ΔΙΛΗΜΜΑΤΑ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΟΣ

Το κυνήγι των εξήντα ευρώ, που είναι πενήντα, από ΑΤΜ σε ΑΤΜ, η αγωνία των συνταξιούχων για τις συντάξεις τους και των καταθετών για τις καταθέσεις τους, αγαπημένα θέματα των ΜΜΕ που με όλες τις δυνάμεις τους προπαγανδίζουν το ΝΑΙ στο δημοψήφισμα απειλώντας με όλες τις πληγές του Φαραώ στην περίπτωση επικράτησης του ΟΧΙ. Τα κρατικά κανάλια πιο συγκρατημένα προβάλλουν τις κυβερνητικές θέσεις ταυτίζοντας στο δημοψήφισμα αξιοπρέπεια του λαού και ΟΧΙ, για την επίτευξη μιας καλύτερης συμφωνίας με τους εταίρους μας στην ΕΕ.

               Και η  κοινή λογική μοιάζει να συνεχίζει να  δεινοπαθεί. Ψάχνει να βρει κανείς διαφορές ανάμεσα στο ΝΑΙ και το ΟΧΙ του δημοψηφίσματος της Κυριακής και το μόνο που διαπιστώνει είναι η υποταγή και στις δυο περιπτώσεις στην εικόνα της πολιτικής που επιβάλλει η κυρίαρχη ιδεολογία. Και οι δυο θέσεις πλήττουν την καρδιά της «λαϊκής βούλησης» απονευρώνοντας και διαστρεβλώνοντας τη σημασία του ΝΑΙ και ΟΧΙ κι ευτελίζοντας, γι’ αυτό και εξουδετερώνοντας, θεσμούς της αστικής δημοκρατίας που εκφράζουν, στα πλάισιά της,  την λαϊκή θέληση.  Αποδεικνύεται μ’  αυτό το δημοψήφισμα ότι  είναι αρκετά  σχηματική η προβληματική που αντιλαμβάνεται  την αντιπαλότητα Ν.Δ με ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ  μόνο σαν αντανάκλαση της σύγκρουσης ανάμεσα σε δυο αστικές μερίδες για την ηγεμονία στο συνασπισμό εξουσίας. Επιπρόσθετα και μακροπρόθεσμα πρόκειται και  για τη διαφοροποίηση ανάμεσα σε στρατηγικές διαχείρισης της εξουσίας που αφορούν και  τις σχέσεις ανάμεσα στην εξουσία και τις λαϊκές τάξεις. Μ’ αυτήν την οπτική μπορούμε να δούμε και τις επιπτώσεις που έχει  η κάθε μια αστική  στρατηγική στο εσωτερικό του μπλοκ εξουσίας. Μπορούμε δηλ. να υποστηρίξουμε ότι οι ανασχετικές επιδράσεις που βεβαιώνει στο λαό  πως  ασκεί η συγκυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ  στις άγριες μορφές  αύξησης  της καπιταλιστικής επίθεσης ενισχύει μακροπρόθεσμα τη θέση του μεγάλου κεφαλαίου, εφόσον συναινούμε οι ίδιοι στις επιλογές του,  και βάζει τα περιοριστικά όρια στη  δυνατότητα για αλλαγή αυτής  της πολιτικής, -κι έτσι δεν πολλαπλασιάζονται  οι δυνάμεις που μπορούν να ενταχθούν σε φορέα ρήξης. Η όλη πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ στρέφεται σε μια παροντική και στιγμιαία μικρο-ουτοπία, αντίσταση στην Ευρώπη της λιτότητας, εκπονώντας ιδανικά σχέδια και εξαίροντας την ουτοπική φαντασία με διαβεβαιώσεις για την υποχώρηση των εταίρων στις απαιτήσεις τους, για να μας κλέψει τη συναίνεσή μας. Χωρίς ανάλυση της πραγματικότητας, προετοιμασία, σχέδιο χρησιμοποιούν οι συγκυβερνώντες συνειδητά, προς όφελος του κεφαλαίου, όλες τις εναλλακτικές εκδοχές και μέσα έκφρασης λαϊκής θέλησης,  που χρόνια τώρα πιστεύαμε πως μπορούν να γίνουν τα όπλα μας στους αγώνες μας –μόνο που ξεχάσαμε πως δεν θα έπρεπε να στρέφονται ενάντια στα καπιταλιστικά συμφέροντα.

 Κονταροχτυπιούνται οι υποστηρικτές του ΝΑΙ και του ΟΧΙ χωρίς να είναι σε θέση να ξεμπλέξουν τις θέσεις τους, αφού και οι δυο μιλούν για ευρώ και ΕΕ, για διαπραγμάτευση  και πρόσθετα μέτρα στην οικονομία και ομνύουν στη Ενωμένη Ευρώπη της φαντασίας μας.  Διαφοροποιούνται στις συνέπειες της μιας ή άλλης επιλογής,  οι οποίες όμως ενώ θα είναι απόλυτα υλικές θα οφείλονται σε αιτίες ηθικών αποχρώσεων. Δεν είναι άρνηση της  ΕΕ ένα ΟΧΙ, είναι αξιοπρέπεια για την κυβέρνησή μας. Είναι  αποδοχή της ΕΕ ένα ΝΑΙ δεν είναι υποταγή σε μνημόνια. Σαν όλα να κινούνται στη σφαίρα του συμβολικού, ακριβώς για να μην αμφισβητηθεί τίποτε επί του πραγματικού που μπορεί να οδηγήσει σε αμφισβήτηση συνολικά της καπιταλιστικής εξουσίας

Με τα ΝΑΙ και τα ΟΧΙ του δημοψηφίσματος  τίποτε δεν αμφισβητείται παρά μόνο ονομαστικά. Και για άλλη μια φορά η εικόνα παίρνει τη θέση της πραγματικότητας, το ομοίωμα υποκαθιστά το υπόδειγμα. Κι ακόμα και σ’  αυτήν την προσομοίωση αντίστασης περίσσεψαν οι εκφοβισμοί και οι απειλές –ποιος να τολμήσει να προχωρήσει σε πραγματική, οργανωμένη, στοχευμένη σύγκρουση με τα καπιταλιστικά συμφέροντα;   Γι’  αυτό και η αντίθεση ανάμεσα στα δυο, με την έννοια της υπεράσπισης κάποιας θέσης, είναι εντελώς πλασματική. Είτε η συμπόρευση με το ΝΑΙ, και τη στήριξή του, είτε με το ΟΧΙ  συσκοτίζει την πραγματική αντίθεση, που είναι με τα καπιταλιστικά συμφέροντα που εκφράζει η ΕΕ, και εξουδετερώνει  στην κοινωνία κάθε προοπτική αληθινής σύγκρουσης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ επικαλούμενος την ιδεολογία που ονομάστηκε αριστερή  και  στην δεκαετία του ’60 ταυτίστηκε με τον εκσυγχρονισμό και τη δημοκρατικότητα, χωρίς αμφισβήτηση του καπιταλισμού,  και χρησιμοποιώντας τις κομμουνιστικές καταβολές πολλών στελεχών του δεν καθιστά,  με την πολιτική που ασκεί,  μόνο τον εαυτό του πολιτικά και ιδεολογικά αφερέγγυο, αλλά και την ίδια την ιδεολογία του, που βαφτίζεται αριστερή και στην οποία η κυρίαρχη προπαγάνδα αθροίζει και την κομμουνιστική, διάτρητη, με προσπάθεια να συμπεριληφθεί σ’  αυτή και το ΚΚΕ. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μείνει χωρίς πολιτική και ιδεολογία.  Ούτε καν ως αντιφασιστική δύναμη  δεν λειτουργεί, όταν η πρότασή του για το δημοψήφισμα βρίσκει ανταπόκριση στην Χρυσή Αυγή, η οποία όλο και πιο σοβαρά παίρνει μέρος στο επίσημο πολιτικό παιχνίδι, προετοιμάζοντας έτσι το έδαφος για το επόμενο στάδιο του πολιτικού σκηνικού και φυσικοποιώντας τον εκφασισμό της κοινωνίας.

               Αν μπορεί να υπάρξει κάτι θετικό  στο δημοψήφισμα είναι πως τίθεται, με την παρέμβαση του ΚΚΕ, το πραγματικό δίλημμα που είναι ή «ο λαός πρωταγωνιστής των εξελίξεων  με ισχυρό ΚΚΕ» ή «τα επόμενα χρόνια θα μετρήσει νέες απογοητεύσεις, νέες ήττες και μάλιστα σε μάχες που δεν θα έχει καν δοκιμάσει να δώσει». Δίλημμα που βεβαίως από τα ΜΜΕ δεν προβάλλεται αλλά επιμένουν στην αναζήτηση διαφοροποιήσεων στο ΝΑΙ και ΟΧΙ και  στην αποτυχία τους να τα διαχωρίσουν αυξάνουν τις κορώνες πατριωτισμού και κινδυνολογίας.

          Το Κομμουνιστικό Κόμμα τα ξεκαθαρίζει:

 «Το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα θα μεταφραστεί από την ελληνική κυβέρνηση ως έγκριση της δικής της αντιλαϊκής πρότασης των 47+48 σελίδων. Το ΝΑΙ θα μεταφραστεί ως συγκατάθεση στα βάρβαρα μέτρα της τρόικας και «παραμονή στην ΕΕ με κάθε θυσία», όπως λένε η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, το ΠΟΤΑΜΙ. Και οι δυο απαντήσεις οδηγούν στο ΝΑΙ στην ΕΕ και την  καπιταλιστική βαρβαρότητα.     

Ο λαός να σηκώσει το ανάστημά του και να εκφράσει, με όλα τα μέσα και τους τρόπους, στο δημοψήφισμα την αντίθεσή του στην ΕΕ και τα μνημόνια διαρκείας της. Να μην επιλέξει ανάμεσα στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη. Να «ακυρώσει» αυτό το δίλημμα, ψηφίζοντας στην κάλπη την πρόταση του ΚΚΕ.

ΟΧΙ  ΣΤΗΝ ΠΡΟΤΑΣΗ  ΕΕ-ΔΝΤ-ΕΚΤ.

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ

ΑΠΟΔΕΣΜΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ, ΜΕ ΤΟ ΛΑΟ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ.»