ΤΑ ΕΡΕΙΠΙΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ ΜΑΣ

 

Στη  Μέση Ανατολή οι χώρες η μια μετά την άλλη με τον ένα ή τον άλλο τρόπο μπαίνουν σ’ έναν πόλεμο που δεν φαίνεται να έχει τέλος, παρά μόνο κάποιες παύσεις.  Το Ισραήλ, με την αλαζονεία της δύναμης που στηρίζεται στην άνευ όρων υποστήριξη των ΗΠΑ και όλης της Δύσης, αφού ισοπέδωσε τη Γάζα και σκοτώνει χωρίς ενδοιασμούς τα γυναικόπαιδά της, αφού εισέβαλε στο Λίβανο και προχώρησε σε στρατιωτικές επιχειρήσεις στη Συρία, Υεμένη και τελευταία στο Ιράν,  διαμαρτύρεται για την ανταπόδοση χτυπημάτων από το Ιράν. Η Αμερική βομβάρδισε πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν και το Ιράν ανταπάντησε, αφού προειδοποίησε,  με βομβαρδισμό αμερικανικών βάσεων στο Κατάρ. Και μετά δυο μέρες ο Ντ. Τραμπ στα περιορισμένα αντίποινα του Ιράν με μια μεγαλόστομη ανάρτηση  θριαμβολογεί  για το τέλος του πολέμου, με το Ισραήλ να επιβεβαιώνει τη συμφωνία του για την πρόταση εκεχειρίας,  ενώ λίγο πιο μετά ο πρόεδρος των ΗΠΑ δηλώνει την απαρέσκειά του για τους δυο αντιμαχόμενους που παραβίασαν την εκεχειρία. 

          Και όλα αυτά σαν να είναι παιχνίδι, σαν να μην σκοτώνονται άνθρωποι, ενώ την ίδια στιγμή οι ρίψεις βομβών από  το Ισραήλ δεν σταματούν και η σφαγή των Παλαιστινίων στη Γάζα δεν έχει τέλος. Στη δε χώρα μας, η  κυβέρνηση του Κ. Μητσοτάκη επαναλαμβάνει, χωρίς να τα εννοεί, ευχές για αυτοσυγκράτηση, επανεκκίνηση συζητήσεων για το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης, ενώ η αμερικανική βάση της Σούδας στην Κρήτη δεν φαίνεται να είναι αμέτοχη στις πολεμικές επιθέσεις.

         Μετά την καταστροφή των κρατών του Ιράκ, της Λιβύης, της Συρίας φαίνεται ότι ήρθε και η σειρά του Ιράν, που η Δύση, στον κατάλληλο χρόνο, θα συμβάλλει με διάφορους τρόπους να διαλυθεί, έτσι ώστε ο δυτικός ιμπεριαλισμός να κυριαρχεί ολοκληρωτικά στη Μ. Ανατολή. Επειδή δηλ.  τα οργανωμένα κράτη εξασφαλίζουν ένα πλαίσιο για ανάπτυξη δραστηριοτήτων με την καθιέρωση κανόνων,  μπορούν να αντισταθούν πιο αποτελεσματικά σε επιθέσεις των ιμπεριαλισμών της Δύσης  που απειλούν την επιβίωσή τους, γι’ αυτό και τα ιμπεριαλιστικά κράτη συμφωνούν στη διάλυση στο όνομα της δημοκρατίας, ελευθερίας κλπ. όσων κρατών δεν μπορούν να χειραγωγήσουν, αφήνοντας πίσω τους αίμα και ερείπια.                            Με  τον απρόκλητο βομβαρδισμό του Ιράν από τις ΗΠΑ έχουμε εισέλθει σε νέα φάση παγκόσμιας βαρβαρότητας, υπό την ηγεσία της Δύσης, στην οποία όλα τα προσχήματα έχουν εγκαταλειφθεί και μόνο η λογική της ωμής, ανεξέλεγκτης βίας παραμένει. Κι αυτό είναι πέρα από μια καταστροφική απειλή για τη διεθνή ειρήνη κι ένα σαφές μήνυμα σε οποιοδήποτε μη πυρηνικό έθνος ότι μπορεί να βομβαρδιστεί και να κακοποιηθεί κατά βούληση των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, αλλά και για τις λίγες ελευθερίες που έχουμε ακόμα μέσα στην ίδια τη Δύση. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ περνώντας την κόκκινη γραμμή δεν μπήκε καν στον κόπο να κατασκευάσει ένα ίχνος συναίνεσης, παρά τη συντριπτική δημόσια αντίθεση, ή τουλάχιστον να επιδείξει  την παραμικρή υποκριτική υπηρεσία στο διεθνές δίκαιο. Και το ότι το έκανε με την πλήρη υποστήριξη της Ε.Ε και του Ηνωμένου Βασιλείου, σηματοδοτεί μια αποφασιστική στροφή. Αυτό σημαίνει ότι δεν θα έχουν κανέναν ενδοιασμό να παραμερίσουν οποιουσδήποτε ηθικούς, νομικούς, συνταγματικούς και δημοκρατικούς περιορισμούς εξακολουθούν να στέκονται εμπόδιο στην απελπισμένη προσπάθειά τους να διατηρήσουν την δύναμή τους.

        Και σ’ αυτόν τον πόλεμο εναντίον του Ιράν παρακολουθούμε την ίδια, προφανή εκδοχή των αφηγήσεων εκ μέρους των ΗΠΑ του πολέμου στο Ιράκ το 2003, που προωθούνται όμως από έναν πιο απογοητευτικό πρόεδρο των ΗΠΑ. Τότε ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Κ. Πάουελ παρουσίαζε τα στοιχεία και ανέλυε τους κινδύνους από το εργοστάσιο παραγωγής χημικών όπλων στο Ιράκ, που δήθεν δεν άφηνε άλλη επιλογή στον Τζ. Μπους, για τη σωτηρία του πλανήτη, από την εισβολή στο Ιράκ. Ο πόλεμος ισοπέδωσε το Ιράκ, αφάνισε πάνω από ένα εκατομμύριο Ιρακινούς, χημικά δεν βρέθηκαν και κανένας από τη δημοκρατική Δύση δεν λογοδότησε.

      Αυτή τη φορά όμως, καθώς έχει περάσει ενάμισης χρόνος που οι ισραηλινές επιθέσεις εξοντώνουν μεθοδευμένα και συστηματικά τον παλαιστινιακό λαό παραβιάζοντας κάθε γράμμα του Διεθνούς Δικαίου,  οι ΗΠΑ και η Δύση γενικότερα που την υποστηρίζει, με την απολεσθείσα αξιοπιστία τους, δεν είναι δυνατόν πια να εξαπατούν με τις δράσεις και τα λόγια τους.  Όσο κι αν το ελεγχόμενο σύστημα πληροφοριών γεμίζει με προπαγάνδα και ψέματα είναι τουλάχιστον ντροπιαστικό οι λαοί να συνεχίζουν να υποστηρίζουν τα πολεμοχαρή κράτη της Δύσης,  αφού έχουν ανακαλύψει ότι τους έχουν εξαπατήσει τόσες φορές. 

        Κι αν ο Ντ. Τραμπ φαίνεται να ενδιαφέρεται να κλείσει σ’ αυτή τη φάση  αυτό το μέτωπο με το Ιράν είναι γιατί μάλλον κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η Ισραηλινή επίθεση σ’ αυτό έχει φτάσει στα όρια της, εφόσον δεν ευδοκιμεί η επίτευξη της αλλαγής του καθεστώτος της Τεχεράνης στην παρούσα φάση.  Συγχρόνως,  η άμεση συμμετοχή της Ουάσινγκτον έχει προκαλέσει διαφωνίες στο εσωτερικό και πάντα υπάρχει ο φόβος ότι  θα μπορούσε να την καθηλώσει σ’ ένα βάλτο, όπως στο Ιράκ, απ’ όπου δύσκολα θα απομπλεκόταν. Από την άλλη, το  Ιράν μπορεί να φάνηκε προετοιμασμένο για μια παρατεταμένη σύγκρουση με το Ισραήλ, αλλά σίγουρα η κατάπαυση του πυρός που πρότειναν οι Αμερικανοί θεωρήθηκε και για την Τεχεράνη ως μια ασφαλής και αποδεκτή διέξοδος. Με την προϋπόθεση βέβαια ότι δεν πρόκειται για ένα ακόμα αμερικανοισραηλινό τέχνασμα. Γιατί το Ισραήλ και οι ΗΠΑ με ουραγό την Ε.Ε δεν διστάζουν να καταπατούν συμφωνίες, να λένε ψέματα, να  καταργούν στην πράξη όλες τις προστασίες που είχαν συμφωνηθεί για τους αμάχους μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

       Οι μεγάλες δημοκρατίες της Δύσης έχουν καταστήσει επί του πρακτέου σαφές ότι πιστεύουν πως  δεν υπάρχουν περιορισμοί στην εξαχρείωση που μπορούν να έχουν οι ιμπεριαλιστές  απέναντι σε εκείνους στους οποίους επιτίθενται. Ψελλίζουν, έτσι για άλλοθι,  κάποιες αντιρρήσεις για τις ενέργειες του Ισραήλ, ενώ  επιτρέπουν τη γενοκτονία ενός ιθαγενούς λαού, παγιδευμένου και λιμοκτονούντος, που περνάει μήνες μέσα στην κόλαση που οι Ισραηλινοί έχουν δημιουργήσει, χωρίς κανένα μέσο να υπερασπιστούν τον εαυτό τους.  Γι’ αυτό μοιάζει κοροϊδία οι χώρες της Δύσης να έχουν το ένα μνημείο μετά το άλλο για το «Ολοκαύτωμα», αλλά να μην θέλουν να αναγνωρίσουν ότι κάποιο συμβαίνει μπροστά τους. Στην ερειπωμένη Γάζα θάβεται και η ανθρωπιά μας;

       Σε ποιο σύμπαν αυτό είναι φυσιολογικό; Πώς υποτίθεται μπορούμε να  συνεχίζουμε να παρακολουθούμε έναν λαό να λιμοκτονεί και να μην τυγχάνει προστασίας μέρα με τη μέρα; Η ατιμωρησία του Ισραήλ αποτελεί κίνδυνο για ολόκληρο τον κόσμο. Είναι αδιανόητο ο κόσμος να έχει γίνει μάρτυρας αυτής της φρίκης χωρίς καμία αντίδραση. Είναι το πιο φρικτό έγκλημα που διαπράττεται χωρίς καμία παρέμβαση, χωρίς καμία βοήθεια, μ’ ένα  αντιπολεμικό κίνημα που δεν  γίνεται πιο μαζικό, πιο ενεργό.