Ξεκινώντας από την Αμερική καθιερώθηκε και στην Ευρώπη η απαγόρευση του καπνίσματος. Στην προσπάθειά της και η Ελλάδα να προσαρμόζεται σ’ όλες τις εκφάνσεις των ευρωπαϊκών αποφάσεων απαγόρευσε ολοσχερώς το κάπνισμα.
Ο προβληματισμός δεν εγείρεται από τις αποφάσεις της Ελλάδας, που ο μιμητισμός της και η υποταγή σ’ ό τι θεωρείται ευρωπαϊκό είναι διαφανείς, αλλά από τις αποφάσεις του εν γένει δυτικού κόσμου, ευρωπαϊκού και υπερατλαντικού και τα παρακλάδια τους.
Προτάσσεται, για τη δικαιολόγηση του απόλυτου αυτού μέτρου απαγόρευσης, το κρατικό ενδιαφέρον για την υγεία του λαού και ενισχύεται η αναγκαιότητά του με το κύρος της επιστήμης που υπογραμμίζει τις ολέθριες συνέπειες του καπνίσματος.
Ζώντας σε κοινωνίες που τα τελευταία χρόνια ολοένα και περισσότερο απαξιώνεται η ζωή και καταστρατηγούνται δικαιώματα που λίγα χρόνια πριν θεωρούνταν σχεδόν αυτονόητα (το δικαίωμα στην περίθαλψη, στην αξιοπρεπή διαβίωση που εξασφαλίζει μια εργασία όπου ελέγχονται οι συνθήκες της κλπ) είναι απολύτως λογικό να αναρωτηθεί κανείς, γιατί όλες τις κυβερνήσεις τις ενδιαφέρει τόσο πολύ η απαγόρευση του καπνίσματος. Η καχυποψία για τις αγαθές προθέσεις των κυβερνώντων δεν είναι στην εποχή μας αναιτιολόγητη υπερβολή.
Οι πιο καχύποπτοι δικαιολογούν το ενδιαφέρον για την απαγόρευση με τα οικονομικά ωφέλη που προκύπτουν από τον περιορισμό ασθενειών που προκαλούνται από το κάπνισμα και επιβαρύνουν τα ασφαλιστικά ταμεία, τα νοσοκομεία κλπ. Ίσως εν μέρει, μ'αυτή την οπτική να μπορούν να δικαιολογηθούν τα μέτρα εναντίον του καπνίσματος, δεν αιτιολογείται όμως, τουλάχιστον πειστικά, αυτή η υστερία εναντίον του. Για τα ναρκωτικά, και μάλιστα αυτά που αποδομούν την προσωπικότητα, πριν την αφανίσουν, και μόνο με τη χρήση τους, ο κυρίαρχος λόγος εμφανίζεται πολύ λιγότερο τρομοκρατικός.
Στους δικούς μας καιρούς που η Ευρώπη ήθελε , μετά το τραύμα του απόλυτου κακού, του φασισμού, να δείχνει ότι προσπαθούσε να το ξεριζώσει και να επαίρεται για τη δημοκρατία της και τα ανθρώπινα δικαιώματα, κανένας εξουσιαστικός της μηχανισμός δεν θα μπορούσε να επιβάλλει εντολές με τη βία. Η ελευθερία έκφρασης, κριτικής, διεκδίκησης δικαιωμάτων θεωρούνται ότι είναι απαράγραπτα δικαιώματα που κατακτήθηκαν από την αντίσταση των λαών στο β παγκόσμιο πόλεμο. Η επιβολή όμως μηχανισμών εξουσίας που είναι τόσο απέραντοι και τόσο λίγο κατανοητοί , (όπως κατέληξαν τα διάφορα όργανα της Ευρωπαϊκής Ενωσης), ώστε σχεδόν όλοι να νιώθουμε πως δεν παίρνουμε ενεργό μέρος μέσα στις δυνάμεις που καθορίζουν την πολιτική και αρχίζουμε να νιώθουμε τουλάχιστον αδιαφορία προς αυτές, έκαναν απαραίτητη την εκπαίδευσή μας στην υπακοή. Στα πλαίσια αυτής της εκπαίδευσης εντάσσεται και η απαγόρευση του καπνίσματος.
Μέσα από το φόβο για το μέλλον που ενσπείρουν τα ΜΜΕ και οι επιστήμες αιτιολογούν πειστικά, η τυραννία των απέραντων μηχανοποιημένων οργανισμών οι οποίοι διοικούνται αφ’ υψηλού από ανθρώπους που λίγο ξέρουν και λίγο νοιάζονται για τη ζωή αυτών που ελέγχουν, σκοτώνει την ελευθερία του νου και την αγωνιστικότητα κι υποβάλλει στους ανθρώπους να συμμορφωθούν όσο γίνεται πιο πολύ, μ’ ένα πρότυπο ομοιομορφίας. Εμμέσως δοξάζεται η συμβατικότητα και ο παθητικός μηρυκασμός των σκέψεων και απόψεων αυτών που προβάλλονται με το κύρος του ειδικού.
Ο φόβος δεν είναι το κίνητρο για την ανάπτυξη μιας ελεύθερης δημιουργικής ζωής που λαθεύει, κρίνει, αντιστέκεται για ν΄ αλλάξει τον κόσμο. Διαμορφώνει όμως ένα καλό περιβάλλον για να αναδείξει η απρόσωπη εξουσία ένα πρότυπο ή καλούπι που σύμφωνα μ’ αυτά θα πρέπει να πλαστούν όλοι οι άνθρωποι. Η επικράτηση μια άποψης, παραδεκτής από όλους, που ακόμα κι όσοι δεν τη συλλογίζονται ιδιαίτερα, τη δέχονται σαν κάτι απόλυτα φυσικό, διευκολύνει μακροπρόθεσμα την επιβολή αποφάσεων, που ακόμα κι όταν στρέφονται εναντίον μεγάλου τμήματος της κοινωνίας αυτή έχει ήδη εκπαιδευτεί να υπακούει. Όμως η έμπνευση και η έκφραση κάθε ανθρωπιστικής κίνησης δεν μπορεί παρά να είναι η ελευθερία και το γενναίο πνεύμα, κι όχι άσκοποι περιορισμοί και κανονισμοί.
Ο ρόλος της εκστρατείας αυτής για την απαγόρευση του καπνίσματος, εκτός όλων των άλλων σκοτεινών και φανερών κινήτρων που πολλοί θα ανιχνεύαμε, εξηγείται αν την εντάξουμε και στη μεγάλη προσπάθεια χειραγώγησης της κοινωνίας μέσα από την εκπαίδευσή της στην υπακοή. Τελικά, «η εξουσία μας στερεί την υγεία μας με χίλιους τρόπους και ισχυρίζεται ότι μας την επιστρέφει με τον μοναδικό που ξέρει – φοβίζοντας μας για να μην την ταράξουμε»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου