ΓΙΑ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΤΟΥ ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΤΟΥ ‘44

 

Στην κατανόηση των γεγονότων εκείνου του Δεκέμβρη του 1944, που μια άοπλη διαδήλωση χιλιάδων λαού στο κέντρο της Αθήνας χτυπήθηκε από την αστυνομία και ξεκίνησε η άμεση Βρετανική στρατιωτική επέμβαση ενάντια στο κυρίαρχο κίνημα αντίστασης του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ, συμβάλλει το κείμενο, προσυνδιασκεψιακό υλικό,  του Ν. Ζαχαριάδη, για την 3^η Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ, τον Οκτώβριο του 1950 στη Ρουμανία 

        « Ο ΕΘΝΙΚΟΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ 1940-1944. Το ΚΚΕ έχει καταλήξει στην εκτίμηση του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα του 1940-1944. Με επικεφαλής το ΕΑΜ, που είχε σαν κύρια καθοδηγητική και οργανώνουσα δύναμη το ΚΚΕ, ο λαός μας ξεσηκώθηκε και πάλεψε ηρωικά και αποφασιστικά ενάντια στο χιτλεροφασίστα κατακτητή. Όμως, πολιτικά το ΚΚΕ και η καθοδήγησή του δεν μπόρεσε να δώσει σωστή κατεύθυνση και προσανατολισμό στο παλλαϊκό  ΕΑΜικό κίνημα. Σαν αποτέλεσμα της πολιτικής σύγχυσης που επικρατούσε στην καθοδήγηση του ΚΚΕ, το λαϊκόαπελευθερωτικό μας κίνημα και το ένοπλο τμήμα του λαού, ο ΕΛΑΣ, ουσιαστικά πολιτικά και στρατιωτικά υποτάχτηκαν στην αγγλική πολιτική στα Βαλκάνια και στη Μεσόγειο. Τον κοινό αγώνα ενάντια στο χιτλερικό φασισμό η καθοδήγηση του ΚΚΕ ουσιαστικά τον κατάλαβε σαν ανεπιφύλαχτη υποστήριξη όχι της κοινής συμμαχικής υπόθεσης, μα της αγγλικής πολιτικής και αγγλικών ιμπεριαλιστικών επιδιώξεων  στη Μεσόγειο και στη Νοτιοανατολική Ευρώπη. Η σύνθεση και η πολιτική της ΠΕΕΑ, η οργάνωση, στελέχωση και ο πολιτικός προσανατολισμός του ΕΛΑΣ, η Συμφωνία του Λιβάνου, η υπαγωγή του ΕΛΑΣ στο αγγλικό στρατηγείο στη Μέση Ανατολή και, σαν κατακλείδα, η Συμφωνία της Καζέρτα, δείχνουν ότι στην πράξη  είχαμε υποταχθεί στην αγγλική πολιτική. Αυτό αποτέλεσε θεμελιακό, βασικό λάθος στην πολιτική μας  στην περίοδο  του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα ενάντια στο  χιτλεροφασίστα κατακτητή στις συνθήκες του β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Το λάθος αυτό στέρησε το ΚΚΕ και το λαϊκόαπελευθερωτικό μας κίνημα απ’ την καθαρή  επαναστατική προοπτική  και το ξάνοιγμά του, ευνούχιζε τον ΕΛΑΣ σα στρατό της λαϊκής απελευθέρωσης και οδήγησε κατοπινά στην ήττα της λαϊκής επανάστασης στην Ελλάδα. Το συμπέρασμα πρέπει να ‘ναι ότι στην Κατοχή  παρουσιάσαμε βασικά, θεμελιακά λάθη στην πολιτική και οργανωτική  γραμμή μας. Την ευθύνη για τα λάθη αυτά την φέρνει ακέραια η καθοδήγηση του ΚΚΕ.

       Ο ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ ΚΑΙ Η ΒΑΡΚΙΖΑ. Η ήττα αυτή επήλθε το Δεκέμβρη του 1944, όταν ο εγγλέζικος ιμπεριαλισμός επενέβηκε ένοπλα για να παλινορθώσει το μοναρχοφασισμό στην Ελλάδα. Όταν ο χιτλερικός κατακτητής κάτω απ’ τα χτυπήματα του Κόκκινου Στρατού, έφευγε  απ’ τα Βαλκάνια και εκκένωσε και την Ελλάδα, ο ΕΛΑΣ, που τον είχε καταπόδι, ουσιαστικά κυριαρχούσε σ’ όλη τη χώρα, με εξαίρεση ίσως της Αθήνας. Ήταν η  στιγμή που και ο λαός μας έπρεπε να δρέψει τους καρπούς της τετράχρονης ηρωικής αντίστασή του στο χιτλεροφασίστα κατακτητή, τους καρπούς της νίκης που οι λαοί με επικεφαλής τη Σοβιετική Ένωση, σα βασικό και αποφασιστικό παράγοντα, κατήγαγαν ενάντια στον Χίτλερ και τους συμμάχους του.

       Το βασικό λάθος που εδώ έκανε η καθοδήγηση του ΚΚΕ είναι ότι δεν πρόβλεψε και δεν προετοιμάστηκε σαν Κόμμα και σαν  κίνημα για ν’ αντιμετωπίσει την αγγλική εισβολή, που έπρεπε οπωσδήποτε να την περιμένουμε. Αγγλική εισβολή μπορούσε να μη γίνει  μόνο στη περίπτωση που ο Τσόρτσιλ θα ‘ξερε ότι θα ‘βρισκε καλά οργανωμένη παλλαϊκή αντίσταση, που θα ταν πολύ δύσκολο να την συντρίψει. Τέτοιο πράγμα όμως δεν υπήρχε. Αντίθετα, όλη η πολιτική μας στο διάστημα της πρώτης κατοχής ουσιαστικά διευκόλυνε τα αγγλικά σχέδια και ο ΕΛΑΣ δεν ήταν προετοιμασμένος ν’ αντιμετωπίσει και ν’ αποκρούσει μια αγγλική εισβολή. Η συμφωνία της Καζέρτα ουσιαστικά άνοιγε τις πόρτες της Έλλάδας στους Άγγλους. Πολύ χαρακτηριστικό για το πώς η ηγεσία του ΚΚΕ έβλεπε τον αγγλικό παράγοντας και τη θέση του στην Ελλάδα, είναι η θέση που διατύπωσε ο σ.σ Παρτσαλίδης -όχι πια στα 1943 ή στα 1944,μα στα 1946- σε άρθρο του στο τεύχος της Κομμουνιστικής Επιθεώρησης της 1^ης του Οχτώβρη, με τον τίτλο «Τα πεντάχρονα του ΕΑΜ». Να τι έγραφε: Κανείς δε φανταζόταν πως μπορούσε ο ελληνικός λαό, που στάθηκε δίπλα στην Αγγλία σε μια πολύ δύσκολη  στιγμή του πολέμου, θα βρισκότανε κάτω από στρατιωτική αγγλική κατοχή» !!           

       Όταν τέτοιες αντιλήψεις  είχαν ηγέτες του ΚΚΕ για τον αγγλικό ιμπεριαλισμό, δεν είναι διόλου παράξενο ότι το Δεκέμβρη του 1944 μπροστά στην ένοπλη  αγγλική επίθεση βρεθήκαμε πολιτικά, οργανωτικά, ιδεολογικά και στρατιωτικά απροετοίμαστοι. Και πρέπει εδώ να ειπωθεί και κάτι άλλο: Η φιλοαγγλική ας πούμε, νόθευση της πολιτικής του ΚΚΕ, με όλες τις τραγικές για το κίνημά μας συνέπειές της, άρχισε απ’ το 1937,΄όταν η τότε καθοδήγηση του ΚΚΕ, απ’ τους Παρτσαλίδη, Νεφελούδη, Σκλάβαινα και Σιάντο, εσφαλμένα τοποθέτησε την πρωτοκαθεδρική αγγλική θέση στην πολιτική και οικονομική ζωή της Ελλάδας σε δεύτερη μοίρα και έτσι άμβλυνε και ευνούχισε τον αγώνα που έπρεπε να κάνει ο λαός ενάντια στην αγγλική  ιμπεριαλιστική πολιτική στη χώρα μας. 

    Το αποτέλεσμα της εσφαλμένης απέναντι στον αγγλικό ιμπεριαλισμό πολιτικής μας είναι ότι πολιτικά-οργανωτικά -στρατιωτικά δεν ήμασταν προετοιμασμένοι α αντιμετωπίσουμε την αγγλική επίθεση το Δεκέμβρη του 1944. Παρά την ηρωική πάλη του λαού στην Αθήνα και στον Πειραιά, όλος ο αγώνας ήταν μια πολιτικά απροετοίμαστη και στρατιωτικά πρόχειρη και σπασμωδική προσπάθεια που έφερε στην ήττα.(…) "

 

 

              «Η 3^η Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ»,  εκδ. Σύγχρονη εποχή, Αθήνα 2011, σελ. 582-584