ΕΠΕΤΕΙΟΙ ΑΛΛΗΛΟΑΝΑΙΡΟΥΜΕΝΕΣ

Κι επειδή μέρα που είναι, 9 Μαΐου, γιορτάζεται η επέτειος της υπογραφής της άνευ όρων συνθηκολόγησης της Γερμανίας το 1945, απόσπασμα από το διάγγελμα προς το λαό στις 9 Μαΐου 1945 του Ι.Β.Στάλιν μας υπενθυμίζει τις θυσίες του σοβιετικού λαού στον αγώνα του εναντίον του ναζισμού. 

       «(…)Οι μεγάλες θυσίες που κάναμε στο όνομα της ελευθερίας κα της ανεξαρτησίας της Πατρίδας μας, οι αμέτρητες στερήσεις και βάσανα που δοκίμασε ο λαός μας στη διάρκεια του πολέμου, η εντατική δουλειά στα μετόπισθεν και στο μέτωπο, που προσφέρθηκαν στο βωμό της Πατρίδας, δεν πήγαν χαμένα και στέφθηκαν με πλήρη νίκη κατά του εχθρού. Η αιώνια πάλη των σλαβικών λαών για την ύπαρξή τους και για την ανεξαρτησία τους έληξε με νίκη ενάντια στους Γερμανούς κατακτητές κα τη γερμανική τυραννία. Από σήμερα πάνω από την Ευρώπη θα κυματίζει το μεγάλο λάβαρο της λευτεριάς των λαών και της ειρήνης ανάμεσα στους λαούς. Πριν από τρία χρόνια ο Χίτλερ είχε δηλώσει πάνδημα ότι στα καθήκοντά του περιλαμβάνεται να διαμελίσει τη Σοβιετική Ενωση και αποσπάσει από αυτήν τον Καύκασο, την Ουκρανία, τη Λευκορωσία, τη Βαλτική και άλλες περιοχές. Είχε δηλώσει ευθέως: “Θα καταστρέψουμε τη Ρωσία, ώστε να μη μπορεί ποτέ να ορθοποδήσει”. Αυτό ήταν πριν τρία χρόνια. Αλλά δεν στάθηκε δυνατό να πραγματοποιηθούν οι παράλογες ιδέες του Χίτλερ, η πορεία του πολέμου τις εξανέμισε. Στην πραγματικότητα προέκυψε κάτι το εντελώς αντίθετο από κεινο για το οποίο παραληρούσαν οι χιτλερικοί. Η Γερμανία συντρίφτηκε κατακέφαλα. Η Σοβιετική Ένωση πανηγυρίζει τη νίκη, αν κα δεν προτίθεται ούτε να διαμελίσει ούτε να καταστρέψει τη Γερμανία. Σύντροφοι! Ο Μεγάλος Πατριωτικός Πόλεμος τελείωσε με πλήρη νίκη μας. Η περίοδος του πολέμου στην Ευρώπη έληξε. Αρχισε η περίοδος της ειρηνικής ανάπτυξης.(…)" 

           Κι επειδή η ημέρα της Ευρώπης γιορτάζεται την 9η Μαΐου, επέτειο της διακήρυξης Σουμάν το 1950, που επισκιάζει την επέτειο της ήττας του φασισμού το 1945, μπορεί στο μήνυμά του ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Π. Παυλόπουλος και κάθε επιφανής προσωπικότητα ανά την Ευρώπη να ισχυρίζεται για την ΕΕ ότι είναι «ο βασικός πυλώνας υπεράσπισης ιδίως της ειρήνης, της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης στον πλανήτη» συνδέοντας έτσι τις φρούδες υποσχέσεις της κυρίαρχης τάξης μετά την νίκη των λαών επί του φασισμού με την οικονομική ενοποίηση, σε ένα πρώτο στάδιο, για την κοινή διαχείριση της γαλλο-γερμανικής παραγωγής άνθρακα και χάλυβα υπό μίας ανώτατης αρχής –οι βάσεις της ΕΕ.

               Η άνευ όρων συνθηκολόγηση και παράδοση των ναζιστικών στρατευμάτων στον Κόκκινο Στρατό την ίδια μέρα στο Βερολίνο περνά στην σκιά, αφού η Ενωμένη Ευρώπη φρόντισε ήδη να εξισώσει κομμουνισμό και ναζισμό. Στις 23 Σεπτεμβρίου 2008, 409 μέλη του Ευρωπαϊκού κοινοβουλίου υπέγραψαν τη Διακήρυξη θεσπίζοντας την εορτή της 23ης Αυγούστου ως ημέρα μνήμης των θυμάτων του Σταλινισμού και του Ναζισμού. Και μ’ αυτή την πράξη συγκεκριμενοποιούνται οι άοκνες προσπάθειες της άρχουσας τάξης για να καταστραφεί κάθε ελπίδα για την εκ νέου διεκδίκηση από την εργατική τάξη ενός δικαιότερου τρόπου οργάνωσης της κοινωνίας. Κατασυκοφαντώντας τον κομμουνισμό κι αναγορεύοντας τον καπιταλιστικό τρόπο οργάνωσης της παραγωγής «τέλος» της ιστορίας, η εξέλιξη των συγκρουόμενων συμφερόντων σταματά με τον καπιταλισμό και οτιδήποτε πέραν αυτού είναι αδιανόητο. 

               Κι αν στις χώρες που είχαν απελευθερωθεί από την Αντίσταση εκδηλώθηκαν τάσεις προς εγκαθίδρυση σοσιαλίζοντος καθεστώτος που ελάχιστα συμβιβαζόταν με τον οικονομικό φιλελευθερισμό και προς μια οργάνωση όπου η δημοκρατία δεν θα αποτελούσε απλό τύπο, στην πραγματικότητα οι τάσεις αυτές τελικά σημείωσαν πλήρη αποτυχία και η ανασυγκρότηση της μη κομμουνιστικής Ευρώπης έγινε στα πλαίσια του παλιού οικονομικού και πολιτικού συστήματος –του καπιταλισμού. Μετά το 1947 οι ΗΠΑ αποφάσισαν να μετατρέψουν τους ηττημένους σε συμμάχους τους εναντίον της ΕΣΣΔ και εγκαινίασαν την αντίστροφη εξέλιξη, όπλισαν δηλ. εκείνους τους οποίους ήθελαν να αφοπλίσουν και κατά συνέπεια αποκαθιστούν και αυξάνουν το βιομηχανικό δυναμικό τους. Και η κοινωνική ανισότητα και μετά τον πόλεμο παρέμεινε εξ ίσου έντονη όπως και στο παρελθόν, με κάποιες βελτιώσεις χρονικά περιορισμένες, υπό την πίεση ενός ισχυρού λαϊκού κινήματος και της ύπαρξης της ΕΣΣΔ. 

         Και καταλήγουμε, μετά την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού και την παγκόσμια κυριαρχία του καπιταλισμού σε επίπεδο στρατιωτικό, οικονομικό και ιδεολογικό, ακόμα κι αν προβάλλει το ερώτημα της μελλοντικής εξέλιξης του καπιταλισμού συγχρόνως να  καλλιεργείται από την κυρίαρχη ιδεολογία η αποδοχή της μονιμότητάς του. 

            Κι επειδή όλα αυτά τα χρόνια των μνημονίων από την κυρίαρχη ιδεολογία καλλιεργείται η μοιρολατρία, πως είμαστε αδύναμοι να τα βάλουμε με μηχανισμούς υπέρτερους, οπότε κάθε αγώνας για αξιοπρεπή και ασφαλή ζωή είναι άσκοπος κι ο καθένας ας κοιτάζει να βολέψει τον εαυτό του, η υπενθύμιση της ήττας του ναζισμού ακυρώνει αυτήν την αντίληψη. Μόνο που μέχρι τη νίκη ο αγώνας είναι μακρύς και δύσκολος και οι θυσίες μεγάλες.