ΛΟΓΙΑ ΠΑΝΩ ΣΤΑ ΑΠΟΚΑΪΔΙΑ

 

Οι δεκαήμερες σχεδόν πυρκαγιές σε Πελοπόννησο, Αττική και Εύβοια, που  εκτιμάται, όπως πληροφορούμαστε από την ειδησεογραφία, ότι άφησαν πίσω τους καμένη γη  παραπάνω από 900 χιλ. στρέμματα, αυξημένη κατά 336% έναντι του μέσου όρου 2002-2020, με την καταστροφή να χαρακτηρίζεται πρωτοφανής, ανάγκασαν τον πρωθυπουργό Κ. Μητσοτάκη να απευθυνθεί στους πολίτες δυο φορές με μήνυμα και να δώσει και τη δίωρη συνέντευξη τύπου. Μετά   τη συγγνώμη του στο προηγούμενο μήνυμά του για τις αδυναμίες που υπήρξαν στην κατάσβεση των πυρκαγιών, στην προσπάθειά του με την συγκαταβατικότητά του να του αναγνωριστεί η ανωτερότητά του, στη συνέντευξη τύπου είχε μια δικαιολογία για όλα. Για να εξαφανιστούν οι πραγματικοί υπεύθυνοι της τραγωδίας,  η φανερή και αφανής ηγεσία του τόπου.

Ξεκινώντας η συνέντευξη, ο Κ. Μητσοτάκη χαρακτήρισε τις πυρκαγιές ως πρωτοφανή επίθεση της φύσης, κατονόμασε την κλιματική κρίση ως αιτία γι’ αυτές, και αναφέρθηκε σε αλλαγή προσανατολισμού της οικονομίας, της λειτουργίας του κράτος και σε ενεργειακή πολιτική. Στη συνέχεια της συνέντευξης ανέπτυξε αυτή την αλλαγή προσανατολισμού, που δεν είναι άλλη απ’ αυτή που ήδη εφαρμόζεται σε όλους τους τομείς δηλ.  επιχειρηματικά σχέδια ιδιωτών σε δημόσια περιουσία. Εταιρείες αναλαμβάνουν την αναδάσωση, εταιρείες αναλαμβάνουν αντιπλημμυρικά έργα. Γενικά φάνηκε να θέλει να δείξει  ότι  συμπαραστέκεται στους καημούς και τους φόβους του απλού ανθρώπου  χρησιμοποιώντας  μισές αλήθειες και  ψέματα, κολακείες και υποσχέσεις που ενισχύουν την κοντόθωρη ματιά και τη γκρίνια του μικροαστού που πιστεύει πως όλα τα στραβά γύρω του οφείλονται  στη φαυλότητα των άλλων. Αρκεί λοιπόν η αλλαγή προσώπων ή αλλαγή νοοτροπίας για αλλαγή πολιτικής.

           Εν ολίγοις, πάνω από τα αποκαΐδια ο πρωθυπουργός επίσημα παρέδωσε κρατικές λειτουργίες σε ιδιωτικές επιχειρήσεις, δηλώνοντας για  το κράτος ανίκανο να διαχειριστεί χρήματα, εφαρμόζοντας επακριβώς πολιτικές αποφάσεις ήδη ειλημμένες. Κι έτσι κι επισήμως για άλλη μια φορά διέλυσε τις ψευδαισθήσεις που καλλιέργησε για δεκαετίες  η σοσιαλδημοκρατία, όταν η κυρίαρχη τάξη υποχωρώντας στους εργατικούς αγώνες με το κράτος πρόνοιας θέλησε να δώσει κύρος στο αστικό κράτος ως εκφραστή και εγγυητή ενός καθολικού και γενικού συμφέροντος υπεράνω κοινωνικών τάξεων. Επειδή όμως τέτοιου είδους καταστροφές επηρεάζουν σημαντικά όλες τις πτυχές της ζωής πολλών ανθρώπων και μπορεί να πυροδοτήσουν ανεξέλεγκτες καταστάσεις δεν έλειψε η μικροπολιτική εκμετάλλευση της τραγωδίας με πολλές υποσχέσεις για να δοθεί η  εντύπωση της άμεσης ικανοποίησης των πιο βασικών αναγκών.

        Στην Εύβοια είναι τεράστια η καταστροφή στον αγροτικό τομέα και το μέλλον όσων ασχολούνταν με τη μελισσοκομία, την υλοτόμηση,  τη ρετσινοσυλλογή και κάθε άλλη  δραστηριότητα που αφορούσε το δάσος είναι αβέβαιο ή και ανύπαρκτο. Φαίνεται πως η αλλαγή της χρήσης γης θα δρομολογηθεί άμεσα κάτω απ’ αυτές τις έκτακτες συνθήκες με τους κατόχους της εξαθλιωμένους να μην μπορούν να αντιδράσουν. Οι εταιρείες θα έχουν και εδώ τον πρώτο λόγο στο πέρασμα σε μια παραγωγή άλλου τύπου, χωρίς την ελάχιστη αναστολή στη διαχείριση της γης μπροστά στο κέρδος. Αυτό που ενδιαφέρει θα είναι η αποδοτικότητά της κατά το διάστημα που θα την εκμεταλλεύονται, με όποιο τρόπο.  

      Για δεκαετίες η μετατροπή της περιαστικής και αγροτικής γης σε αστική μέσω της οικοπεδοποίησης και της αυθαίρετης δόμησης,  από την οποία επωφελούνται κατά καιρούς, έστω και λίγο, ακόμα και τα λαϊκά στρώματα, ήταν πολιτική επιλογή, γιατί εξισορροπούσε σε ένα βαθμό την απουσία οποιασδήποτε κρατικής μέριμνας απέναντι στους οικονομικά ασθενέστερους. Δείχνοντας ανοχή και καλλιεργώντας το ίδιο το αστικό κράτος την παρανομία στην αξιοποίηση της γης, η κυρίαρχη τάξη προσπαθούσε να κερδίσει τη συναίνεσή τους σε μια καρικατούρα λειτουργίας του κράτους πρόνοιας. Στα χρόνια μας πια καθώς είναι οι εταιρείες που αναλαμβάνουν κυβερνητικές και κοινωνικές λειτουργίες βοηθούμενες από ένα επενδυτικό περιβάλλον που τις ευνοεί για να αυξήσουν τα κέρδη τους, θα είναι αυτές που θα εκμεταλλευτούν την καμένη γη. Στα επόμενα χρόνια θα βλέπουμε την εξάντληση των φυσικών πόρων στο πλαίσιο της κερδοφορίας με την οριστική αποξένωση από το φυσικό περιβάλλον και των ελάχιστων ανθρώπων που ακόμα το δέσιμο με τη γη γίνεται κομμάτι της προσωπικότητάς τους. Παρόλες τις περί αντιθέτου διακηρύξεις η φύση δεν  θεωρείται πηγή ζωής αλλά πηγή κέρδους. Δεν ενδιαφέρει ούτε κυβέρνηση ούτε εταιρείες εάν η οικονομική ανάπτυξη  που διαφημίζουν στρέφεται ενάντια στο φυσικό περιβάλλον. Συνειδητά  η πολιτική ηγεσία  ξεπουλάει τη γη και την παράδοση του λαού της χώρας στο χρηματιστήριο των τουριστικών αξιών ή της πράσινης ανάπτυξης για τα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης.

       Οι φωτιές για την κυρίαρχη εξουσία θεωρείται μια ευκαιρία για να προωθηθεί  η πράσινη ανάπτυξη σαν η λύση για την οικονομία  χωρίς καταστροφή του περιβάλλοντος. Μόνο που δεν λαμβάνεται υπόψη σε όλους τους διθυράμβους για την καθαρή ενέργεια των ανανεώσιμων πηγών  πως δεν απαιτείται μόνο ο αέρας ή ο ήλιος γι’ αυτό. Απαιτείται εξαγωγή υλικών για την κατασκευή ηλιακών συλλεκτών, ανεμογεννητριών και μπαταριών. Από πού θα προέλθει η ενέργεια για την κατασκευή όλων των ηλιακών συλλεκτών, των ανεμογεννητριών, των μπαταριών που θα χρειαστούμε; Τα συνεχώς αυξανόμενα επίπεδα χρήσης ενέργειας θα απαιτούν λοιπόν συνεχώς αυξανόμενα επίπεδα εξόρυξης υλικού. Και αυτά τα υλικά θα τα εξάγουν  κυρίως από χώρες  που είναι ήδη οικολογικά και κοινωνικά εκμεταλλευόμενες. Απλώς η καταστροφή του περιβάλλοντος από τις εξορύξεις δεν θα γίνεται στις χώρες του δυτικού καπιταλισμού. Τα ζητήματα λοιπόν που σχετίζονται με τη μετάβαση στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας είναι  κοινωνικοπολιτικά περίπλοκα και όχι μόνο τεχνικά και σε καμιά περίπτωση οι ειδυλλιακές εικόνες με τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα και τις ανεμογεννήτριες που κατά κόρον χρησιμοποιούνται από τον πρωθυπουργό για να πείσει για την αλλαγή οικονομικού μοντέλου κατά τας επιταγάς της ΕΕ δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.

          Όπως είναι πολύ βολικό και δεν δίνεται κανένα περιθώριο για πραγματική έρευνα σχετικά με τις πραγματικές αιτίες όλων αυτών των ακραίων γεγονότων, όπως οι πυρκαγιές,  αφού εξουσία και ΜΜΕ συντονισμένα τα αποδίδουν στην κλιματική αλλαγή, έτσι είναι πολύ βολικό η τεχνολογία να προβάλλεται όλο και περισσότερο ως μέσο για τον περιορισμό των κοινωνικών ανισοτήτων και την προστασία του περιβάλλοντος. Γιατί έτσι βγαίνουν από το κάδρο οι αιτίες της φτώχειας και της υπερεκμετάλλευσης του φυσικού περιβάλλοντος που οφείλονται στον καπιταλιστικό τρόπο οργάνωσης της παραγωγής.