ΕΙΚΟΝΑ ΠΟΙΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ;

Πλευρές της δημόσιας ζωής, όπως αναδεικνύονται από περιστατικά, ενέργειες ή δράσεις εκ πρώτης όψεως ανόμοιων κι ασύνδετων,  δείχνουν το οριακό σημείο που έχουμε φτάσει, όπου απροκάλυπτα τα μονοπωλιακά συμφέροντα που εξυπηρετεί η κρατική εξουσία θα εκφράζονται νομίμως και συναινετικώς και από πολιτικά φασιστικά μορφώματα, που με λίγη βοήθεια από το πολιτικοοικονομικό κατεστημένο θα στριμωχτούν κι αυτά μέσα στο λεγόμενο συνταγματικό τόξο.

Ο φασιστικός λόγος  και πρακτική, σε …λάϊτ εκδοχή,  βρήκαν την εφαρμογή τους σε πρωινή τηλεοπτική εκπομπή του ALPHA, όταν ο πρόεδρος του ομίλου DEMCO Δημ. Κοντομηνάς, που έχει κατηγορηθεί για την υπόθεση των επισφαλών δανείων που χορήγησε το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, εκνευρισμένος επειδή παρουσιαστής της εκπομπής υποτίμησε την προσφορά ιατρικής περίθαλψης από  το ιδιωτικό Ιατρικό Κέντρο Αθηνών σε νησί του Αιγαίου, στον αέρα εξέφρασε την «ντροπή» του γιατί εκφράστηκαν απόψεις με τις οποίες διαφωνούσε, απαίτησε να ζητηθεί συγγνώμη από τους παρουσιαστές και κατέληξε, χωρίς να τους αφήσει να αρθρώσουν κουβέντα «Ντράπηκα με αυτά που άκουσα από εσάς! Από ανθρώπους δικούς μας, που είστε μια οικογένεια εδώ μέσα, σας προσέχουμε, έχετε κάθε μέρα το μισθό σας και λέτε βλακείες».

Ο αντιφασιστικός λόγος της κυβέρνησης προσπάθησε, σε …λαϊτ εκδοχή, να εφαρμοστεί  στις ενέργειες του υπουργού Δικαιοσύνης. Σχετικά με την κωλυσιεργία στη δίκη της Χρυσής Αυγής για τη δολοφονία του Π. Φύσσα από τον Γ. Ρουπακιά, ο υπουργός Ν. Παρασκευόπουλος δέχθηκε στη Βουλή τη μητέρα του Παύλου Φύσσα, παρουσία του Ν. Βούτση, κι αποδέχθηκε αίτημά της για επιτάχυνση της δίκης. Γι’  αυτό  έστειλε «έγγραφο-παράκληση» προς τον Πρόεδρο του τριμελούς Συμβουλίου Διοίκησης του Εφετείου Αθηνών καλώντας του να δώσει το πράσινο φως και την αρμοδιότητα να ορίσει νέο χώρο για τη διεξαγωγή της δίκης, ενώ ξεκαθάρισε πως δεν έχει τη δυνατότητα να παρέμβει για τις καθυστερήσεις που προκαλεί η αποχή των δικηγόρων στη δίκη των δολοφόνων του Π.  Φύσσα.

 Έξι  χρόνια  λοιπόν από την πρώτη προσφυγή της Ελλάδας σε μηχανισμό στήριξης που μας έβαλε στο μνημονιακό δρόμο των μέτρων της λιτότητας η κυρίαρχη εξουσία δίνει πια την εντύπωση ότι από τη μια  αδιαφορεί για την κάλυψη με υπερταξικό ιδεολογικό μανδύα της κυριαρχίας των μονοπωλίων, ενώ από την άλλη επεξεργάζεται τεχνικές που  χαλαρώνουν τη σύνδεση των πράξεων των  κατηγορουμένων δολοφόνων και εγκληματιών της  Χρυσής Αυγής με την πολιτική που υπηρετούσαν. Ο φασισμός πρέπει να αποσυνδεθεί  από το ίδιο το μονοπωλιακό κεφάλαιο, να μην φαίνεται ότι εξυπηρετεί με την πολιτική και ιδεολογία του τα συμφέροντα της μεγαλοαστικής τάξης, για να μπορεί να  κληθεί  σε βοήθειά της όταν αυτά απειλούνται, παραπλανώντας τις μάζες με τον δημαγωγικό αντικαπιταλισμό του.

Να λοιπόν που τρία χρόνια σχεδόν μετά τη δολοφονία του Π. Φύσσα, το ίδιο το πολιτικοκοινωνικό κατεστημένο που μετά βδελυγμίας την καταδίκασε δείχνει να χρησιμοποιεί κατά κόρον νομικά τεχνάσματα  που εξυπηρετούν την πολιτική σκοπιμότητα της συγκυρίας. Η κυβέρνηση Σαμαρά ήθελε να μας πείσει ότι   το τέρας του φασισμού με τη σύλληψη των μελών της Χρυσής Αυγής εξουδετερώθηκε εξαιτίας της αποφασιστικότητας ενός πρωθυπουργού και των υπουργών του που επαγρυπνούσαν για την υπεράσπιση της δημοκρατίας. Η «αριστερή» κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ δια του υπουργού Δικαιοσύνης Παρασκευόπουλου θέλει να φαίνεται πως  υπερασπίζεται την «συνταγματικά κατοχυρωμένη ανεξάρτητη λειτουργία της Δικαιοσύνης» και σέβεται τις κινητοποιήσεις εργαζομένων, για να καταξιώσει την αστική δημοκρατία και την πολυδιαφημιζόμενη αστική κατάκτηση της διάκρισης των εξουσιών, ενώ επί της ουσίας τα  περιθώρια του δικαστηρίου να καθορίζονται μεταξύ του νομικού πλαισίου και των πολιτικών και κοινωνικών συσχετισμών.

Κι είναι  αυτοί οι συσχετισμοί που  ο Δ. Κοντομηνάς, απροκάλυπτα, με μεγάλη θρασύτητα με την παρέμβασή του στην πρωινή εκπομπή «happy day», θέλησε να υπενθυμίσει ότι γέρνουν υπέρ της κυρίαρχης τάξης.

Το τραγελαφικό είναι πως αφορμή γι’ αυτήν την παρέμβαση έδωσε σχόλιο παρουσιαστή που μάλλον έγινε από προσπάθεια διαφοροποίησής του, σε αναζήτηση ευφυολογημάτων, προβολής του και κόντρας με δημοσιογράφο που φαίνεται να επαναλαμβάνει τη φωνή του εκάστοτε κυρίου του, σε μια εκπομπή που την έχει καταπιεί η κυρίαρχη ιδεολογία. Μ’ αυτή την παρέμβαση δεν αποκαλύπτονται μόνο η υποκρισία ανάμεσα στο σύνθημα για την ελευθερία της έκφρασης και την εξάρτησή της από την εξουσία του μεγάλου κεφαλαίου ούτε οι ασφυκτικοί έλεγχοι  στα ΜΜΕ σ’ εκείνα τα στοιχεία  που μπορεί να υπονομεύσουν τις οικονομικές σχέσεις που τα στηρίζουν –αυτά είναι γνωστά. Αυτό που αποκαλύπτει, συμπυκνωμένο σε μια εικόνα μερικών λεπτών, είναι η συμπεριφορά πολλών εργαζομένων σε χώρους δουλειάς που χωρίς ταξική συνείδηση και χωρίς  οργάνωση γίνονται έρμαια των εργοδοτών τους, με κάποιους συναδέλφους τους  να φιλοδοξούν για τον εαυτό τους το  ρόλο του επιστάτη που υπερασπίζεται τον εργοδότη του. Κι αν κάτι εντυπωσιάζει είναι η θρασύτητα του κατηγορούμενου για το σκάνδαλο του Τ.Τ εργοδότη, ο οποίος σε ένα συνονθύλευμα φασιστικού και ρατσιστικού λόγου εκθειάζει το πινάκιον φακής που οι ιδιωτικές επιχειρήσεις προσφέρουν στην κοινωνία για τα κέρδη που το ταξικό κράτος τις  επιτρέπει να αποκομίζουν από την υγεία, ανησυχεί για την απειλή της μουσουλμανοποίησης από τους μετανάστες και απαιτεί επειδή πληρώνει, για προσφερόμενη εργασία βέβαια, από τους εργαζόμενούς του απόλυτη πειθάρχηση.

Η σημερινή εικόνα  ενός εργοδότη, -κατηγορούμενου για απιστία και απάτη,- που ταπεινώνει δημόσια εργαζόμενους, και εργαζομένων που ψελλίζουν δικαιολογίες -γιατί πιθανόν δεν φαντάστηκαν ότι η συνήθης  κριτική για το ανεπαρκές κράτος, με μια λάθος διατύπωση κατά της ιδιωτικής πρωτοβουλίας θα επέφερε την μήνιν του εργοδότη τους και οι οποίοι εκ της θέσεώς τους μπροστά από το γυαλί πίστεψαν πως είναι ανώτεροι από  προλετάριοι- υπήρξε γιατί ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας αρνείται να παραδεχτεί και να συστρατευτεί στον αγώνα που γίνεται ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργασία και να αναγνωρίσει τους ταξικούς  του αντιπάλους.