Σήμερα έφθασε στο κολοφώνα της η πολιτική με όρους επικοινωνίας, δηλαδή ο τρόπος άσκησης πολιτικής στη χώρα εδώ και δέκα χρόνια και βάλε...
Σε λιγότερο από ένα εικοσιτετράωρο το πολιτικό σύστημα έκανε κάτι σαν τούμπα 360 μοιρών για να σταθεί απολύτως απαράλλαχτο στα πόδια του.
Εντυπωσιακή χορευτική κίνηση:
Χθες αργά η αποχώρηση Λιάνη και οι δηλώσεις Αθανασιάδη.
Σήμερα το πρωί η έκτακτη συνάντηση με τον Παπούλια (ενώ ούτως ή άλλως υπήρχε προγραμματισμένο ραντεβού για αργότερα)
Με αφορμή αυτό η αναστολή της απεργίας των ΜΜΕ.
Ελάχιστη ώρα μετά την αναστολή της, το ξέσπασμα των επεισοδίων.
Για πρώτη φορά τέτοια εμμονική αναφορά σε αυτά στις ζωντανές συνδέσεις των καναλιών. Στη μετάδοση του Mega, ο παρουσιαστής διέκοπτε τη ροή του λόγου του και των παρεμβάσεων ανά δυο λεπτά για να αναφερθεί στους "μπαχαλάκηδες" και στα "μπάχαλα" ενώ η οθόνη δεν έδειχνε και τίποτα ιδιαίτερο - θα έλεγα πως από άποψη έντασης επεισοδίων, η σημερινή πορεία στην Αθήνα δεν ήταν κάτι ακραίο. Μάλλον χαμηλής έντασης ήταν.
Επιπλέον, να πλανάται στον αέρα η "απόφαση" των "αγανακτισμένων" για περικύκλωση της βουλής το βράδυ (ενώ η ψήφιση του μεσοπρόθεσμου είχε ήδη αναβληθεί για τέλη του μήνα), σε στυλ "το βράδυ έρχεται το τέλος του κόσμου, η λύση θα πρέπει να βρεθεί πριν νυχτώσει"
Υπέροχα τεχνητή δημιουργία κλίματος έκτακτης ανάγκης, ώστε να δικαιολογείται η συζήτηση περί κυβέρνησης εθνικής ενότητας.
Και έπειτα, όσο είναι σε εξέλιξη η συνάντηση Παπανδρέου - Σαμαρά, διαρροές στο δελτίο του Mega από βουλευτή της ΝΔ που είναι αποκλεισμένος λόγω επεισοδίων και συνομιλεί στο κινητό με το κανάλι και τον Σαμαρά, διαρροές για το τι πρόκειται να απαιτήσει ο Σαμαράς για να συναινέσει. (Άραγε, με τέτοια χαλαρότητα διεξάγονται οι διαβουλεύσεις για μια συγκυβέρνηση;)
Και ύστερα φήμες - το ΠΑΣΟΚ είναι έτοιμο να αποδεχθεί τους όρους της ΝΔ. Να προτείνει η ΝΔ πρωθυπουργό (φημολογία μάλιστα για τον αντιπρόεδρό της Δήμα), να αποσυρθεί ό,τι νόμος (ιθαγένεια) δεν αρέσει στη ΝΔ. (Άραγε, είναι συνηθισμένο το κυβερνών κόμμα να γίνεται αυτοβούλως το δουλικό του μείζονος αντιπολιτευτικού του σχηματισμού;)
Ένα γουστόζικο σκετσάκι που κραυγάζει πως το μόνο σίγουρο είναι π ω ς δ ε ν υ π ά ρ χ ε ι περίπτωση για συγκρότηση κυβέρνησης εθνικής ενότητας.
Όπως και επιβεβαιώνεται με τα βραδινά διαγγέλματα Παπανδρέου και Σαμαρά.
Αυτό που κατά τη γνώμη μου διημείφθη σήμερα ήταν μια πρόβα ώστε να μετρηθεί - σε όρους αποδοχής από την κοινή γνώμη - η δυναμική του χαρτιού της συγκυβέρνησης.
Το ευνοϊκό έδαφος για αυτό διαμορφώνεται εδώ και ένα μήνα με τους αγανακτισμένους: Εθνική ενότητα, καταδίκη των κομμάτων (και άρα σε δεύτερο επίπεδο, της ύπαρξης διαχωριστικών γραμμών που καθιστούν ανίερες κάποιες πολιτικές συμπράξεις), ανάγκη για αλλαγή (αίτημα που παρά τις πολλές εκατοντάδες ώρες αμεσοδημοκρατικών συνελεύσεων [sic] παραμένει τόσο κενό περιεχομένου και στόχευσης όσο και την πρώτη στιγμή)
Κανείς δε θέλει εκλογές. (Ο Σαμαράς ψέλλισε κάτι γιατί έπρεπε να ψελλίσει - το απαιτούσε η αληθοφάνεια του σεναρίου). Κανείς δε θέλει εκλογές γιατί εφόσον είναι πλέον δ ε δ ο μ έ ν η η χρεωκοπία (δεν μπορεί να μην είναι δεδομένη στη χώρα με τη μικρότερη πλέον πιστοληπτική αξιοπιστία παγκοσμίως), η σύντομη πορεία που έχει περισσέψει προς αυτήν δεν έχει πλέον σημασία.
Αυτό που τώρα και ήδη έχει τη μέγιστη σημασία είναι η επόμενη μέρα της και η διαχείριση της. Η σημερινή πρόβα εκεί αποσκοπεί - στο να ψηλαφιστούν τα όρια για το κατά πόσο το υπάρχον πολιτικό κατεστημένο, τα δυο αστικά κόμματα (και με όσους "ηλίθιους" προθυμοποιηθούν - σήμερα δήλωσε παρούσα η Δημ. Αριστερά, [οι φασίστες εννοείται είναι εγγυημένοι]), θα μπορέσουν να ηγηθούν και την ημέρα της καταστροφής και την επόμενη.
Με αυτό τον τρόπο η καταστροφή δε θα μπορεί να νοηθεί ως απόρροια των πολιτικών επιλογών. Θα γίνει μοίρα, εξωγενές γεγονός, που έτυχε να μας συμβεί και που με καρτερία ο κατεστημένος δικομματισμός αντιμετώπισε πριν, τώρα και μετά.
Σήμερα τα αστικά κόμματα προλείαναν το έδαφος για την οσονούπω ένωσή τους. Χάρη σε αυτή θα αυξήσουν την επιφάνειά τους και τη δύναμη της άνωσης τους, ώστε το τεράστιο κύμα που θα έρθει, να τα ανασηκώσει και έπειτα, όταν φύγει για να χτυπήσει αλλού, να τα αφήσει και πάλι κάτω, ήρεμα.
Αυτό βέβαια είναι η μία διάσταση - η αυτοσυντήρηση και διάσωση του υπάρχοντος και κατεστημένου πολιτικού προσωπικού.
Η άλλη είναι, πως μετά τη χρεωκοπία θα χρειαστεί πραγματική και σκληρή καταστολή. Η αστική τάξη, ενιαία, θα πρέπει να χαράξει και περιφρουρήσει τα συμφέροντα της στο νέο σκηνικό. Και τότε δε θα ναι καιρός για παιχνιδάκια με τους πληγωμένους μικροαστούς.
Ιδίως αν αυτοί έχουν στο εντωμεταξύ αγανακτήσει πραγματικά, καθ' οτι το πρωί της καταστροφής θα διαπιστώσουν πως δεν είναι πλέον μικροαστοί αλλά έχουν γίνει αυτό που τόσο φοβούνται και ξορκίζουν τώρα στις πλατείες, δηλαδή πρώην μικροαστοί και ούτε καν προλετάριοι. Νεόπτωχοι και περιττοί...
Σήμερα όλοι κοιτάξαμε την τελευταία παράσταση στην αρένα της πολιτικής επικοινωνίας. Αύριο αρχίζουν οι τελευταίες μέρες της Πομπηίας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου