ΠΡΙΝ ΑΝΟΙΞΟΥΝ ΟΙ ΚΑΛΠΕΣ

Προβληματισμοί, συζητήσεις, υποσχέσεις που αναπτύχτηκαν την τελευταία πενταετία γύρω από  το πρόβλημα του χρέους και της ευθύνης που μας επιρρίφτηκε γι’  αυτό μεταλλάσσονται. Η διαδικασία που ξεκίνησε, σύμφωνα με τον κυρίαρχο λόγο,  σαν μια προσπάθεια, από το κόμμα που ήταν τότε στην εξουσία, το ΠΑΣΟΚ,  διάσωσης της χώρας μορφοποιήθηκε στα πέντε χρόνια σε μια από κοινού, από όλα τα κόμματα εξουσίας και τις παραφυάδες τους,  ανάληψη προσπάθειας εφαρμογής της επιβαλλομένης πολιτικής, που τώρα αποκαλύπτεται ότι εξελίσσεται σε μια αναμέτρηση δυναμικής ανάμεσα στα δυο μπλοκ –όλα τα κόμματα του αστισμού από τη μια, που όταν ήρθε η ώρα των αποφάσεων προσχώρησαν στην εφαρμοζόμενη ευρωπαϊκή πολιτική, και το ΚΚΕ από την άλλη.

 Οι φασίστες αν και παραμένουν ακόμα στην ουρά των αστικών κομμάτων είναι ιδιαίτερα επικίνδυνοι σ’ αυτές τις εκλογές με το χαμηλό προφίλ και τη  σκόπιμη υιοθέτηση σχεδόν αστικής συμπεριφοράς.  Αφού προβλήθηκε η χρήση της ωμής βίας από μέρους τους σαν αρωγός στην απελπισμένη παθητικότητα του μικροαστού, η δολοφονία του Π. Φύσσα και η επακόλουθη φυλάκιση μελών της Χ.Α φάνηκε να ψαλίδισε την αλαζονεία τους. Κι ήρθε δια στόματος Ν. Μιχαλολιάκου η θρασύτατη ανάληψη από τη Χ.Α της  «πολιτικής ευθύνης» για τη δολοφονία του παλληκαριού για να μας βγάλει από την πλάνη μας. Αφού έγινε η εξοικείωση με την περιφρόνηση του "ορθού"  πολιτικού λόγου και την προβολή της σωματικής βίας μπορούν τώρα, ακολουθώντας μάλιστα του κανόνες της αστικής συμπεριφοράς, να χρησιμοποιήσουν και τα δυο χωρίς να προκληθεί αξιόλογη αντίδραση. Σιγά σιγά ο φασισμός ριζώνει χωρίς ψευδαισθήσεις για την ταυτότητά του στο εκλογικό σώμα και  στο πολιτικό σύστημα, για να επιβληθεί την κρίσιμη στιγμή σαν εταίρος του, αρωγός στην καπιταλιστική κρίση. 

Προς το παρόν, στις σημερινές συνθήκες διεξαγωγής των εκλογών, επιδιώκεται να εκφραστεί μια ευνουχισμένη πολιτικοποίηση μιας μεγάλης πλειοψηφίας  με τη συναίνεση ή την ανοχή για την πολιτική της υποταγή στις εκάστοτε επιλογές, αποπνικτικές μεθοδεύσεις, συμβιβασμούς και εξισορροπήσεις των κομματικών μηχανισμών της κυρίαρχης εξουσίας. Γι’  αυτό σ’ αυτές τις εκλογές εξαιτίας της  αδυναμίας να εκφραστεί ή και να υποταχτεί η κυρίαρχη στρατηγική σ’ ένα παιχνίδι διπολισμού, όπως μέχρι την εποχή των μνημονίων, ανακαλύφτηκε ξανά η εθνική ενότητα. Έτσι τα εκβιαστικά διλήμματα των προηγούμενων εκλογικών αναμετρήσεων μοιάζει να έχουν αντικατασταθεί από εκκλήσεις για ενότητα με στόχο να ενισχύσουν  στο εκλογικό σώμα την πεποίθηση για την αναγκαιότητα της ασκούμενης πολιτικής.

Με  τις τεχνητές πολώσεις –αποτυχημένη τέτοια προσπάθεια η σύγκρουση παλιού και νέου του ΣΥΡΙΖΑ-, τα υποτιθέμενα κομματικά τείχη –αναζητούνται διαφορές μεταξύ αστικών κομμάτων-, τις κραυγές της πλειοψηφίας των ΜΜΕ –π.χ ποιο κόμμα προηγείται-, επιδιώκεται η διαμόρφωση του πολιτικού χάρτη που θα πείθει ότι αντιπροσωπεύει μια κοινωνική πραγματικότητα η οποία δικαιώνει την κυρίαρχη πολιτική. Κι όλα τα αστικά κόμματα συμβάλλουν σ’  αυτό.

Στο επτάμηνο διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ  αποδείχτηκε ότι ο δήθεν προοδευτικός λόγος του αναφέρεται σε διαδικασίες ισορροπίας που δεν είναι καν διαδικασίες ισορροπίας συμφερόντων, αλλά της  κυριαρχίας της υπάρχουσας τάξης πραγμάτων, όπως έχει επιβληθεί από σχηματισμούς όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση, και της αποδοχής της.  Στις προηγούμενες εκλογές ο  ΣΥΡΙΖΑ υιοθετούσε θέσεις που χαρακτήριζαν έντονα ο εκλεκτικισμός, βολανταρισμός, …ρομαντισμός, τις οποίες παρέλαβε αυτούσιες η Λαϊκή Ενότητα σε μια κακόγουστη επανάληψη. Σ’  αυτές τις εκλογές όμως η  αναφορά  από το ΣΥΡΙΖΑ στο άμεσο επίπεδο των προβλημάτων, των κοινωνικών εντάσεων και  αναγκών γίνεται απροκάλυπτα από τη σκοπιά  των προβλημάτων που  αυτά τα ζητήματα  θέτουν στην κυρίαρχη τάξη, συναντώντας έτσι τη Ν. Δημοκρατία, παρόλο που προσπαθούν και οι δυο να βρουν τις διαφορές τους. Επομένως τα λάθη, η άγνοια ή οι καλές προθέσεις  που επικαλείται ο ΣΥΡΙΖΑ για δικαιολόγηση της τελικής επιλογής του, υιοθέτηση του τρίτου μνημονίου,  δεν είναι παρά συνέπεια μιας τέτοιας πολιτικής αντίληψης, που εκ του αποτελέσματος δεν διαφοροποιείται από αυτή της Ν.Δ και  προκύπτει  από στάθμιση των ταξικών και κοινωνικών συντεταγμένων στον καθορισμό της πολιτικής.

Επιδίωξη και όλων των κομμάτων εξουσίας –ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ. ΣΥΡΙΖΑ και των συνεργατών τους- ήταν  να επιτευχθεί μια τέτοια κοινωνική ισορροπία που θα επιτρέψει τον καπιταλισμό απρόσκοπτα να επιβάλλει τα συμφέροντά του.  Και προϋπόθεση γι’  αυτό είναι να  συνεχίζεται η διάζευξη της ταξικής  θέσης  και της ταξικής συνείδησης,  που για να διαμορφωθεί είναι απαραίτητη η συμβολή των οργανώσεων της εργατικής τάξης  και κύρια του κόμματός της, του κομμουνιστικού. Στο δρόμο λοιπόν του ΣΥΡΙΖΑ για την κατάκτηση των μαζών και την εξυπηρέτηση της πολιτικής των κέντρων εξουσίας ακυρώθηκε κάθε δράση κι ενέργεια που υπαγόρευε μια ταξική αντίληψη για την καπιταλιστική κρίση, γιατί η προοπτική αυτή απαιτούσε σύγκρουση, κάτι που έπρεπε να αποφευχθεί. Για να μην τρομάξουν τα καπιταλιστικά κέντρα που ασκούν εξουσία, για να αποθαρρυνθούν οι μάζες διαπιστώνοντας την αδυναμία αλλαγής πολιτικής μέσω των θεσμών.

Και όμως  και   οι εκλογές μπορούν να συμβάλλουν στην αλλαγή του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος αν υπάρχει ένα ισχυρό λαϊκό κίνημα που ορθώνει ένα ταξικό λόγο, που έχει διάθεση και δυνατότητα να συγκρουστεί και να δώσει τις δικές του λύσεις στο οικονομικό, το κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο.  Γι’ αυτό και σ’ αυτές τις εκλογές είναι απαραίτητη η ενίσχυση του Κομμουνιστικού Κόμματος, αφού αυτό είναι που μπορεί να οργανώσει τις λαϊκές τάξεις και να προσδώσει στη δράση τους και στις ενέργειές τους ταξικό χαρακτήρα και προσανατολισμό.