισλάμ, παραβλέποντας το ρόλο των ιμπεριαλιστικών δυτικών χωρών στις πολιτικές εξελίξεις αυτών των κοινωνιών. Γιατί η πραγματική δύναμη του τρόμου στον κόσμο είναι αυτή του αμερικανικού ιμπεριαλισμού και των εταίρων του, που στη Μ. Ανατολή ενισχύουν τα σιωνιστικά σχέδια  και τα αραβικά αντιδραστικά καθεστώτα όπως της Σαουδικής Αραβίας.            

         Ο  αυστηρός λοιπόν ενδυματολογικός κώδικας που επιβλήθηκε  στις γυναίκες στο Ιράν θεσπίστηκε μετά την επικράτηση της Ισλαμικής Επανάστασης του 1979 η οποία εκδίωξε το Σάχη Παχλαβί, πιστό σύμμαχο των ΗΠΑ, που είχε γίνει μισητός στον ιρανικό λαό με τη μυστική του αστυνομία Savak. Ο οποίος Σάχης είχε φροντίσει  για τη διασφάλιση της θέσης του να συντρίψει όλες τις οργανωμένες δυνάμεις που βρίσκονταν στην αντιπολίτευση και να απαγορεύσει το συνδικαλισμό μετά την ανατροπή από τις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο το 1953  του Μοχάμεντ Μοσαντέκ, που επιχείρησε την εθνικοποίηση το πετρελαίου.   Κι όταν το 1978 ξεκίνησε η λαϊκή επανάσταση στο Ιράν, η επικράτηση των ισλαμιστών εις βάρος της αριστερής αντιπολίτευσης θεωρούνταν για τις ΗΠΑ προτιμότερη, χρησιμοποιώντας τους ως ανάχωμα στην επέκταση της επιρροής της Σοβιετικής ένωσης στη Μ. Ανατολή.                                                             Η ίδια η ιστορία λοιπόν της περιοχής θα πρέπει να μας κάνει επιφυλακτικούς στη δυτική προπαγάνδα ενάντια στον ισλαμικό κόσμο, όταν μάλιστα φαίνεται το Ιράν να είναι η μόνη κρατική οντότητα της περιοχής με στρατιωτική δύναμη που αντιτίθεται στη γενοκτονία των Παλαιστινίων από το  συνεπικουρούμενο από τους ιμπεριαλισμούς της Δύσης Ισραήλ. Γιατί η βασική δυτική  στρατηγική είναι  να πιεστεί το Ιράν να υποβληθεί σε επαρκή κοινωνικοοικονομική ασφυξία, ώστε η κυβέρνησή του είτε να ανατραπεί ή να υποβληθεί σε εξωτερικό έλεγχο, έτσι που  να περιέλθει σε αδυναμία να αντιταχθεί  στα ιμπεριαλιστικά σχέδια των ΗΠΑ.  

         Και βέβαια, με τη νίκη του Ντ. Τραμπ στις εκλογές η βασική εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ φυσικά και δεν θα μεταβληθεί. Και οι δυο υποψήφιοι συμφωνούσαν για τη γενοκτονία, με τη διαφορά ότι η  Κ. Χάρρις μπορούσε να προσποιείται συγκινημένη για τα παιδιά που δολοφονούσε. Τα πράγματα σ’ αυτήν την πολύπαθη γωνιά του πλανήτη θα γίνουν με τον Τραμπ όλο και πιο άσχημα, όσο γίνονταν όλο και πιο άσχημα και με τον Μπάιντεν. Όλες οι κραυγές από τους φιλελεύθερους της Ευρώπης και Αμερικής για τον Τράμπ λειτουργούν μόνο μέσα σε μια δυτική, στην ουσία ρατσιστική, κοσμοθεωρία που δεν βλέπει τα θύματα της εκμετάλλευσης και πολεμοκαπηλείας της Δύσης ως πλήρως ανθρώπινα όντα, με αποτέλεσμα να βλέπει τις φρικαλεότητες της γενοκτονίας σαν λιγότερο σημαντικές από τις συγκριτικά ήσσονος σημασίας καταχρήσεις σχετικά με την εσωτερική πολιτική των ΗΠΑ. Δεν υπάρχει ελπίδα να προέλθει οποιαδήποτε θετική αλλαγή από το τελευταίο εκλογικό αποτέλεσμα των ΗΠΑ, όπως κι αν ευνοούσε την Κ. Χάρρις. Και ο προηγούμενος και ο επόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ θα διαπράττει γενοκτονία, θα προκαλεί λιμό σε λαούς με τις οικονομικές κυρώσεις του, θα αυξάνει τον ασφυκτικό κλοιό των ΗΠΑ στον πληθυσμό της γης με το είδος της βίας και τυραννίας που απαιτείται.

          Γιατί  οι εκλογές στα καπιταλιστικά κράτη δεν έχουν σχεδιαστεί να ωφελούν τους καθημερινούς ανθρώπους ούτε στο ελάχιστο. Μόνο εάν συγχρόνως  οργανώνεται και  γιγαντώνεται ένα λαϊκό κίνημα που αγωνίζεται και διεκδικεί.