Διαβάζουμε στον τύπο ότι το Υπουργείο Εξωτερικών καλεί Έλληνες και πλοία να μη συμμετάσχουν στον στολίσκο ακτιβιστών προς τη Λωρίδα της Γάζας και μάλιστα υπογραμμίζεται στην ανακοίνωση ότι «η χάραξη και άσκηση της εξωτερικής πολιτικής της χώρας είναι ευθύνη της κυβέρνησης, με γνώμονα την προώθηση των συμφερόντων της Ελλάδας».
Η κυβέρνηση Παπανδρέου επικαλείται το εθνικό συμφέρον, για να αποτρέψει τη συμμετοχή ελλήνων ακτιβιστών, συμμορφούμενη με τη βούληση της ισραηλινής κυβέρνησης. Για θεμελίωση μάλιστα των επιλογών της επιστρατεύει βασικές κατηγορίες της πολιτικής που η ίδια θεωρεί, σ’ άλλες περιπτώσεις, ανενεργές, όπως το εθνικό συμφέρον. Κάθε φορά που τα επιχειρήματα εξαντλούνται η κυβέρνηση ανασύρει «το εθνικό συμφέρον» για να μπαλώσει την επιχειρηματολογία της ή να επιβάλει τις αποφάσεις της (μηχανισμός στήριξης).
Η ανακοίνωση του ΥΠΕΞ αποκαλύπτει έναν τρόπο ιδεολογικής χειραγώγησης που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση. Η πίεση από τον Νετανιάχου μένει στο σκοτάδι και προβάλλεται η έκκληση του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ,(διεθνής οργανισμός, το κύρος του οποίου η Ελλάς δεν αμφισβητεί) ενώ η «αντικειμενική» διαπίστωση για την πρόθεση της ισραηλινής κυβέρνησης και η φροντίδα της ελληνικής κυβέρνησης για τις ανθρώπινες ζωές δικαιολογούν την απόφαση της να διακηρύξει τη διαφωνία της με αυτές τις ενέργειες. Ο λόγος της κυβέρνησης και σ΄ αυτήν την περίπτωση δεν είναι διαφορετικός από το λόγο που αρθρώνει για το μνημόνιο. Η αδυναμία του ελληνικού κράτους να προστατεύσει τους πολίτες του παίρνει μορφή εκβιαστικού διλήμματος -υπευθυνότητα,(άρα όχι συμμετοχή στην αποστολή) ή ανάληψη ευθυνών, (άρα κίνδυνος για τη ζωή) και βεβαίως ξεχνιούνται όλες οι αξίες για κοινωνική αλληλεγγύη η ανθρωπιστικό καθήκον. Δεν μπαίνει μάλιστα στον κόπο ούτε να δημιουργήσει, για να προτείνει, κάποιες νέες, έστω και απατηλές, αξίες και πρότυπα, αλλά ανασύρει τις ίδιες σταθερές αξίες που επικαλέστηκαν, για να δικαιολογήσουν εγκληματικές πολλές φορές επιλογές τους, όλοι οι μεταπολεμικοί κυβερνώντες της χώρας.
Ο Γ. Παπανδρέου και ως πρωθυπουργός ανακαλύπτει τον επίκαιρο χαρακτήρα λέξεων χιλιοειπωμένων, όπως ανθρώπινα δικαιώματα, ανοχή, αλληλεγγύη, άμεση δημοκρατία κλπ και προσπαθεί να οριοθετήσει ουδέτερους τομείς, μη πολιτικοποιημένους, αντιπαραθέτοντας την κοινωνία των πολιτών στο κράτος η την πολιτιστική πολυφωνία στην εθνική ιδεολογία. Έτσι θέλει να δώσει την εντύπωση ότι με τις ενέργειές του δεν επιχειρεί να θέσει σε εφαρμογή κάποιες αποφάσεις, που εξυπηρετούν συγκεκριμένα συμφέροντα, ασκώντας εξουσία πάνω στην κοινωνία, αλλά να ικανοποιήσει τα αιτήματα της κοινωνίας συμβιβάζοντας και προσπαθώντας να συγκλίνει τις διαφορετικές διεκδικήσεις. Με το λόγο του οργανώνει έναν κόσμο σχεδόν χωρίς αντιφάσεις, όπου όποιος υπακούει στους κανόνες του μπορεί να τον διαχειριστεί, να ελαχιστοποιήσει τους αστάθμητους παράγοντες και να αναδείξει τα αληθινά αιτήματα των πολιτών. Θέλει να ταυτίζει κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα με ζητήματα ηθικής. Όταν όμως απειλείται η αποτελεσματικότητα των πολιτικών επιλογών του επιστρατεύεται η φαρέτρα με τα παραδοσιακά ιδεολογικά εργαλεία, στην περίπτωση μας το εθνικό συμφέρον.
Η προσπάθεια για κατανόηση της πολιτικής συμπεριφοράς της κυβέρνησης και η ανίχνευση του είδους της πολιτικής της βοηθούν ν’ αναγνωρίσουμε τις άρρητες πολιτικές της αποφάσεις από την πρακτική έκφρασή τους.
Στην ανακοίνωση του ΥΠΕΞ, όπου αναγνωρίζεται ότι η κατάσταση στη Γάζα είναι μόνο ένα ανθρωπιστικό πρόβλημα αποφεύγοντας τη σύνδεσή του με τον τρόπο άσκησης πολιτικής του Ισραήλ στην περιοχή, ή και γενικότερα της Δύσης, αποκαλύπτονται οι σχέσεις και εξαρτήσεις της χώρας μας με το κράτος του Ισραήλ.
Η κυβέρνηση νομιμοποιείται να ασκεί εξωτερική πολιτική που θα κριθεί εκ του αποτελέσματος. Έωλος μένει ο τρόπος που προσπαθεί να την ασκήσει, καλύπτοντας την αδυναμία της με εκφοβιστικά επιχειρήματα και μάλιστα προς τους πολίτες της.
Τελικά περιορίζεται τόσο το κράτος, όσο να μη μπορεί να προσφέρει κοινωνικές υπηρεσίες στους πολίτες του, αλλά διατηρείται για να μπορεί να επιβάλλονται πολιτικές επιλογές που διαμορφώθηκαν στο ημίφως.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου