ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗΣ ΝΙΚΗΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ

 Σήμερα, πάνω από ένα τέταρτο του αιώνα μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ, ο κυρίαρχος λόγος της καπιταλιστικής Δύσης κατάφερε ώστε σε μεγάλο μέρος εργαζομένων της Δύσης κάθε συζήτηση περί κομμουνισμού να καλλιεργεί τη βεβαιότητα για ταύτιση φασισμού-κομμουνισμού, και επι το ...διακριτικότερο σταλινισμού,  ή στην καλύτερη περίπτωση να προκαλεί συναισθήματα συμπάθειας, λύπης και απογοήτευσης για οποιοδήποτε σύστημα  θα μπορούσε να χαρακτηριστεί  κομμουνιστικό ή ακόμα και σοσιαλιστικό. Δηλ. κατάφερε ώστε η πίστη για το ενδεχόμενο μιας σοσιαλιστικής κοινωνίας στο άμεσο, ακόμα και στο απώτερο μέλλον, να περιοριστεί στους λίγους κομμουνιστές που επιμένουν πως η εξέλιξη της ιστορίας  ως εξέλιξη των συγκρουόμενων συμφερόντων δεν σταματά με τον καπιταλισμό κι αναγνωρίζουν ότι η συγκρουσιακή φύση του καπιταλισμού περιέχει μεν τις δυνάμεις της εξέλιξής του αλλά και ταυτόχρονα τις δυνάμεις της ανατροπής του. Κι αν τώρα φαίνεται πως επικρατούν συνθήκες ανασχετικές για την οργάνωση όλων εκείνων των δυνάμεων που θεωρούν όχι μόνο πως ο καπιταλισμός είναι ένα άδικο κοινωνικό σύστημα και πρέπει να αντικατασταθεί, αλλά και πιστεύουν σε μια σοσιαλιστική κοινωνία που θα τον διαδεχθεί, μην ξεχνάμε πόσο αήττητος φαινόταν και ο Χίτλερ πολιτικά και στρατιωτικά στα πρώτα χρόνια της εξουσίας του.

               Και μέρα που είναι, 72^η επέτειος από την άνευ όρων παράδοση της ναζιστικής Γερμανίας με την κόκκινη σημαία της ΕΣΣΔ να κυματίζει στην πρωτεύουσά της, το Βερολίνο,  το πρωτοσέλιδο του Ριζοσπάστη της 8^ης Μαίου 1945 για την αντιφασιστική νίκη των λαών μας υπενθυμίζει τη σημασία εκείνης της νίκης και τη συμβολή της ΕΣΣΔ,  πέρα από τις μετέπειτα διαστρεβλώσεις της.

«Ο φασισμός, ο μεγαλύτερος κίνδυνος που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα, συντρίφτηκε στρατιωτικά. Μέσα στη βρωμερή  φωλιά του εξοντώθηκε το φασιστικό θεριό, που πριν από 5 χρόνια ξεκίνησε, με τους δορυφόρους του, για να επιβάλει σε όλο τον κόσμο τα ματωβαμένα σύμβολα του μίσους, του εγκλήματος, του χιτλερικού σκότους και βαρβαρότητας. (…)

Ο φασισμός, η πιο αντιδραστική δύναμη που γνώρισε η ιστορία, είναι γέννημα και θρέμμα των πιο αντιδραστικών κύκλων του Κεφαλαίου, η πιο άγρια μορφή του γερμανικού ιμπεριαλισμού. Όταν πριν από 12 χρόνια στις 30 Ιανουαρίου, οι παγκόσμιοι παράφρονες εγκληματίες Χίτλερ, Γκαίριγκ, Γκαίμπελς, Χίμμλερ, πήραν εντολή από τους μεγαλοβιομήχανους Τίσσεν, Ζίμενς, Κρούπ να αναλάβουν την εξουσία και με τη φωτιά και το σίδερο να εξοντώσουν το δημοκρατικό κίνημα στη Γερμανία, ένας μεγάλος κίνδυνος φάνηκε ότι επικρέμονταν σε όλη την Ευρώπη, σε όλον τον κόσμο. Ένας ήρωας, ο Γεώργιος Δημητρώφ, μέσα από τα χιτλερικά δικαστήρια σήκωσε τότε ψηλά τη σημαία και κάλεσε όλους τους λαούς να αποτρέψουν τον κίνδυνο που απειλούσε να μεταβάλει σε φασιστική ζούγκλα όλον τον κόσμο και να καταστρέψει τον πολιτισμό της ανθρωπότητας. Σχηματίστηκαν  σε όλες τις χώρες τα λαϊκά αντιφασιστικά μέτωπα, στη Γαλλία, στην Ισπανία και σε άλλες χώρες. Για μια στιγμή φάνηκε ότι θα θριάμβευαν οι λαϊκές δυνάμεις, ότι θα πνίγονταν κάτω από τη λαϊκή εξέγερση ο φασισμός. Και ήταν δυνατό ακόμα και τότε ΧΩΡΙΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ, ΧΩΡΙΣ ΤΟ ΑΙΜΑ ΠΟΥ ΧΥΘΗΚΕ, να σωθεί η ανθρωπότητα, να συντριβεί ο χιτλερικός και διεθνής φασισμός. Μα ήρθε η «πολιτική της μη επέμβασης», ήρθε η «πολιτική του Μονάχου» που εγκαινίασε τότε η πιο αντιδραστική μερίδα της Ευρώπης, με επικεφαλής τον Τσάμπελαιν, πολιτική που απέβλεπε να χρησιμοποιήσει τη χιτλερική Γερμανία σαν πυγμή κατά της Σοβιετικής Ένωσης. Και τότε ανέπνευσε ο χιτλερισμός και ενίσχυσε τις θέσεις του. Και τρίβοντας τα χέρια τους οι χιτλερικοί εγκληματίες και δολοφόνοι για την ανέλπιστη αυτή βοήθεια άρχισαν να καταλαμβάνουν ένα προς ένα τα αντιφασιστικά φρούρια της Ευρώπης. Έπεσε η δημοκρατική Ισπανία. Έπεσε η Αυστρία, η Τσεχοσλοβακία. Ξαπλώθηκαν οι φασιστικές δικτατορίες, κατά το χιτλερικό πρότυπο, στις άλλες χώρες και στη χώρα μας. Και όταν ο χιτλερισμός σύντριψε  το δημοκρατικό κίνημα  της Γερμανίας, κι όταν χάρη στην πολιτική του Μονάχου, δυνάμωσε  τις διεθνείς σχέσεις του, ξαπόλυσε την παγκόσμια λαίλαπα. Για να επιβάλει τη μισητή θεωρία της «ανωτερότητας της χιτλερικής ράτσας». Για να υποδουλώσει στη ράτσα αυτή όλον τον κόσμο και να τον κάνει δούλο στους Γερμανούς γιούγκερς και τους χιτλερικούς κυρίους του. Και να συντρίψει πρώτα απ’ όλα τη Σοβιετική Ένωση, που είναι η μεγαλύτερη δημοκρατική δύναμη στον κόσμο και το μεγαλύτερο εμπόδιο στο τυχοδιωκτικά παράφρονα σχέδια του φασισμού. Αίμα και πείνα, εγκλήματα και σφαγές, ομαδική παραφροσύνη και εξόντωση  εκατομμυρίων γεμίζουν τα 12 αυτά χρόνια της ιστορίας του χιτλερισμού, και ιδιαίτερα τα τελευταία 5½ χρόνια.

Μα ο φασισμός στην εξέλιξή του γέννησε τις ίδιες δυνάμεις που έγιναν ο νεκροθάφτης του. Και οι δυνάμεις αυτές ήταν όλοι οι δημοκρατικοί λαοί του κόσμου (…) Μα η μεγαλύτερη τιμή και δόξα για τον παγκόσμιο αυτό θρίαμβο ανήκει στη μεγάλη χώρα των Σοβιέτ. Ανήκει στη χώρα εκείνη, που, αψηφώντας  τα πάντα, έδωσε τη ζωή των παιδιών της, τα εργοστάσιά της, τα έργα πολιτισμού της για εξασφάλιση της νίκης. Πάνω από 8 εκατομμύρια ήταν οι σκοτωμένοι και απολεσθέντες και άλλα 10.000.000 οι χαμένοι από τον άμαχο πληθυσμό της Σοβιετικής Ένωσης. Χωρίς την άφθονη αυτή σπονδή σε αίμα. Χωρίς την άφθαστη μαχητικότητα και το σοβιετικό πατριωτισμό, που είχε πηγή του το γεγονός ότι υπερασπίζονταν τις σοσιαλιστικές κατακτήσεις. Χωρίς το σοβιετικό καθεστώς και την τρομερή στρατιωτική του δύναμη. Χωρίς τη μεγαλοφυΐα, την ικανότητα και τη διορατικότητα του μεγάλου Στάλιν, που είδε έγκαιρα  τον κίνδυνο και κινητοποίησε όλες της δυνάμεις της χώρας του. Και χωρίς τη ρεαλιστική  του πολιτική, που εξασφάλισε την παγκόσμια ενότητα των δημοκρατικών δυνάμεων. Χωρίς όλα αυτά, ή Ευρώπη και όλος ο κόσμος θάπεφτε στο χάος της μεγαλύτερης βαρβαρότητας και πισωδρόμησης και ο τροχός της ιστορίας θα γύριζε για πολλά χρόνια προς τα πίσω. Πολύ δίκαια, λοιπόν, η Σοβιετική Ένωση αναγνωρίζεται σαν αιμοδότης και πρωταθλητής της νίκης.(…)

Μα ο φασισμός δεν πρόκειται να εγκαταλείψει την εγκληματική του δράση επειδή στρατιωτικά ηττήθηκε. Προσπαθεί και θα προσπαθήσει, στηριζόμενος στους εθνικοσοσιαλιστές της Γερμανίας και σε όλες τις αντιδραστικές κρυπτοφασιστικές δυνάμεις της Ευρώπης, να συνεχίσει την εγκληματική του δράση σε όλους τους τομείς, στον κρατικό μηχανισμό, στην ιδεολογία και στην οργάνωση. Γι’ αυτό με τον τερματισμό του πολέμου στην Ευρώπη κατά του φασισμού, ανοίγει μια νέα περίοδος σκληρής πολιτικής πάλης, που γίνεται με επικεφαλής την πιο συνεπή δημοκρατική δύναμη της Ευρώπης, τη Σοβιετική Ένωση και με όλους τους δημοκρατικούς λαούς. Ο αγώνας αυτός για την εξοστράκιση του φασισμού και τον καθαρμό από όλα τα υπολείμματα του παίρνει ξεχωριστά δραματικές μορφές  στη χώρα μας. (…)»