ΠΛΗΚΤΡΟΛΟΓΩΝΤΑΣ …ΕΛΕΥΘΕΡΑ

Ηλεκτρονικές εφαρμογές, ψηφιακά κοινωνικά δίκτυα, υπηρεσίες ανταλλαγής μηνυμάτων κλπ. μας ενημέρωναν, ζητώντας τη συγκατάθεση μας,  όλο το προηγούμενο διάστημα για νέους όρους χρήσης, επειδή θα ετίθετο σε εφαρμογή ο νέος ευρωπαϊκός κανονισμός για την προστασία των φυσικών προσώπων έναντι της επεξεργασίας των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, για να εξασφαλιστεί  στους χρήστες μεγαλύτερος έλεγχος των προσωπικών δεδομένων τους.  Κι ενώ δεν έχουν περάσει παρά κάποιοι μήνες από τη διαρροή προσωπικών δεδομένων 50 εκατομμυρίων χρηστών του facebook και τη συγγνώμη  του Ζάκερμπεργκ και αποκαλύφτηκε και λάθος σε λογισμικό που κοινοποίησε σε όλους μηνύματα 14 εκατομμυρίων χρηστών του στις αρχές του Μαΐου.

               Και κάπως έτσι  δίνεται η ψευδαίσθηση ότι παρέχονται οι δυνατότητες για διακίνηση ιδεών, για διασφάλιση δικαιωμάτων, για περισσότερη διαφάνεια, για άμυνά μας από καλύτερες θέσεις στην υπεράσπιση της ελευθερίας μας και ιδιωτικότητάς μας.  Στην πραγματικότητα όμως η άρχουσα τάξη δεν ενδιαφέρεται για  τίποτε άλλο παρά   να επιτύχει την ιδεολογική ηγεμονία της σε όλο το φάσμα κοινωνικοπολιτικής έκφρασης δημιουργώντας επίφαση ιδεολογικής ετερογένειας με τα ψηφιακά κοινωνικά μέσα πρωτίστως να εξυπηρετούν αυτό το σκοπό αντί των παλαιών.

               Βάζοντας λοιπόν η κυρίαρχη ιδεολογία στη θέση της αντιπαλότητας καπιταλισμού-σοσιαλισμού την πολιτική φόρμουλα που συνδυάζει την οικονομία της αγοράς  με την εγγύηση της ισότητας ορισμένων κοινωνικών υπηρεσιών και δικαιωμάτων συνεισφέρει στην κατασκευή αυτού του φανταστικού αποσπασματικού, συγκροτημένου επιλεκτικά από κομμάτια της πραγματικότητας κόσμου. Σ’ αυτόν τον κόσμο έχουν εκμηδενιστεί οι πολιτικοί δογματισμοί κι έχουν φορτιστεί οι συμπεριφορές σε σχέση με ζητήματα ηθικής. Πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα αποκτούν ηθικό πρόσημο και αναπτύσσονται σταυροφορίες για τη διάσωσή τους. Η γενική και πολιτική αντιπαράθεση επιδιώκεται να βρίσκεται σε ύφεση και να οξύνεται η ηθική κριτική απέναντι σε τρόπους ζωής. Οι σταυροφορίες αυτές όταν καταπατούνται δικαιώματα ή περιστέλλονται  ατομικές ελευθερίες δεν περιορίζονται στη λήψη  ορισμένων πρακτικών μέτρων, αλλά μεταβάλλονται σε πνευματικές αποστολές που δεν μπορεί να αμφισβητεί κανένας. Κι έτσι επιβάλλεται μια ψευδή θεώρηση της πραγματικότητας που παίζει με τις επιθυμίες και τα ένστικτά μας.

               Φανταζόμαστε όλο αυτό το παγκόσμιο κατανεμημένο δίκτυο,  με το οποίο έχουμε κάποιο επίπεδο αλληλεπίδρασης, ότι ελέγχεται από εμάς, ενώ το ίδιο το δίκτυο παραμένει ελεγχόμενο από την άρχουσα τάξη  και τους διαμεσολαβητές της. Η κυρίαρχη τάξη περισσότερο πειστικά από κάθε άλλη φορά στο παρελθόν μπορεί να κρυφτεί με τα λεγόμενα κοινωνικά μέσα δικτύωσης. Δημιουργώντας μια διαμεσολαβούμενη εντύπωση πολιτικής συμμετοχής και  εμπορευματοποιώντας τον ιδεολογικό ταξικό αγώνα σε μια ψηφιακή ψυχαγωγία, μπορεί σε ορισμένες περιπτώσεις να λειτουργήσει ως υποκατάστατο της πραγματικής πολιτικής συμμετοχής, ιδίως ανάμεσα στις προοδευτικές μεσαίες τάξεις. Στα κοινωνικά μέσα δικτύωσης των αστών, η  ατομική ελευθερία να μιλά κανείς ελεύθερα φαίνεται να έχει παραδοθεί σε όλους αυτούς που τα διαχειρίζονται και τα έχουν στην κατοχή τους, έτσι στην τελική αυτό που αλλάζει  είναι ο τρόπος  εμφάνισης του κυρίαρχου λόγου των εκμεταλλευτριών τάξεων Το πρόβλημα δεν είναι βέβαια η ίδια η τεχνολογία, αλλά περισσότερο η καπιταλιστική εφαρμογή της και ο έλεγχός της που μπορεί να χρησιμοποιείται για την καταστολή εκείνων των δυνάμεων που της αντιτίθενται. Δημιουργώντας έναν απατηλό κόσμο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης φαντασιώνονται –φαντασιωνόμαστε- πως μπορούν να απελευθερώσουν τον κόσμο με το μυαλό τους, μέσω φέισμπουκ, τουίτερ κλπ

               Με τη συμμετοχή μας στα κοινωνικά δίκτυα, που θεωρείται πως η ελευθερία και η δημοκρατικότητα του αστικού καθεστώτος μας εξασφαλίζει, έχοντας την πεποίθηση πως βιώνουμε και συμμετέχουμε στη διαδικασία του συνεχούς μετασχηματισμού και αδιάλειπτης ανακατασκευής του συνόλου των πληροφοριών  που μας επιτρέπουν πολλαπλές διασυνδέσεις γεγονότων και διαφορετικές οπτικές, η αξιοπιστία και η αυθεντικότητα του πρώτου υλικού που αναπαράγεται και ο τρόπος πρόσβασης σ’ αυτό απασχολεί όλο και λιγότερο τα εκατομμύρια χρηστών που αναζητούν την αλήθεια με το πληκτρολόγιο.

               Και φτάνει η ίδια η πραγματικότητα να διαλύεται σε διάφορες οπτικές και προοπτικές πάνω όμως σε πολύ συγκεκριμένο υλικό το οποίο οι κάτοχοι των ΜΜΕ και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης ελέγχουν και στο οποίο προσανατολίζουν τους χρήστες. Κι αν δίνεται η εντύπωση πως όλοι μπορεί να εκθέτουν απόψεις και ακόμα να καταπολεμούν το πνευματικό προϊόν κυρίαρχων αστών και των αχυρανθρώπων τους στην πραγματικότητα έτσι μάλλον αναπαράγεται η αστική πνευματική παραγωγή και ο αστικός έλεγχος και μάλιστα με τη σημαία της λαϊκής συμμετοχής.  Χωρίς λοιπόν νόμους και διατάγματα που να αφορούν πολιτικές ή κοινωνικές συμπεριφορές αλλοιώνονται έννοιες λέξεων, σχετικοποιούνται δικαιώματα, αποκτούν έναν αόριστο χαρακτήρα οι δράσεις και οι σημερινές μορφές των κοινωνικών μέσων μοιάζουν κοινωνικοποιημένες, ενώ συνεχίζουν να παραμένουν μέσα της κυρίαρχης τάξης, σχεδόν όσο και τα παλιά, μόνο με νέα ένδυση.

Οι πληροφορίες που μονοπωλούνται από μερικά πρακτορεία ειδήσεων και  αφορούν σε γεγονότα πέρα από το μικρόκοσμό μας, οι όροι χρήσης των μέσων κοινωνικής δικτύωσης που εξασφαλίζουν τον τελικό έλεγχο στις δημοσιεύσεις των χρηστών  είναι κάποιοι τρόποι που …ανεπαισθήτως χρησιμοποιούνται για την ολοκληρωτική χειραγώγησή μας, ώστε να βασιλέψει επιτέλους το ορθόν κατά την καπιταλιστική τάξη.