ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΕ ΤΟ ΤΗΛΕΧΕΙΡΙΣΤΗΡΙΟ

Στην τηλεμαχία, μόνο κατ’ όνομα, των αρχηγών των έξι πολιτικών κομμάτων που εκπροσωπούνται στη βουλή, ακούστηκαν σε περίληψη οι γνωστές θέσεις των κομμάτων, με τους δημοσιογράφους στην πλειοψηφία τους να διαμορφώνουν ερωτήσεις για γνωστές απαντήσεις στα γενικά ζητήματα που είχαν αποφασιστεί. Κάποιες ελάχιστες ερωτήσεις ήταν στοχευμένες κι απαιτούσαν συγκεκριμένες απαντήσεις, (π.χ. για τις υποκλοπές στον Κ. Μητσοτάκη) ιδιαίτερα στους αρχηγούς των δυο πρώτων κομμάτων, ενώ και κάποιες άγγιζαν τα όρια της γραφικότητας (π.χ. ερώτηση για το ενεργειακό αποτύπωμα του Γ. Βαρουφάκη).

         Κι αυτή η τηλεμαχία δεν αποτελεί παρά ένα μικρό λιθαράκι σε μια δομή εξουσίας που έχει επενδύσει για την κυριαρχία της στη συναίνεση, χειραγωγώντας τις μάζες. Όσο με την ψυχολογική χειραγώγηση ελέγχεται η όποια λαϊκή δυσαρέσκεια, η κυρίαρχη εξουσία θα συνεχίζει να εμφανίζεται ως ήπια δύναμη με τους κατασταλτικούς μηχανισμούς της βέβαια πάντα σε επιφυλακή ή σε επιλεκτικές δράσεις. Οι δε υποψήφιοι των εκλογών που θα προβάλλονται θα είναι όσοι εξαίρουν την ανωτερότητα της αστικής δημοκρατίας, δηλώνουν το σεβασμό τους για τις αγορές, εκφράζουν το θαυμασμό τους για τους επενδυτές, τονίζουν τη σημασία των εργοδοτών για τη δημιουργία του πλούτου. Η αστική τάξη πια δεν χρειάζεται να νοθεύει τις εκλογές, αρκεί να χρηματοδοτεί και να υποστηρίζει τους υποψηφίους της, που δεν βρίσκονται βέβαια μόνο σε ένα κόμμα. Με όλο το μηχανισμό των μέσων ενημέρωσης που ελέγχεται από την κυρίαρχη εξουσία έχει η τελευταία τη δυνατότητα να εμφανίζει σε ωραίες συσκευασίες κατασκευασμένους πολιτικούς, εκτελεστικά όργανα της άρχουσας τάξης. Κι αν όλα σχετικά με την πολιτική μας φαίνονται ψεύτικα, είναι επειδή είναι. Η εξουσία της κυρίαρχης τάξης διαποτίζει τα μέσα ενημέρωσης, τις διαδικτυακές υπηρεσίες μας, την τέχνη μας, κυριολεκτικά όλη την κυρίαρχη κουλτούρα, διαποτίζει τα πάντα σε τέτοιο βαθμό που να πείθει ότι αυτός ο κόσμος της αδικίας είναι ένας φυσικός και αποδεκτός κόσμος. 

            Γι’ αυτό και ο λόγος του ΚΚΕ για έναν άλλο κόσμο χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, για έναν άλλο κόσμο που δεν στηρίζεται στον καπιταλιστικό τρόπο οργάνωση της παραγωγής απαξιώνεται σαν ουτοπικός και ανεφάρμοστος. Γιατί κοιτώντας και οι εκμεταλλευόμενες τάξεις με τα μάτια των εκμεταλλευτών τους θεωρούν απόλυτα φυσικό την επιδίωξη κέρδους ακόμα και από το νερό και το φαγητό των ανθρώπων. Κι έτσι αποδέχονται ως μεγάλη παραχώρηση αν και μόνο συζητείται η μείωσή κερδών από την εκμετάλλευση των βασικών αγαθών, όπως είναι το ηλεκτρικό ρεύμα. 

 Στην τηλεμαχία, συγκεντρωμένα και τα τέσσερα αστικά κόμματα που εκπροσωπούνται στη βουλή προσπαθούν να αναδείξουν τις διαφορές τους και καταλήγουν να διαφοροποιούνται από τις προσωπικότητες των αρχηγών τους. Μεγάλη η ποικιλία: Ο αλαζονικός πλούσιος γόνος μικροπολιτικός, ο καιροσκόπος πολιτικάντης, ο άχρωμος διεκπεραιωτής πολιτικών υποθέσεων, ο φασίστας πολιτικός απατεώνας, ο νάρκισσος κενολόγος. Όλοι τους κόπτονται για τα λαϊκά συμφέροντα, μιλούν εξ ονόματος των μεγάλων μαζών, κολακεύουν τους εργαζόμενους. Εκμεταλλεύονται τα οφέλη της τεχνολογίας για να προωθούν απλοϊκές αφηγήσεις που ενισχύουν τη δημοτικότητά τους. Λίγο πολύ μοιράζονται παρόμοια χαρακτηριστικά όσον αφορά τον τρόπο προβολής τους και τις αφηγήσεις που διαδίδουν. Τέτοια είναι η προβολή του αρχηγού ως αποφασιστικού ηγέτη με ισχυρή θέληση ή η παρουσίαση του ως σωτήρα με την αξιοποίηση της απογοήτευσης των πολιτών από τη διαφθορά και την ανικανότητα για αντιμετώπιση της φτώχειας και ανισότητας, η έμφαση σε ένα πρόβλημα, συνήθως η εγκληματικότητα ή το μεταναστευτικό, για να αυξηθεί το αίσθημα ανασφάλειας που συσπειρώνει και δικαιολογεί την κρατική βία, ο ισχυρισμός για τη τεχνοκρατική διέξοδο στην πολιτική. 

          Στις εμφανίσεις των πολιτικών στα μέσα ενημέρωσης περισσότερο σημασία δίνεται στη διαχείριση της πολιτικής και προσωπικής εικόνας των πολιτικών και λιγότερο λαμβάνεται υπόψη η αντιπαράθεση ιδεών και προγραμμάτων. Αν θεωρήθηκε επιτυχημένη η εμφάνιση του Κ. Βελόπουλου είναι γιατί ως γνώστης του τηλεοπτικού μάρκετινγκ, χωρίς αναστολές (δεν δίσταζε να πουλήσει επιστολές του Ιησού) αμύνθηκε με επίθεση, χρησιμοποίησε ένα λόγο απλό με μικρές φράσεις που μοιάζανε διαφανείς και με ανάλογη θεατρικότητα φάνηκε απόλυτα σίγουρος, ενώ εσκεμμένα το περιεχόμενο του λόγου του ήταν συγκεχυμένο. Όσοι θεώρησαν πετυχημένη την εμφάνισή του την είδαν ως θεατές. Μόνο που όταν ο πολίτης μεταμορφώνεται, χωρίς να το συνειδητοποιεί, σε απλό θεατή μιας εξουσίας σε αναπαράσταση, καταλήγει παθητικός και χειραγωγημένος πολίτης. 

          Έχουμε προχωρήσει σε μια εμπορική και υπερμεσολαβημένη εκδοχή της πολιτικής και στις εκλογές αυτό διογκώνεται, με τους πολιτικούς αρχηγούς να προσπαθούν να δαμάσουν την εικόνα τους. Κι αυτές συνεχίζουν, αν και σε μικρότερο ποσοστό από παλιότερα, να θεωρούνται από την πλειονότητα των ανθρώπων σε κάθε χώρα ως μια ευκαιρία για να μιλήσουν και ενδεχομένως να αλλάξουν την πολιτική της χώρας τους, ακόμη και όταν είναι σοκαρισμένοι που οι εκλογές απλά δεν το επιτρέπουν. Μόνο όμως όταν υπάρχει η πίεση από ένα οργανωμένο λαϊκό κίνημα η άρχουσα τάξη με τα κόμματά της μπορεί να διαπραγματευτεί, να υποχωρήσει και πραγματικά να αλλάξουν οι πολιτικές. Γι’ αυτό η ψήφος στο ΚΚΕ δεν είναι χαμένη ψήφος, επειδή αρνείται κυβερνητική σύμπραξη με αστικά κόμματα. Η πραγματική λαϊκή δύναμη δεν εκφράζεται με την ψήφο σε κόμματα με το κριτήριο του λιγότερου κακού, αλλά με την υπερψήφιση του ΚΚΕ που οργανώνει και κατευθύνει το λαϊκό κίνημα. 

          Στην ιδέα ότι οι εκλογές είναι η έκφραση της λαϊκής θέλησης, συμπυκνώνονται οι ευσεβείς πόθοι των λαϊκών μαζών, διαπαιδαγωγημένοι από την αστική προπαγάνδα ότι οι αστικές εκλογές επιτρέπουν στο μεγαλύτερο τουλάχιστον μέρος του πληθυσμού να εκφραστεί. Μόνο που δίνουν φωνή σε ψεύτικους φίλους, τί ήταν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, και αληθινούς εχθρούς, όπως ή κυβέρνηση Κ. Μητσοτάκη. Κι αν δεν αλλάζουν την κοινωνία οι εκλογές, όμως δίνουν την ευκαιρία για συσπείρωση των λαϊκών μαζών μέσα από το κομμουνιστικό κόμμα, για να δοθούν οι αγώνες σε όλα τα πεδία, στο δρόμο και στη βουλή.